woensdag 28 april 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)


Als ik in onze tuin zit en om mij heen kijk....


zie ik deze kleine "schatten" in een lege tuin staan...


houd nog even vol kleine schatten....


er komen er meer van jullie aan....

dinsdag 20 april 2010

Weer bijna 'normaal'

Wang is weer geslonken en ziet er weer bijna normaal uit, behalve als ik lach dan zie je het nog een beetje. Maar mag niet klagen, gaat al een stuk beter. Het was even stil, moest het allemaal even laten bezinken. We wachten op het moment op een afspraak bij het AMC voor Ollebol. Zal allemaal wel loslopen, maar heeft ons toch even uit evenwicht gebracht.

Vorige week tot overmaat van ramp geprobeerd voor Ol een eigen paspoort aan te vragen. Vrijdagochtend naar de fotoboer. Van Ol een pasfoto laten maken. Duurde even, maar uiteindelijk zat ze stil en hadden we een goede foto. Ik moest ook nog op de foto, mijn rijbewijs ligt in tweeën.... vraag niet hoe dat gebeurd is, het was gewoon zo. Ik moest toch naar het stadsdeelkantoor dus kon net zo goed even die van mij laten vervangen. Dus nu heb ik straks een nieuw rijbewijs met een bolle wang... Na het maken van de foto's zijn we naar het stadsdeelkantoor gelopen. Bij de balie zijn de foto's goedgekeurd en heeft de dame ons een nummertje gegeven. Ik zat een dik half uur te wachten met een iet wat onrustig kind in de buggy toen mijn telefoon ging. De huisarts, over Ol. Kon wel dacht ik, maar toen we nog maar net in gesprek waren was ik aan de beurt. Onhandig hing ik de telefoon op, met een heleboel ge-sorry. Eenmaal bij de balie bleek Ol haar foto toch niet goed te zijn. Wat denk je? Mijn kind is te wit voor een witte achtergrond! Ze zou een vlek worden.... dus ik weer terug naar de fotoboer en weer een nieuwe foto laten maken, met een grijze achtergrond. Arme Ol was zo gaar van het opzitten voor de foto, wachten in het stadsdeelkantoor en weer opzitten dat ik besloot niet meer terug te gaan. Dat paspoort kan nog wel even wachten. We zijn lekker gaan zwemmen!

donderdag 15 april 2010

Kinderfysiotherapie

We zijn gisteren geweest. Hele lieve dame waar Ollebol zich heel prettig bij leek te voelen. Het was een klein gymzaaltje, daar leek haar 'kamer' op. De therapeut liep op haar sokken en Ol mocht lekker spelen. Spelenderwijs werd ze onderzocht. Ol vond het feest. Ze liep lekker rond in haar romper en deed (meestal) wat er van haar gevraagd werd. De therapeut heeft aan de hand van haar bevindingen wel besloten dat we naar een kinderarts moeten om haar even te laten onderzoeken. Ze kon niet zeggen wat er met Ol aan de hand zou zijn, wel vond ze dat alle kleine dingen bij elkaar reden zijn om haar te laten onderzoeken. Dus we wachten op haar brief en gaan dan naar het Emma Kinderziekenhuis. Even slikken, maar misschien valt het allemaal wel mee en kan het wel met fysio opgelost worden. Moeilijk, maar we zijn het aan haar verplicht om het nu zo snel mogelijk uit te zoeken. Ol heeft niets in de gaten en speelt vrolijk rond.
Vandaag waren we weer even naar Artis. Ukkepuk liep gillend van de leeuwen naar de uilen en van de uilen naar de olifanten. Ze weet al waar ze na de leeuwen langs zal komen en dat de vlinders bijna samen gaan met de zeeleeuwen. De ijsbeer is op dit moment favoriet, maar ik zag op het bordje dat hij 20 april weer Artis zal verlaten. Dus we moeten gauw weer een andere favoriet uitzoeken. Misschien de pinguïns....
Wang is wat geslonken maar kleurt nu mooi paars, groen en geel. Is nog er gevoelig en ziet er nog niet fraai uit...

dinsdag 13 april 2010

Popeye

.... ik word net wakker met een hele dikke wang. Ik zie er uit als half popeye half mama.... op naar muziekles.

maandag 12 april 2010

Oveh!

Vanmorgen moest ik naar de VU. Mijn laatste verstandskies moest er nu echt uit. Ik had om 09:00 uur een afspraak staan, dus zat ik om 08:00 uur al in de tram. Ik moest wat eerder komen voor het aanmaken/updaten van mijn dossier. Braaf liep ik om 08:30 uur de afdeling op en melde mij aan bij de receptie. Na het maken van de foto's werd ik in de volgende wachtkamer geplaatst. Nu ben ik niet goed in deze dingen. Ik ben zelfs heel slecht in deze dingen. Vooral met naalden heb ik een probleem. Dus toen ik om 09:10 nog in de wachtkamer zat met klamme handen, dacht ik nog: "ik kan ook gewoon naar huis gaan, die kies blijft prima zitten". Maar toen werd ik opgehaald. De vriendelijk zuster zei mij dat de dokter een spoedje had en dus iets later was. Ze bracht mij naar OK1 en de dokter zou zo komen. Twee leergierige studenten stonden vriendelijk te lachen. Het was hun eerste keer in de OK. Fijn. Uiteindelijk kwam een vriendelijke dokter binnen. Verdoofde mijn kaak, wang, tong en lippen door middel van twee injecties. Dat was geen pretje. Vervolgens een groot laken over mij heen met alleen een gat voor mijn mond. Een half uur later stond ik buiten te wachten op te tram: een verstandskies armer, twee hechtingen rijker. Rond 14:00 uur was de verdoving uitgewerkt, jammer maar helaas. Ollebol heeft mijn wang al een kusje gegeven en zei toen: "oveh!"

