Milou!

Milou is geboren!

Olivia is nu een grote zus! Wat heeft ze er naar uitgekeken en nu het zover is, vervult zij haar rol vol liefde. De hele dag zou ze kusjes willen geven, Milou willen knuffelen en mij willen helpen om voor haar kleine zusje te zorgen. Als het al mogelijk is: ik ben nog meer van mijn kleine blonde meid gaan houden nu ik haar ook als grote zus mee mag maken.

We waren naar Amsterdam vertrokken op 20 december. Ik zou in Amsterdam bevallen en werd een beetje zenuwachtig over de afstand naar het ziekenhuis en eventuele files. Ik zag mijzelf al puffend in de auto in de file met een peuter op de achterbank die er helemaal niets van begreep. Zonder file is het een ritje van een uur.... ook zonder file leek het mij een ramp met volle weeen zo lang in de auto te moeten zitten. Dus we besloten bij mij vader te logeren en pas terug te gaan als we met zijn vieren zouden zijn. Ik moest naar het ziekenhuis voor een controle op de 20ste. Ik was 40 weken min 1 dag.... bij de controle bleek ik 2cm ontsluiting te hebben. Heel normaal bij een tweede kindje, hoefde niets te betekenen. We maakten meteen twee afspraken:
- Vrijdag 23 december: strippen
- Dinsdag 27 december: dan zou ik opgenomen worden en de boel opgewekt worden.

