Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)

Van die kleine dingen waar je heel vrolijk van kan worden:


De perfecte bloemetjes voor dat mooiste vaasje dat je bijna nooit gebruikt...


Haar eerste diploma met haar lievelings rozijntjes (waar ze zelf al om vraagt)...


Haar mooie paasbordje van AH, die te mooi is om van te eten

Werkpaardje

Zo had ik een verre oom geregeld die volgende week mijn vriend zou komen helpen met het plaatsen van een hek (van ca. 11 meter) in onze tuin. Zo'n groot hek waar je, zelfs wanneer je op je tenen staat, niet overheen kan kijken. Zo'n hek met grote palen die ruim 90 cm de grond in moeten en die een voetenbad van cement nodig hebben. Zo'n hek waar je hulp voor nodig hebt.... Dus ik heb alles besteld en donderdag bij ons laten bezorgen zodat de heren volgende week aan de slag zouden kunnen. Mijn vriend kwam echter op het geniale plan om vast met de grondboor de gaten te boren voor de palen. Dat zou weer tijd schelen volgende week. Vrijdagochtend begon hij met het maken van de gaten. Hij heeft even pauze gehad om naar het afzwemmen van Olivia te kijken. Maar aan het einde van de dag waren de gaten gegraven en......... had hij de palen in het cement gezet. Helemaal alleen (en waterpas ;-)). Tja, als dit mannetje eenmaal aan de slag gaat.... Dus vanmorgen is hij vroeg naar buiten gegaan en heeft met een beetje hulp van de buurman de panelen weten te plaatsen. Zo hadden wij voor 10 uur 's ochtends al een prachtig hek staan! Nu moet ik gauw aan de slag om andere materialen te bestellen zodat die verre oom ook wat te doen heeft..... want die oom komt en er is nog het nodige te doen in de tuin dus terug naar de planning en de winkel!

Hoed!

Het prachtige weer trok ook ons naar buiten vandaag, lekker samen op de fiets. Dat hadden we al heel lang niet meer gedaan. Ol zat voor in haar stoeltje met haar roze helm op haar hoofd. "Hoed" zei ze steeds en klopte vervolgens op haar helm. Ze is dol op haar helm, gelukkig maar. We zijn naar het kantoor van Opa gefietst. Onderweg kwamen we trams tegen en brommers. Iedere tram en brommer kreeg een enthousiast: "hooray!" en na een tijdje "piep piep" en dan moest ik zeggen "hoera!". Ze zat in haar stoeltje en met haar knuistjes hield ze het stuur goed vast. "Nice", klonk het zo af en toe. Ook wilde Ollebol lief zijn voor het stuur (?!), ze zei: "stuu kus!". Ik zag in een flits meteen het vreselijke scenario voor mij waarin ze het stuur een kusje zou geven en ik dan net over een heuveltje zou fietsen en haar mooie nieuwe tandjes het wellicht niet zouden overleven..... dus opperde ik dat het stuur misschien ook gewoon geaaid zou kunnen worden.
Eenmaal bij het kantoor van Opa zagen we hem achter zijn bureau zitten. Hij zag er druk uit, maar heb toch even naar zijn mobiel gebeld. En ja, hij kwam even naar buiten om Olivia een kus te geven. We hebben hem natuurlijk veel te lang van zijn werk gehouden, maar het was wel even gezellig om hem zo tussendoor te zien. Nu we toch al onderweg waren zijn we even naar de biologische super gefietst. Want samen met de lente is ook de loopneus weer in huis. Even wat extra Ella's gekocht.....