vrijdag 9 april 2010

Hink hop spring dans

Mijn lieve Ollebol was gisteren naar het consultatiebureau. Alle computers waren stuk dus het ging niet om lengte, gewicht of andere cijfers. Wel werd er goed naar Ol haar looppatroontje gekeken. Prachtig woord geven ze er aan he? Looppatroon. Ol had namelijk een beetje een houte loopje toen ze begon met lopen, dat is nu over. Alleen als ze heel enthousiast is waggelt ze soms een beetje. En hurken doet ze niet echt. Ze raakt ook gauw haar balans kwijt. Eerst dachten we dat het haar heupjes waren, maar die waren goed. Lief en ik denken dat het haar bovenbeenspieren zijn. Maar nu zat ik bij die arts van het consultatiebureau en vraagt ze mij of alles wel goed was gegaan bij haar geboorte. Slik. Daar zat ik, een hele seconde, met mijn mond vol tanden. Gauw wist ik haar te vertellen dat het mij stug lijkt dat dat het probleem zou zijn. Ol heeft zich normaal ontwikkeld en heeft ook goed gekropen, liep eerst op haar knieen en kan nu goed lopen maar lijkt niet veel kracht in haar bovenbeentjes te hebben bij het traplopen en hurken. Maar toch.... zo'n vraag blijft een beetje knagen. De bevalling had wel een momentje waarop de artsen druk waren, er bij Ol bloed werd afgenomen in mijn buik en er ook een tweede keer gecontroleerd werd bij Ol via haar bloed of alles in orde was. Lief zegt dat ik mij niet zo druk moet maken, dat het allemaal wel meevalt. Het valt ook wel mee, Ol is alleen een beetje gauw uit balans. Volgende week gaan we naar de kinder fysiotherapeut. Die zal ons verder helpen. Voor nu oefent Ol vrolijk traplopen iedere dag meerdere keren. Ol vindt het feest om trap te lopen. Ze zal het feest vinden bij de fysio.

donderdag 8 april 2010

Puppy Love

Haar eerste vriendje lijkt een feit.... tot grote schrik van mijn lief heeft Ollebol misschien een vriendje. Het is een jongetje van de muziekles. Hij volgt de muziekles, net als Ol, nu al een paar maanden. Deze week stond hij bij de ingang op Ol te wachten. Toen wij de hal inliepen wees zijn moeder naar Olivia en zei: "Kijk, daar is Olivia ga maar hallo zeggen." Het jongetje liep op Ol af. Ik vroeg ook Ol gedag te zeggen tegen het jongetje. Ze sloeg direct haar armen om het jongetje heen en knuffelde hem, de knuffel werd gevolgd door een dikke zoen vol op zijn mond. Het arme jongetje leek een beetje versuft. Hij rende naar zijn lachende moeder die het ook had gezien. De hele les die volgde keek het jongetje naar Ol, stond af en toe zomaar voor haar neus of bracht haar een instrumentje. Toen het tijd was om te dansen stond het jongetje weer voor haar en pakte haar handjes. Samen draaide ze rondjes en hielden elkaar vast. De dans werd afgesloten met een kus en na de les werd er gezwaaid.....

dinsdag 6 april 2010

donderdag 1 april 2010

Mmmmm Milka

Vandaag had mijn lief zo'n dag op het werk dat hij wel iets extra's kon gebruiken. Dus hadden Ol en ik een klein doosje chocolaatjes gekocht. Ol mocht het aan papa geven toen hij thuiskwam. Hij zat op de bank en nam lekker een chocolaatje en liet Ol een hapje proeven. "Mmmm, lekkuh" zei Ollebol. Ol krijgt bijna nooit snoep, wel een rozijntje of een koekje maar geen snoepjes, spekjes of chocolade. Nu het bijna Pasen is hadden we bedacht dat een beetje chocolade af en toe geen kwaad zou kunnen. Dus krijgt Ol met Pasen een chocolade konijn, dus een hapje proeven van haar papa's chocolaatje was een voorproefje. Na het proeven lief mijn vriend even de woonkamer uit naar de keuken, waar ik bezig was met het avondeten. Het werd stil in de woonkamer, heel erg stil..... beetje te stil. Toen we Ollebol riepen, kwam ze met een grote smile de gang in en met een mond vol chocolade! Mijn vriend had het doosje (met nog maar drie chocolaatjes) in de vensterbank laten liggen. Dat had Ol al gauw gezien. "Mmmmm lekkuh" zei het kleine meisje al waggelend door de gang. Wij moesten vreselijk lachen. Ze liep de woonkamer weer in en pakte het lege doosje, maakte het open en zei: "Jammuh". Tja ze lijkt toch meer op mij dan ik dacht..... Een chocolaatje is onweerstaanbaar en het is altijd weer jammer als het op is!