De dagen gingen aan ons voorbij, geen baby. Donderdag ging ik weer naar het ziekenhuis en de verloskundige deed wat er gedaan zou worden en ik ben weer naar huis gegaan. Voelde niets. 's Nachts wel wat gerommel maar dat zette niet door. De volgende dag was ik druk met boodschappen en ging van winkel naar winkel. Lief vond het niets dat ik zo uit en weg was, hij dook steeds op om mij met een tas te helpen of even te controleren. Ik vond het heerlijk zo heen en weer. Mijn vader woont in Amsterdam, in een buurtje dat zo vertrouwd is en heerlijk alles om de hoek. Heel wat anders dan hier in Bergen aan Zee, waar we alles plannen en met de auto doen. Een heerlijk dagje kerstinkopen dus. Kerstavond brak aan en mijn tantes kwamen op bezoek. Olivia mocht wat langer opblijven om ook de tantes te zien. Om half negen voelde ik mijn eerste wee. Ik wilde niemand alarmeren, het kon ook weer wegtrekken. Ik pakte wel mijn telefoon om de tijden in de gaten te houden. Tot mijn verbazing kwamen ze al om de 3 minuten. Ik besloot Olivia naar bed te brengen. Ik las haar nog wat Jip & Janneke verhaaltjes voor. Ol lag in bed en ik zat op het bed heen en weer te wiegen. De weeen werden sterker. Na haar drie slaapliedjes, die af en toe onderbroken werden door een pufje of twee, ben ik weer naar beneden gegaan. Ik wilde de kerstkadootjes inpakken. Ik pakte alle spullen en vertrok weer naar de tweede verdieping. Lief keek mij aan en kwam een paar minuten later ook boven. Ik stond in de kamer net een wee weg te puffen. "Je bent begonnen!" zei lief. Ik vroeg hem nog niets te zeggen beneden, het kon ook vals alarm zijn. Lief vroeg hoe vaak ze kwamen. Ik zei hem dat ze om de drie minuten kwamen. Bij lief gingen alle alarmbellen af: "Dit gaat niet meer weg, je bent begonnen!" Hij ging weer naar beneden. Toen ik om half tien beneden kwam kon ik het ook niet meer verbergen: het was begonnen. De tantes gingen naar huis en lief wilde dat ik beneden bleef, maar ik wilde nog een en ander klaar maken boven. Dus ik vertrok weer naar twee hoog, tot grote verbazing van lief. Om kwart over tien wilde lief naar het ziekenhuis. Ik belde de verloskamers.
"Hallo, ik geloof dat ik begonnen ben met... sorry wee.... de bevalling. Mijn vriend wil nu al komen maar ik denk dat dat nog .... sorry wee... te vroeg is. Wat doen we?"
"Tweede kindje?" vroeg de dame
"Ja, tweede..." pufte ik verder
"Kom maar hier naartoe" antwoordde de dame.
Mijn vader reed, ik zat naast hem en lief op de achterbank. Ik pufte, deed het raam op een kiertje en snoof de koude avondlucht op. Er werd niet gesproken in de auto. Toen we bij het OLVG aankwamen rende lief uit de auto om een rolstoel te halen. Mijn vader gaf mij een kus en vertrok weer. Het was kwart voor elf, het OLVG leek verlaten. Er zat een dame achter de receptie. Lief riep: "de verloskamers?" de dame antwoordde: "Einde van de gang met de lift naar de tweede verdieping. Volg de bordjes. Succes!" Ik knikte naar haar en lief zwaaide. We kwamen op de verloskamers aan en de dames sprongen meteen op. Kamer 4 was klaar voor ons. We kwamen binnen en herkende de kamer meteen: Olivia is hier ook geboren. De verpleegster hielp mij de weeen weg te puffen die nu bijna geen pauze meer kenden. De verloskundige kwam en constateerde 7 cm ontsluiting. "Het gaat snel" zei de verloskundige "jullie kindje zal er snel zijn". Ik pufte en kreeg opeens een enorme drang om mij om te draaien. Ik ging op handen en knieën zitten, de verloskundige vond het prima. "Wat jij wilt, ik kan je zo ook helpen" zei ze. "Ik moet persen!" riep ik "dat is toch veel te snel?" ging ik verder. "Het gaat heel goed" zei de verloskundige. "Als je wilt persen, pers maar". Ik perste en herkende het gevoel van het hoofdje. Ik perste nogmaals... en daar was ze al! Om 23:03 is Milou geboren. "Kijk maar onder je" zei de verloskundige "je kindje ligt er al". Ik zat nog steeds op handen en knieën en keek omlaag. Daar lag mijn kindje op het bed. Een roze kindje met veel donker haar. Ik pakte haar op een kuste haar. Lief en ik waren een beetje beduusd. Wat een wervelstorm, de totale bevalling vanaf de eerste wee heeft maar 2,5 uur geduurd. Ik was maar een kwartier op de afdeling geweest of ons kindje was al geboren. "Een geweldige bevalling!" zei de verloskundige "de kers op onze kersttaart!" ging ze verder. Lief belde mijn vader, die net thuis was gekomen. Hij hield de telefoon bij Milou die heel hard huilde. Mijn vader kon het niet geloven, hij kwam meteen weer terug. Zijn vrouw bleef thuis bij Olivia, die lekker lag te slapen. Mijn moeder, haar man en mijn zusje kwamen ook. Mijn broer zat bij zijn schoonouders in het oosten van het land, hij is meteen in de auto gestapt en is ook gekomen. Zo gebeurde het dat we allemaal samen waren op kerstavond en samen keken naar dit net geboren wondertje.

Wervelwind

Eens zou de dag aankomen dat we echt zouden vertrekken uit het huis. Lief haalde een vrachtwagentje en stond om 8 uur 's ochtends met wagen en al voor de deur. Als een wervelwind ging hij door het huis. Buurmannen hielpen, tilden en kwamen soms op adem. Het ging heel snel. Waar het plan was het in etappes te doen, moest de koelkast meteen leeg en de vriezer ontdooit. De inhoud van de vriezer heb ik aan de buurvrouw gegeven en nog voordat de vriezer echt goed ontdooit was, stond deze al in de vrachtwagen.... Olivia zat in haar slaapkamertje en speelde met het laatste beetje speelgoed. Een lieve andere buurvrouw kwam het huis binnen met een lekkere kop koffie. De mensen om ons heen ga ik missen. De warmte van deze mensen in de stad is heel bijzonder. Niet iedereen is een grote huisvriend maar ik mag met trots zeggen dat ik echt goede buren heb gehad daar. Buren die ik ook niet uit het oog zal verliezen. Lief en leed kon gedeeld worden, maar ook op afstand. Of gewoon praatjes in de deuropening. Niet de deur platlopen en even helemaal niets was ook goed.

