En de week vloog weer om....

maar vandaag heel goed nieuws! We waren vorige week in het AMC met Ollebol. Voor haar looppatroon. We gingen naar binnen bij de dokter en anderhalf uur later stonden we weer buiten met de opdracht bloed af te laten nemen en een röntgenfoto te laten maken van haar linkerhandje. We gingen naar binnen voor haar looppatroon en kwamen buiten met testen voor spierziekten, schildklier en hormoonspiegel. Versuft liepen we het ziekenhuis uit met een schreeuwend meisje op de arm, hysterisch nadat er bloed bij haar was afgenomen. Een week hebben we moeten wachten en nu kregen we vandaag een belletje: geen spierziekten of schildklieraandoening en de gegevens uit het lab zijn nog niet terug wat betreft haar hormoonspiegel maar de foto geeft bijna zekerheid dat het in orde zal zijn. We hoeven ons geen zorgen te maken, zo zei de dokter. Heerlijk.... nog even de laatste test afwachten maar dat zal wel goed gaan. Dus terug naar de fysio!

Koninginnendag zijn we naar het Vondelpark gegaan. Vanuit het Vondelpark gelopen naar de Beethovenstraat en weer terug naar huis. We waren best vroeg en hebben een hele mooie fisher-price auto weten te scoren. Eentje met muziekjes en waar drie little people in kunnen zitten. Ook een zeemeerminnenpakje voor de verkleedkist en een knikkerbaan voor autootjes. We hebben vrienden opgezocht in het Vondelpark en ook de tantes waren er, bij Opa en Opa geluncht en nog een rondje gelopen. Was ondanks de regen een hele gezellige dag.

Morgen moet ik weer naar de VU voor een controle. Ik was namelijk zaterdag op de eerste hulp met een ontstoken kaak. Ze hebben een paar weken geleden mijn verstandskies getrokken en die is dus helaas gaan ontsteken. Weer een hele dikke een hele pijnlijke wang. De arts wil mij morgen weer zien, maar ook dat gaat al veel beter. Als je zo tweeëneenhalf uur op de eerste hulp zit, de dag na koninginnendag, krijg je heel wat te zien. Een hoop mensen kwamen hinkelend binnen en vertrokken of in het gips of in het verband. De krukken waren rond 14:00 uur al op dus ook dan gingen ze hinkelend weer de deur uit. Mensen met een kater van de nacht ervoor en kinderen in sportkleding. Een drukke en zeer gemengde wachtkamer. Voldoende te zien en te horen...

Weer bijna 'normaal'

Wang is weer geslonken en ziet er weer bijna normaal uit, behalve als ik lach dan zie je het nog een beetje. Maar mag niet klagen, gaat al een stuk beter. Het was even stil, moest het allemaal even laten bezinken. We wachten op het moment op een afspraak bij het AMC voor Ollebol. Zal allemaal wel loslopen, maar heeft ons toch even uit evenwicht gebracht.

Vorige week tot overmaat van ramp geprobeerd voor Ol een eigen paspoort aan te vragen. Vrijdagochtend naar de fotoboer. Van Ol een pasfoto laten maken. Duurde even, maar uiteindelijk zat ze stil en hadden we een goede foto. Ik moest ook nog op de foto, mijn rijbewijs ligt in tweeën.... vraag niet hoe dat gebeurd is, het was gewoon zo. Ik moest toch naar het stadsdeelkantoor dus kon net zo goed even die van mij laten vervangen. Dus nu heb ik straks een nieuw rijbewijs met een bolle wang... Na het maken van de foto's zijn we naar het stadsdeelkantoor gelopen. Bij de balie zijn de foto's goedgekeurd en heeft de dame ons een nummertje gegeven. Ik zat een dik half uur te wachten met een iet wat onrustig kind in de buggy toen mijn telefoon ging. De huisarts, over Ol. Kon wel dacht ik, maar toen we nog maar net in gesprek waren was ik aan de beurt. Onhandig hing ik de telefoon op, met een heleboel ge-sorry. Eenmaal bij de balie bleek Ol haar foto toch niet goed te zijn. Wat denk je? Mijn kind is te wit voor een witte achtergrond! Ze zou een vlek worden.... dus ik weer terug naar de fotoboer en weer een nieuwe foto laten maken, met een grijze achtergrond. Arme Ol was zo gaar van het opzitten voor de foto, wachten in het stadsdeelkantoor en weer opzitten dat ik besloot niet meer terug te gaan. Dat paspoort kan nog wel even wachten. We zijn lekker gaan zwemmen!

