donderdag 31 december 2009

Gelukkig Nieuwjaar!

Voor iedereen die mijn blog leest: ik wens jullie een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2010 toe. Ik hoop dat 2010 jullie wensen uit laat komen en dat het je stoutste dromen zal overtreffen. Geniet dit nieuwe jaar en geniet van elkaar.

Het is bijna zo ver, 2010 gaat bijna van start. Nog een kleine 40 minuten. Iedereen viert dit op zijn eigen manier. De een op een groot feest of met een paar op een feestje en de ander lekker thuis. Wij zitten thuis, op de bank. Hebben een film gekeken en daarna nog wat zitten zappen. Champagne naast ons en lekkere hapjes voor ons. Ol ligt lekker te slapen, al worden de rotjes in onze tuin gegooid door de buren. Ze wordt gelukkig niet wakker. Ik zet wel haar slaapliedje steeds opnieuw aan, in de hoop dat dat helpt. Zo'n laatste avond van het jaar, hebben wij het over ons jaar gehad. Wat waren de hoogtepunten en wat waren onze mindere momenten. Wij kwamen tot de conclusie dat het een goed jaar in geweest, met af en toe een minder moment, maar dat het jaar is omgevlogen. De tijd raast aan ons voorbij nu wij Olivia bij ons hebben. Het afgelopen jaar stond geheel in het kader van onze Ollebol. Ik had per 01 januari 2009mijn baan opgezegd om voltijd mama te zijn. Het hele jaar was heerlijk, iedere dag met dat wondertje te mogen zijn. Mijn vriend kijkt naar Peter Sellers: The Pink Panther Stikes Again, een film die hij kan dromen. Om de paar minuten vraagt hij mij om dat ene stukje echt even mee te kijken, dat is echt een stukje dat ik niet mag missen.... ik ben niet zo'n Sellers fan, maar kijk dan toch even mee. Hij lacht dan terwijl hij al weet wat er gaat gebeuren en ik ga weer verder. Ik probeer te bedenken wat ik voor 2010 wil. Wat ik wil is niet veel nieuws. Ik hoop op gezondheid, geluk en liefde voor de mensen om mij heen. Ik hoop op nog een heerlijk jaar vol met verrassingen. Een jaar dat Ol weer nieuwe dingen mag leren en ontdekken. Goede voornemens zou ik moeten hebben, maar daar ben ik niet goed in. Ik drink bijna nooit, rook al jaren niet meer en zou wel wat moeten afvallen. Maar dat laatste dat komt nog wel eens, zo vlak voor de zomer of zo. Ik wil wel vasthouden aan de dingen die ik met Ol doe. Dinsdag naar muziek en vrijdag zwemmen. Tussendoor de Oma's zien en regelmatig naar het Vondelpark en de manege om de paarden te zien. Als ik een goed voornemen zou moeten hebben, dan zou dat zijn: veel leuke dingen met ukkepuk ondernemen en genieten van mijn vriend en ons gezinnetje. En wat vaker bij mijn Oma's op bezoek, die oude dames kunnen wel wat meer bezoek gebruiken.

dinsdag 29 december 2009

Woordeloze Woensdag

Bijna.......





Kerstkater?