Lief is nog veel in het huis en ik ga morgen ook om schoon te maken en afscheid te nemen. De nieuwe bewoners komen al gauw. Voor nu zitten we in Bergen aan Zee. De wind raast om het huis en Ol maakt een puzzel. Ik drink mijn enige kop koffie van de dag en voel mijn buik dansen. Daar zit een pittig dametje in die nu ook wakker wordt.

Gelukkig Gefeliciteerd!

Oud en Niew hebben wij in Bergen aan Zee gevierd met mijn vader en zijn vrouw. Iets voor twaalven werd de champagne op tafel gezet en stonden we allemaal voor de televisie naar de aftelling te kijken. Gelukkig Nieuwjaar klonk het op het scherm en we proosten op een nieuw jaar vol geluk, gezondheid en liefde. Lief kuste mij en wenste mij een gelukkig 2011. We hebben vandaag al veel gesproken over het afgelopen jaar en hoeven daar niets meer over te zeggen. Ik omarm mijn vader en zijn vrouw en de tranen staan in onze ogen: weg met 2010... eindelijk. Het jaar was een strijd, met een finish die we liever anders hadden gezien. Er waren absoluut hoogtepunten, die voor mij en voor lief allemaal met of door Olivia zo mooi waren. Het nieuwe jaar gaan we in met nieuwe afspraken bij nieuwe specialisten. Onze eigen dna-uitslag krijgen we einde van deze maand en aan de hand daarvan gaan we kijken of we nog van een groter gezin kunnen dromen. We gaan dit jaar verhuizen. We wonen hier zo heerlijk, maar het huis is vol trappetjes en niveauverschillen. Olivia heeft een huis nodig waar zij in op kan groeien zonder obstakels of delen waar zijn niet kan komen. Ons nieuwe huis, waar wij in het voorjaar naar opzoek gaan, zal heerlijk voor haar zijn. Ze zal overal zelf kunnen komen en ze zal zich er veilig voelen.
Mijn vader ging met zijn vrouw even aar de buren. Ik keek om mij heen, het was helemaal stil. Buiten vuurwerk, maar in Bergen aan Zee is dat veel minder dan in Amsterdam. Wel zo rustig, Olivia leek nog te slapen. Ik liep naar onze kamer en zag lief geknield naast haar bed. Lief is gelovig en gaat daar heel mooi mee om. Olivia lag in bed op haar buikje lekker te slapen. Lief zat naast haar bed op de grond en had zijn handen op haar rug. "Are you ok?" vroeg ik lief. "I just want to pray for her. I am praying for a miracle. I am praying for a cure, praying that 2011 will bring her a cure." Ik ben naast hem gaan zitten en heb mij heel stil gehouden. Ik wil soms ook wel bidden, samen met hem. Ik ben alleen helemaal niet gelovig opgevoed en dus laat ik hem bidden. Olivia lag zo lekker te slapen.
De volgende ochtend werd ze stralend wakker. "Mama kom je me halen!" klonk het uit haar bedje. Ik pakte haar op en wenste haar een gelukkig nieuwjaar. Ik probeerde uit te leggen dat het oude jaar is afgelopen en dat als ze straks Opa en Oma zou zien ze gelukkig nieuwjaar zou zeggen. Aan de ontbijttafel zat Ol aan het hoofd van de tafel. "Ol? Weet je nog wat Mama je vertelde vanmorgen over het nieuwe jaar?" vroeg ik haar. "Ja...." zei Ol. "Weet je nog wat je kan zeggen tegen Opa en Oma?" vroeg ik haar. "Ja... Gelukkig gefeliciteerd!" zei een trotse Ollebol.

Lieve Mensen ik wens jullie vanachter mijn computer een heerlijk, gezond, liefdevol en gelukking 2011. Ik hoop dat jullie kunnen genieten van mooie momenten en van de mensen om jullie heen!