Highlights

Ik ga bijna nooit naar de kapper sinds onze kleine meid er is en ik niet meer werk. Toen ik werkte stond de afspraak iedere zes weken in mijn agenda. Ik had een kapsel, eentje die geföhnd moest worden en soms een stijltang nodig had. En nu ik thuis ben met Ollebol ga ik met moeite een keer in de zes maanden naar de kapper en is het sleutelwoord: 'makkelijk'. Twee dagen terug was ik het zat. Ik heb mijn haar laten knippen, het moest echt weer gebeuren. Lokken van ongeveer 15 centimeter vielen op de grond. De kapster knipte er lustig op los. Mijn grijze haren die begonnen door te komen hebben ook gewonnen. Mijn haar is geverfd, voor het eerst. Daar zat ik met folie in mijn haar, in de etalage. Maar het resultaat mocht er zijn. De dame had een mooi kapsel gecreëerd met highlights en een speelse lok. Keurig gekapt en vol zelfvertrouwen stapte ik op de fiets. De korte rit naar huis, alle vijf minuten, genoot ik wat na van de verwennerij die ik voorheen voor lief nam. Heerlijk bij de kapper zitten en netjes gekapt naar buiten stappen. Eenmaal thuis liep ik langs de spiegel en keek tevreden in de spiegel. Vervolgens liep ik naar de slaapkamer om mij om te kleden voor de sportschool. Mijn zojuist keurig gekapte haar werd overmeesterd door mijn elastiekje. En toen was het weer voorbij... terug in de wereld. Mijn heerlijke wereld waar een hoop kan en weinig moet. Mijn wereld waarin ik mijn broeken niet hoef te strijken, mijn voeten niet in pumps hoef te steken en mijn haar niet hoef te föhnen of te stijlen. Mijn wereld waarin ik gewoon lekker mijn haar in een stiekje doe als dat zo uitkomt en mijn makkelijke kleding aan kan trekken. Mijn wereld waarin mijn Ollebol voor het eerst drie woorden achter elkaar zegt: "Kom maar hier" en dat mijn absolute highlight van de dag is!

Woordeloze Woensdag

Harige Mini Spicegirl

Nadat ik gisteren de nodige troepjes had opgeruimd, ben ik vandaag weer lekker op pad gegaan. Ol had geen muziekles vandaag, dus zijn we maar meteen naar Oma L. gegaan. Ze heeft heerlijk lopen spelen en mocht van Oma met de 'afwas-handschoenen' door huis lopen. Mijn gekke dochter vindt dat het einde! Ze loopt rond met grote rode rubbere handschoenen en klapt in haar handjes. Af en toe geeft ze ze af en wil dan dat een ander ze aan doet, met de intentie dat de ander haar gezicht dan vasthoudt (met die rubbere handschoenen aan). Als mijn dochter er op haar 16de er een rare kledingstijl op na houdt, kijk ik toch even naar Oma L. ;-)
Na gegeten en gedronken te hebben ben ik met een vriendin naar het Beatrixpark gelopen. Ol lag lekker in de wagen te slapen en ook haar dochtertje lag (letterlijk) te snurken in de wandelwagen. We zijn op een bankje gaan zitten en konden genieten van de eerste echte zonnestralen. Daar zaten we dan op een bankje in het park, de kinderen sliepen, wij hadden onze jassen uit en genoten van het eerste lentegevoel. Dat werd abrupt verstoord door een klein hondje met een jasje aan, met de tekst 'girlpower', dat op het bankje sprong en over onze schoten liep met haar vier modderige pootjes. De eigenaresse van deze harige mini spicegirl bood met het rood op de kaken haar excuses aan. Was geheel niet nodig, wij konden er alleen heel hard om lachen.

