Liefste Ollebol,
Mama zegt het nooit tegen je en wil het je eigenlijk ook niet vertellen. Maar als ik je zou uitleggen wat er vandaag is gebeurd, dan zou ik je het volgende vertellen. Je bent mijn liefste en mooiste meisje. Je bent mijn wereld, mijn zon en mijn maan. Je bent precies zoals je zou moeten zijn, je bent lief, slim, grappig en vol energie. Mama heeft het je nooit verteld, maar je hebt een beetje moeite met je beentjes. Jouw beentjes zijn heel erg mooi, prachtig zelfs, maar ze zijn niet zo sterk als de beentje van de kindjes in het klimrek. Daarom waren we vandaag weer in het ziekenhuis. Toen de dokter goed naar je gekeken had, ben je even op de gang gaan spelen met Opa. De dokter begon tegen mama en papa te praten. Zij vertelde papa en mama dat het niet alleen je beentjes zijn die het moeilijk hebben. Je rompje heeft het ook heel moeilijk, het is een prachtig mooi rompje met een hele mooie buik. Een buik die mama graag even kriebelt of een kusje geeft, maar ook een buik die jammer genoeg niet zo sterk is. Het spijt mij lief klein meisje, dat mama dat niet eerder heeft gezien. Als ik je nou opnieuw zou maken zou ik niets aan je willen veranderen, maar ik zou mij wel heel goed concentreren op je spiertjes. Het spijt mij zo lief klein mensje. Liefje je bent mijn engeltje, mijn mooiste meisje, mijn allerliefste. Wanneer je valt, vang ik je op en wanneer je huilt droog ik je tranen. Ik zou de onderzoeken van je over willen nemen. De moeilijkheden uit willen gummen. Ik zou je willen vasthouden en met je willen verdwijnen naar een plek waar geen pijn bestaat. Waar je zonder moeite, pijn of leed kan leven. Ik zou een mantel willen dragen die ik met je kan delen om alles beter te maken en je overal tegen te beschermen. Maar lief meisje, we moeten het samen allemaal even laten gebeuren. De dokters laten testen en onszelf vertellen dat het allemaal wel mee zal vallen en dat de testen die ze willen doen, alleen gedaan worden om iets uit te sluiten. Ik beloof je dat mama er altijd naast zal staan. En papa altijd over je waakt. Lief klein mensje, mijn allerliefste meisje, papa's prinses, we houden zo verschrikkelijk veel van je. We kunnen het je niet uitleggen, we bewaren de tranen voor als je slaapt. Lieve mooie ollebol, je bent voor ons helemaal perfect. Je bent precies zoals je zijn moest, maar hoe oneerlijk het ook is. Je hebt een uitdaging gekregen. Je zal iets harder moeten werken, iets meer moeten oefenen en iets vaker naar de dokter moeten. Die nare grote woorden die de dokter gebruikte, die kan ik nog steeds niet geloven. Je ligt nu zo vredig te slapen met alleen een pleister als bewijs van een bewogen dag. Voorloping is het weer even wachten op de uitslagen en dan kijken we weer verder. Morgen een nieuwe dag die we zullen vullen met leuke dingen. We gaan zwemmen en spelen, verven en zingen, dansen en genieten. We verdringen de gedachten aan vandaag door de dag van morgen te vullen met gelach.
Mama
♥
Mama zegt het nooit tegen je en wil het je eigenlijk ook niet vertellen. Maar als ik je zou uitleggen wat er vandaag is gebeurd, dan zou ik je het volgende vertellen. Je bent mijn liefste en mooiste meisje. Je bent mijn wereld, mijn zon en mijn maan. Je bent precies zoals je zou moeten zijn, je bent lief, slim, grappig en vol energie. Mama heeft het je nooit verteld, maar je hebt een beetje moeite met je beentjes. Jouw beentjes zijn heel erg mooi, prachtig zelfs, maar ze zijn niet zo sterk als de beentje van de kindjes in het klimrek. Daarom waren we vandaag weer in het ziekenhuis. Toen de dokter goed naar je gekeken had, ben je even op de gang gaan spelen met Opa. De dokter begon tegen mama en papa te praten. Zij vertelde papa en mama dat het niet alleen je beentjes zijn die het moeilijk hebben. Je rompje heeft het ook heel moeilijk, het is een prachtig mooi rompje met een hele mooie buik. Een buik die mama graag even kriebelt of een kusje geeft, maar ook een buik die jammer genoeg niet zo sterk is. Het spijt mij lief klein meisje, dat mama dat niet eerder heeft gezien. Als ik je nou opnieuw zou maken zou ik niets aan je willen veranderen, maar ik zou mij wel heel goed concentreren op je spiertjes. Het spijt mij zo lief klein mensje. Liefje je bent mijn engeltje, mijn mooiste meisje, mijn allerliefste. Wanneer je valt, vang ik je op en wanneer je huilt droog ik je tranen. Ik zou de onderzoeken van je over willen nemen. De moeilijkheden uit willen gummen. Ik zou je willen vasthouden en met je willen verdwijnen naar een plek waar geen pijn bestaat. Waar je zonder moeite, pijn of leed kan leven. Ik zou een mantel willen dragen die ik met je kan delen om alles beter te maken en je overal tegen te beschermen. Maar lief meisje, we moeten het samen allemaal even laten gebeuren. De dokters laten testen en onszelf vertellen dat het allemaal wel mee zal vallen en dat de testen die ze willen doen, alleen gedaan worden om iets uit te sluiten. Ik beloof je dat mama er altijd naast zal staan. En papa altijd over je waakt. Lief klein mensje, mijn allerliefste meisje, papa's prinses, we houden zo verschrikkelijk veel van je. We kunnen het je niet uitleggen, we bewaren de tranen voor als je slaapt. Lieve mooie ollebol, je bent voor ons helemaal perfect. Je bent precies zoals je zijn moest, maar hoe oneerlijk het ook is. Je hebt een uitdaging gekregen. Je zal iets harder moeten werken, iets meer moeten oefenen en iets vaker naar de dokter moeten. Die nare grote woorden die de dokter gebruikte, die kan ik nog steeds niet geloven. Je ligt nu zo vredig te slapen met alleen een pleister als bewijs van een bewogen dag. Voorloping is het weer even wachten op de uitslagen en dan kijken we weer verder. Morgen een nieuwe dag die we zullen vullen met leuke dingen. We gaan zwemmen en spelen, verven en zingen, dansen en genieten. We verdringen de gedachten aan vandaag door de dag van morgen te vullen met gelach.
Mama
♥