Een bolderkar en een peuterplasje

Gisteren kwamen Ol en ik laat thuis van een heerlijke dag in Bergen aan Zee. We hebben een dagje bij Opa J. en Oma L. doorgebracht. Rond half elf kwamen we bij hun huis aan. Na een kop koffie besloten we naar het strand te gaan. Het was prachtig weer en het strand is bij hun vandaan maar een kleine tien minuten lopen. Ol kon in de bolderkar die lief en ik vorig jaar voor haar hebben beschilderd. Als een prinses zat ze in haar kar volgeladen met handdoeken en speelgoed. Opa trok de kar en ik liep er achteraan. "Opa...." zei Ol vanuit de kar. "Ja liefje" antwoordde Opa. "Naa de zee, hoge golve". "Ja, we gaan naar het strand met de hoge golven" zei opa. Na een minuut klonk het weer uit de kar: "Opa...?" waarop mijn vader zei: "Ja liefje" en zo ging het bijna de hele wandeling naar het strand. Eenmaal op het strand stond Ol aandachtig te kijken hoe Opa een strandtentje op wilde zetten. Het duurde even, het was ook de eerste keer, maar het lukte. Toen Opa klaar was met het tentje gingen Ol en Opa spelen in de golven en ik keek toe met mijn fototoestel in de aanslag. Heerlijk vond ze het om door Opa opgetild te worden wanneer de golf net iets te hoog voor haar was. "Da komt ie, da komt ie" gilde ze keer op keer. Oma L. kwam al gauw ook naar het strand. Met Oma heeft Ol heel wat zand geschept en emmertjes water gehaald. Toen het tijd was voor een broodje kroop Ol bij Opa in de tent. Ze ging eens lekker op de handdoek naast Opa zitten om daar op die handdoek naast Opa eens een lekker plasje te doen om er vervolgens flink mee te spetteren. Het gezicht van mijn vader! Ik kwam niet meer bij. Ja, ik had eerder in moeten grijpen maar dit was te grappig. Opa strooide wat zand op de handdoek en Ol keek een beetje beteuterd. Na het broodje hebben we de boel weer ingepakt en zijn we terug naar hun huis gegaan. Ol is lekker gaan slapen en na haar slaapje hebben we een zwembadje in de tuin gezet. Mijn vader kreeg de opdracht het badje op te blazen. Dat was een heel erg grappig gezicht. Hij lag in de hangmat met het zwembadje bovenop hem en liep bijna paars aan van het blazen. Ol en ik stonden naast de hangmat en riepen samen: "Go Opa, go Opa, Go!" Ol sprong op en neer en kon haast niet wachten. Toen het badje in het gras stond, begon opa met het vullen van het badje met de tuinslang. Oma liep heen en weer voor emmertjes warm water. Ik zocht in de schuur naar een gietertje en de hond van Opa en Oma lag onverstoorbaar in het gras. Toen ik weer de schuur uitkwam met wat speeltjes stond mijn dochter met haar kleren aan al in het badje. Opa had een verbaasde blik op zijn gezicht. Bijna net zo verbaasd als toen Ol op het strand bij Opa in het strandtentje kroop. Ol heeft heerlijk in het badje gespeeld. We zijn blijven eten en na het eten zijn we naar huis gereden. Het was een heerlijke dag. In de auto dacht ik aan alle kleine gesprekjes die Ol had met haar Opa en Oma. Ze wordt al zo groot. Die gekke en lieve zinnen die ze nu maakt. "Opa? Wa ga je toe?" en "Hajo Oma, kom eens hiej!" of "Goed gedaan mama" was ook een van mijn favorieten van de dag.
Vanmorgen bleek ik van haar een Award te hebben gekregen! Wat een eer! Ik ga eens even broeden op die vijf punten.... jullie lezen het later!

Bergen aan Zee in de Sneeuw!