Mama's Day Out

Het was eindelijk zover! Mama ging een dagje uit, met een vriendin en ook collega mama. We hadden hier enorm naar uitgekeken en vandaag was het dan zover. We hadden om 11 uur afgesproken bij een schoonheidsalon in de stad voor een pedicure. Mijn pret begon echter vanmorgen al, lekker optutten. Mijn nieuwe tuniek aan, legging aan en een paar stoere laarzen, haren gewassen en geföhnd, goede oorbellen in en even voor de spiegel voor wat mascara en oogpotlood. Heerlijk geurend en opgetut liep ik de deur uit. "Daag Ollebol, tot straks!" zei ik tegen het blonde monstertje. "Bahbuye..... daaag.... kuss" zei het blonde monstertje. Zij bleef de hele dag bij haar papa. Ik stond op de tram te wachten en genoot al op het moment waarop ik voorin kon instappen en gewoon door de tram kon lopen op zoek naar een plekje om te zitten. Ik moest een beetje lachen om mijzelf zoals ik zat te genieten van een rustig tramritje. Ik was veel te vroeg bij de salon, maar ben lekker naar binnen gegaan. Heb een kop thee gedronken en al gauw kwam mijn vriendin aanlopen. We gingen lekker zitten op een grote troon en onze voetjes werden lekker verwend met een uitgebreide pedicure. Druk zaten we te kleppen en voor we er erg in hadden was het al kwart voor een en stonden we weer keurig gelakt en met zachte zooltjes buiten. We zijn lekker gaan lunchen: sushi en een goed glas witte wijn...... en toen waren we klaar voor een serieuze middag winkelen! We hadden afgesproken dat we een keer niet alleen voor onze kinderen of mannen iets gingen kopen. We moesten eerst iets voor onszelf uitkiezen. Ik heb in de Bijenkorf een mooi nachtponnetje gekocht, heel lief roze met een strikje. Na de Bijenkorf nog even een stukje Kalverstraat om via Magna Plaza vervolgens de negen straatjes in te duiken. Bij "The gamekeeper" een leuk autootje voor Ol gekocht en een boek bij "De Kinderboekenwinkel" op de Rozengracht. De dag vloog voorbij en voor we het wisten was het tijd om naar huis te gaan. Om vijf uur stak ik de sleutel in de voordeur, ik stapte het huis binnen en hoorde mijn meisje al: "mama, mama". Daar zat ze in de woonkamer op het kleed omringd met speelgoed en boekjes. "Mama!" en ik kreeg een dikke knuf. Samen zaten we wat te spelen en ik was bijna haar kadootje vergeten. "Ol, in mama's tas zit een kadootje voor Ollebol. Ik ga het even pakken" zei ik tegen haar. Ze liep achter mij aan naar de gang en ik greep naar haar boek en het autootje. "Kadootje!" zei ik tegen haar. "Dakoo....wauw!" zei Ollebol. Het boek werd meteen druk gelezen en het autootje werd heen en weer bewogen met een luid gevroem. Heerlijk om weer thuis te zijn, al ga ik wel proberen om iedere maand een mama-dag in te voeren. Toen ik dat aan mijn vriend voorlegde zei hij: "I don't see why not..." Mooi, daar ga ik hem aan helpen herinneren volgende maand.....

AMBER Alert

Zojuist heb ik een mailtje ontvangen van AMBER Alert. Het gaat over 'Millie' (Amalia Boele) uit Dordrecht. Ze is twaalf jaar en sinds 10 maart verdwenen. Ik had al gelezen dat ze als vermist is opgegeven, maar nu dus de mail. Het moet een vreselijke moeilijke tijd zijn voor de moeder van Millie en haar dierbaren. Ik moet er niet aan denken dat ik thuis kom en mijn dochter is verdwenen. Ik hoop dat ze haar gauw vinden en dat het goed met haar gaat. Voor een ieder die nog niet lid is van AMBER Alert: ga gauw naar de site en meld je aan! Misschien kan je een keer helpen of heb je toch iets gezien dat kan helpen.

Woordeloze Woensdag

De kikker, de kikker, een, twee, drie!

Vanmorgen waren Ol en ik weer naar muziekles. We waren later dan normaal, maar nog net op tijd. We kwamen het lokaal binnen en Ol werd door haar vriendinnetje begroet. Het kleine meisje liep op haar af, pakte haar handje en gaf haar een kus. Andere kindjes zaten braaf bij hun mama of papa op schoot in afwachting van de les. De les begon met een welkomstliedje, dat doet de juf iedere week. We zingen voor elk kind. Daarna een liedje over een paard, daar is ze helemaal gek van, een liedje over eendjes (met knuffeleendjes voor de kids om voor te zingen) en een fietslied. Het fietslied is compleet met een fietsbel voor ieder kind, maar het kikkerlied is absoluut favoriet. De kinderen staan op de banken en de mama's en de papa's staan achter de kinderen. We zingen een liedje en juf speelt op de piano: 'Kwaak, kwaak, kwaak..... wie springt daar in het water wie, o wie, o wie? De kikker, de kikker, een, twee, drie!' Bij drie springen de kinderen (met een beetje hulp van pap of mam) van de bank. Gierend staat Ol aan de andere kant van de bank en draait zich naar mij om met haar armpjes omhoog: "Keer, keer", zegt ze. Gelukkig is ze niet de enige en wordt dit spel in ieder geval vier keer herhaald. Na 'De Kikker' is het dansen, lopen, marcheren, rennen en sluipen op de muziek. De juf geeft het aan. Ol vindt het heerlijk om te dansen, dan draait ze rondjes om haar as tot ze duizelig wordt en op de grond gaat zitten. Haar vriendinnetje en zij dansen ook veel samen. Ze houden elkaar vast en lopen dan in rondjes. Heel lief om ze zo te zien. Vervolgens mogen de kinderen spelen met sambaballen, tamboerijntjes, xylofoons en vele andere kleine instrumentjes. Daarna nog een afscheidsliedje waarbij de juf op de gitaar speelt en ieder kind wordt toegezongen: 'Dag Olivia, dag Olivia, daar gaan we weer, het was heel gezellig tot de volgende keer....'