Kinderfysiotherapie

We zijn gisteren geweest. Hele lieve dame waar Ollebol zich heel prettig bij leek te voelen. Het was een klein gymzaaltje, daar leek haar 'kamer' op. De therapeut liep op haar sokken en Ol mocht lekker spelen. Spelenderwijs werd ze onderzocht. Ol vond het feest. Ze liep lekker rond in haar romper en deed (meestal) wat er van haar gevraagd werd. De therapeut heeft aan de hand van haar bevindingen wel besloten dat we naar een kinderarts moeten om haar even te laten onderzoeken. Ze kon niet zeggen wat er met Ol aan de hand zou zijn, wel vond ze dat alle kleine dingen bij elkaar reden zijn om haar te laten onderzoeken. Dus we wachten op haar brief en gaan dan naar het Emma Kinderziekenhuis. Even slikken, maar misschien valt het allemaal wel mee en kan het wel met fysio opgelost worden. Moeilijk, maar we zijn het aan haar verplicht om het nu zo snel mogelijk uit te zoeken. Ol heeft niets in de gaten en speelt vrolijk rond.
Vandaag waren we weer even naar Artis. Ukkepuk liep gillend van de leeuwen naar de uilen en van de uilen naar de olifanten. Ze weet al waar ze na de leeuwen langs zal komen en dat de vlinders bijna samen gaan met de zeeleeuwen. De ijsbeer is op dit moment favoriet, maar ik zag op het bordje dat hij 20 april weer Artis zal verlaten. Dus we moeten gauw weer een andere favoriet uitzoeken. Misschien de pinguïns....
Wang is wat geslonken maar kleurt nu mooi paars, groen en geel. Is nog er gevoelig en ziet er nog niet fraai uit...

Popeye

.... ik word net wakker met een hele dikke wang. Ik zie er uit als half popeye half mama.... op naar muziekles.

Oveh!

Vanmorgen moest ik naar de VU. Mijn laatste verstandskies moest er nu echt uit. Ik had om 09:00 uur een afspraak staan, dus zat ik om 08:00 uur al in de tram. Ik moest wat eerder komen voor het aanmaken/updaten van mijn dossier. Braaf liep ik om 08:30 uur de afdeling op en melde mij aan bij de receptie. Na het maken van de foto's werd ik in de volgende wachtkamer geplaatst. Nu ben ik niet goed in deze dingen. Ik ben zelfs heel slecht in deze dingen. Vooral met naalden heb ik een probleem. Dus toen ik om 09:10 nog in de wachtkamer zat met klamme handen, dacht ik nog: "ik kan ook gewoon naar huis gaan, die kies blijft prima zitten". Maar toen werd ik opgehaald. De vriendelijk zuster zei mij dat de dokter een spoedje had en dus iets later was. Ze bracht mij naar OK1 en de dokter zou zo komen. Twee leergierige studenten stonden vriendelijk te lachen. Het was hun eerste keer in de OK. Fijn. Uiteindelijk kwam een vriendelijke dokter binnen. Verdoofde mijn kaak, wang, tong en lippen door middel van twee injecties. Dat was geen pretje. Vervolgens een groot laken over mij heen met alleen een gat voor mijn mond. Een half uur later stond ik buiten te wachten op te tram: een verstandskies armer, twee hechtingen rijker. Rond 14:00 uur was de verdoving uitgewerkt, jammer maar helaas. Ollebol heeft mijn wang al een kusje gegeven en zei toen: "oveh!"