Toen we vanmorgen de gordijnen openden werden we op dit prachtige uitzicht getrakteerd. Het beloofde een heerlijke dag te worden. We hebben ons gauw aangekleed om meteen naar buiten te gaan. Eenmaal buiten liep Ol een beetje vertwijfeld rond. Ze stapte heel voorzichtig door de sneeuw, raakte de sneeuw een keer aan en zei meteen: "bah,bah". Ze kwam naar mij toe met haar natte handje uitgestrekt. Haar eerste contact met de sneeuw. Ik heb haar lekker in de wagen gezet, onze wandeling kon beginnen.
Voor we echt ergens heen konden gaan, moesten we nog even bij de buurvrouw langs. Ze had Ol sinds de zomer niet gezien, dus hebben we even onze neus laten zien. Daarna zijn we vlot aan de wandel gegaan. Ik wilde graag via het "Engelse Veld" met het prachige Vredeskerkje richting het strand. Al gauw besloot ik het eerste stuk van de wandeling over het fietspad te lopen, het was flink duwen achter de kinderwagen. Gelukkig was het niet druk met fietsers, niet verwonderlijk want ook het fietspad was spiegelglad.


Het dreigende bordje met de tekst: "Begrazingsgebied betreden op eigen risico" beloofd ons wellicht koeien. Voor we een koe zagen kwamen we wel al heel was honden tegen, dit tot grote vreugde van Olivia. "Woef, woef" klonk het vanuit de kinderwagen. Ze zit lekker warm in haar voetenzak, met een muts op, wandjes aan, een das om en een lekkere dikke jas aan. Haar oogjes stralen, ze vindt het prachtig allemaal.
En dan: de koeien... Ol begint meteen met haar "boe boe boe" en zwaait met haar handjes. De koeien grazen rustig door en storen zich totaal niet aan dit drukke wezentje op een paar meter van hen vandaan. Ol zegt: "mama daa" en wijst de koeien aan, voor het geval ik ze nog niet had gezien. Na een aantal minuten staren naar de koeien lopen we door naar het strand. Onderweg vroeg ik haar of ze vogels zag en of ze bomen aan kon wijzen. Braaf wees ze in het rond, daarna zong ik liedjes over schapen en Incey Wincey Spider. Eenmaal bij het strand aangekomen bleek Olivia in slaap te zijn gevallen. Kon ik rustig genieten van dit mooie uitzicht.

Nu Ol lag te slapen, besloot ik niet het strand op te gaan maar gewoon rustig op een bankje te gaan zitten en alles even lekker langs mij heen te laten waaien. Ze sliep rustig en ik had nog een extra fleece dekentje over haar gelegd. Jammer dat mijn vriend dit niet kon zien, hij zal het met de foto's moeten doen. Net als jullie... We gaan terug naar Amsterdam vandaag. Heerlijk om mijn vriend weer te zien en weer lekker met z'n drieën te zijn, wel jammer om Bergen aan Zee weer achter ons te laten. Maar we komen gauw weer terug..... Voor ik "mijn bankje" verliet schreef ik nog even haar naam in de sneeuw....