Weekoverzicht in een notedop

De week is weer omgevlogen: maandag 's ochtends samen naar Artis, even de ijsbeer (die te leen is), de vlinders, de apen en de pinguïns. Na Artis via het Waterlooplein naar huis gelopen. Nou ja, dat was de bedoeling.... bij de Westermarkt ben ik toch op de tram gestapt voor de laatste twee haltes. Dinsdag 's ochtends naar muziekles, daarna koffie en lunchen bij Oma L., daarna naar de stad gelopen om even de Bijenkorf in te gaan. Woensdag 's middags weer naar Artis samen met een vriendin en haar dochter en 's avonds nog net op het nippertje naar het stemlokaal. Stemmen moest bij een school hier in de buurt, de Leonardo Da Vinci School aan de Nassaukade. Leuke school, leek mij, en ze hebben een voorschool! Dus wie weet...... Donderdag zouden we naar Rotterdam met Oma F., maar dat ging toch niet door. We zijn toen samen rustig boodschappen gaan doen en nog even een super leuk jasje bij de Hema gescoord voor van de zomer. Vrijdag hadden we weer zwemles en Ol kon niet wachten om het water in te gaan. Ze wees naar het zwembad en zei: "bad....ja". Eenmaal in het water zei ze: "arm arm band" daar bedoeld ze haar zwemvleugeltjes mee. Ze heeft net geleerd om zelf met haar vleugeltjes in het water te 'zwemmen' en ze is dan ook super trots zoals ze zelf kan 'zwemmen'. Na het zwemmen had ik met een vriendin afgesproken in het Vondelpark, om de eendjes te voeren met onze meiden. Ol was uitgeput na het zwemmen en lag lekker in de kar te slapen. Het was vreselijk vies weer en de trams waren vol. Ik heb drie trams voorbij moeten laten gaan, omdat we er niet in mochten met de kinderwagen (voor de Amsterdammers onder u een bekende ergernis?). Ik besloot een stuk te gaan lopen maar het begon steeds harder te regenen, dus toen er een tram aankwam, dacht ik het nog een keer te proberen en gelukkig er was plek. In het Vondelpark aangekomen lag Ol nog te slapen en zo ook de dochter van mijn vriendin. We besloten lekker bij Vertigo koffie te drinken. Toen de meiden eenmaal wakker waren, zijn we toch naar buiten gegaan. In de regen hebben we de eendjes ons oude brood gevoerd. Maar eerlijk alles delen...... eendje een hapje, Ollebol een hapje.... Na het voeren van de eendjes zijn we de Hollandsche Manege ingedoken. Zaten we lekker droog en konden ze naar de paarden kijken. Nog even bij Marqt een boodschap gedaan en vlug naar huis om te koken. Vandaag was het, in tegentelling tot de verwachtingen, prachtig weer. Mijn vriend moest werken, dus heb ik Ol in de wagen gezet en onderweg mijn vader gebeld dat we koffie kwamen drinken. Om elf uur waren we dan ook bij Oma L. en Opa J. en hebben we gezellig koffie gedronken en ook nog even een broodje gegeten. Na de lunch ben ik naar huis gelopen en eenmaal thuis werd ik verrast met een prachtig kado van mijn vriend. Een mooie tripod voor mijn camera! "Gewoon" zei hij "Daarom"....... Helemaal blij ga ik dit weekend lekker met mijn nieuwe speelgoed aan de slag.....als ik even niet met mijn neus in de baby-slaap-boeken wil zitten....

Woordeloze Woensdag