Bergen aan Zee

Vanmorgen werden wij vroeg wakker, het was nog donker buiten. Olivia en ik zijn samen in Bergen aan Zee. Zodra ze wakker werd zei ze: "mama, daddy..." Helaas, papa was er niet. We hebben even gewacht tot het half acht was en toen hebben we mijn vriend via Skype gebeld. Ol in haar stoeltje voor de laptop en mijn vriend met een slaperig hoofd achter zijn laptop zo hebben ze samen liedjes gezongen en boekjes gelezen. Zo kon ik rustig het ontbijt maken. De radio zei dat het overal had gesneeuwd, maar Bergen aan Zee was vergeten. Wij hadden geen witte deken, wel dikke mist.
We waren nog maar net aangekleed of Opa H reed de oprit op, hij had croissantjes meegenomen voor het ontbijt. Ik had natuurlijk al ontbeten maar heb dat maar niet gezegd. Hij moest door, kwam alleen even wat lekkers brengen. Heel lief van hem, de croissantjes heb ik in de broodtrommel voor de lunch bewaard. Mijn moeder zou naar de kapper gaan in Alkmaar, ze moest er om kwart over tien zijn. Ik heb gauw een dagpakketje voor Ol gemaakt en wij zijn meegegaan. Mijn moeder naar de kapper en wij twee lekker aan de winkel! Ik heb een heel leuk pakje voor Ol gekocht van Kik Kid, een paars velours broekje met een bijpassend vestje met groene streepjes over de mouwen. Heel stoer. Nadat mijn moeder klaar was bij de kapper, zijn we samen koffie gaan drinken en hebben we nog lekker een aantal winkels bezocht. We gingen alle drie weg met een nieuwe outfit, een geslaagde dag dus voor deze drie dames. In de loop van de dag was het ook hier gaan sneeuwen. De tuin ligt onder een witte deken en de takken hangen en hebben een wit laagje te dragen. Ol raakte de sneeuw aan en trok meteen haar handje weg. Ze moest lachen. Ze wilde heel graag lopen, maar het was zo glad dat ik dat maar even heb overgeslagen. Vanavond heeft ze haar Oma en Opa in Engeland nog even via Skype gezien en daarna haar papa. Voor ze in badje ging, draaide ik mij even om om het water nog een keertje te controleren. En wat denk je? Madame trok eens lekker aan de w.c.-rol en gilde het uit van plezier. Een grote hoop papier lag aan haar voeten, dat vond ze prachtig. Al het papier lag op de grond en de rol was op. Een groot feest. Nu ligt ze lekker te slapen en het sneeuwt buiten. Morgen gaan we naar huis, dan is de schilder klaar met het schuren en gronden. Hij zal in het nieuwe jaar de kozijnen en de deur afschilderen. Blij dat ik even hier kon zijn. Morgen gaan we nog even lekker genieten van het buiten zijn voor we weer terug naar de stad gaan.

De Tweede Ronde

Vanmorgen was het zover, de tweede ronde. Ol weer in de auto gezet en naar de Rai gereden voor haar tweede vaccinatie. Toen we aankwamen bleek al gauw dat het heel rustig was. Er stonden twee mannen in glitterpakken te zingen en te dansen om de wachtende mensen te vermaken, helaas (voor deze heren) ontbraken de wachtende mensen. Omdat Olivia vorige week ziek was en vanmorgen haar temperatuur nog 37,5 C was, nog even naar de informatiebalie gegaan. Daar werd meteen een thermometer in haar oor gepropt en Ol zetten het op een gillen. Arme Ol, die zagen we allebij niet aankomen. Ze was nog niet bijgekomen of ze kreeg haar prik al in haar armpje. Nog meer gehuil en ze was heel erg boos. Ik probeerde haar af te leiden door te vragen waar alle kindjes waren en of ze ook ballonnen zag. Boos en huilend liep ze in het rond en wees de kindjes aan en de ballonnen:"daaaa", snikte ze. Ik had een knuffeltje meegenomen, maar ook die was niet goedgenoeg. Een stukje fruit wilde ze wel, maar half. Eenmaal in de auto leek ze weer rustiger, maar nog steeds een beetje verdrietig. Thuis was het al gauw weer goed. Ze heeft lekker in haar tent gespeeld en met haar lego-auto door de kamer gereden. Ook deed ze eindelijk een dut tussen de middag. Die leek ze de laatste dagen niet meer te willen doen. Drie dagen lang heeft ze overdag helemaal niet geslapen. Onbegrijpelijk, ze is toch nog veel te jong om die dut over te slaan? Misschien komt het door haar kies. Ze krijgt al een kiesje en dat zal wel pijn doen. Vanavond wilde ze ook maar niet gaan slapen. Het zal ook de vaccinatie zijn, haar temperatuur ging ook omhoog. Ik heb haar een paracetamol gegeven. Morgen gaan Ollebol en ik naar Bergen aan Zee, lekker een paar dagen uitwaaien. Mijn vriend blijft in Amsterdam, hij moet werken en we krijgen de buitenschilder. De voordeur en de ramen aan de voorzijde moeten geschilderd worden en dus moeten alle ramen en de voordeur twee dagen openstaan. Dat zie ik dus niet zitten met die kleine hummel, dus wij gaan lekker samen weg. Samen naar Bergen aan Zee, lekker uitwaaien aan het strand!