Hoe voorkom je een Kerstkater? Gewoon lekker dooreten? Je onderdompelen met familie? Stug bij de langzaam uitdrogende boom blijven zitten? Zo na die heerlijke gezellige dagen is hier alles weer als iedere andere dag: SSDD.... Mijn vriend weer aan het werk, vanmorgen de was gedaan, de keuken weer eens schoongemaakt, het speelgoed voor de zoveeltste keer aan de kant geschoven en de laatste mensen gebeld om te bedanken voor de lieve kaarten of kadootjes. Wij hebben natuurlijk ook kaarten gestuurd maar ieder jaar vergeet je er toch weer een... of twee. Ik kreeg dit jaar een foto opgestuurd van twee schattige kinderen, had geen idee van wie ze waren tot ik de foto omdraaide. Het zijn de kinderen van een dochter van een vriendin van mijn moeder en die dochter van die vriendin van mijn moeder heb ik al zeker 15 jaar niet meer gezien. Volg je me nog? Nu moet ik dus eigenlijk mijn moeder bellen die op haar beurt haar vriendin zou moeten bellen voor het adres van haar dochter, zodat ik ook een foto kan opsturen. Nou dat doen we maar niet. Ik stuur wel een nieuwjaars-sms, haar nummer stond op de achterkant. Ik vroeg mij wel af of het nu zo is dat je mensen weer gaat zien omdat je nu iets gemeen hebt: we zijn beiden een mama. Maar er zal toch wel een reden zijn dat ik die dochter van die vriendin van mijn moeder al 15 jaar niet heb gezien? Haar moeder zie ik meestal een keer per jaar: op mijn moeders verjaardag of die van mijn stiefvader. Ik moet erg diep graven om er achter te komen waarom ik haar niet meer heb gezien. Misschien kom ik daar wel weer achter wanneer ik haar spreek. Als toen pubers hebben we vast een onenigheidje of gewoon een "ik moet je niet moment' gehad. Zo zat ik, de dag na kerst, naar mijn zusje te kijken. Ze had een vriendin bij zich en samen dropen ze van de puberteit. Een net iets te kort t-shirt, een hele strakke broek, een push-up bh-tje en een wazige blik. Ol stond voor ze en probeerde de aandacht te trekken. Ze zwaaide en lachte naar ze, maar er was geen ruimte op de bank voor een peuter. De bank was behangen met twee puberende meiden. Nadat ik mijn zusje zei dat er een lief klein meisje voor haar neus stond, werd Ol op schoot getrokken en gingen de dames gewoon door met hun gesprek. Een heerlijk vooruitzicht: nog 14 jaar en dan zit Ollebol daar. Mijn moeder had de dag na kerst nog een heerlijk menu voor ons op tafel gezet. Alles was even lekker en ik heb het ook nog warm kunnen eten, want mijn moeder ontvermde zich over de kleine ukkepuk tijdens het eten. Dat etentje was nog even uitstel van de Kerstkater en nu? Nu staat de grote doos met koekjes en chocolaatjes op de plank en staart mij aan en fluistert zachtjes: "ik help je van je Kerstkater af....."

zaterdag 26 december 2009

Kerst

Kerst was heerlijk! Voor het eerst zijn we lekker thuis gebleven, met z'n drietjes onder de boom. Heerlijk eten, lekker drinken en mooie muziek. Mijn vriend heeft Kerstavond en eerste Kerstdag gekookt. Hmmm, een heerlijk gevulde kip met kastanjes, geroosterde groente en aardappeltjes. Een lekkere rode wijn en warme Christmas Pudding met vanille ijs toe. En als Ollebol in bed lag een glaasje Baileys. Wat een kado eerste Kerstdag toen we de gordijnen openden en dikke sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden. Prachtig, een echte kerst. Vanmorgen hebben we koffie en iets lekkers aangeboden voor bezoek. Mijn vader kwam even langs en mijn tante. Mijn moeder stond al te koken voor haar bezoek van vanavond en mijn broer ging naar zijn schoonfamilie. Het was voor ons een heerlijke rustige en gezellige kerst. Meestal vliegen we van hot naar her deze dagen, maar nu dus lekker thuis. Ol genoot van het uitpakken van kadootjes. Ze was dolblij met haar kerstsok (traditie van mijn vriend) die 's ochtends vol met lekkere (gezonde) dingen zat en vol met kadootjes. Mijn vriend en ik waren in de keuken gisteren en het was erg stil in de woonkamer. Ollebol had de kadootjes voor de familie te pakken en was die lekker aan het uitpakken. "Oooh" zei ze bij het zien van de inhoud van het kadootje en legde het dan naast zich neer om de volgende uit te pakken. Toen ze weer in bed lag, heb ik alles weer ingepakt zodat we de kadootjes aan de juiste personen konden geven. Zelf heb ik een mooie grijze suède tas gekregen, een dock voor mijn IPhone en een hoesje voor mijn IPhone. Van mijn schoonfamilie hebben we een doos met lekkers per post ontvangen, we komen nu om in de chocolade en de koekjes. Vandaag heb ik de ketting afgemaakt voor een vriendin van mij. Ze is zwanger en dus is het een lange ketting geworden met een belletje. Hoop dat ze hem mooi zal vinden. Ik kreeg van haar alleen de vraag bepaalde kleuren te gebruiken, dus ik hoop dat ze hem mooi zal vinden. Ik heb geprobeerd er iets van de maken dat bij haar past. Ik maak vaker kettingen voor anderen, ik probeer de tijd te gebruiken als Ol ligt te slapen. Voor mijn lieve vriendin voor de kleine prijs van een lekkere kop koffie.

woensdag 23 december 2009

dinsdag 22 december 2009

Last Minute Kado Tips














Super leuke kadootjes om te geven en om te krijgen. Ja, ik heb een kado voor mijn vader gevonden: "100 Dagen In Foto's" een boek van National Geographic met 100 foto's van gebeurtenissen die de wereld veranderden, heel erg mooi boek. De "Soepkalender" is ook erg leuk, geen echte kalender maar wel 365 soeprecepten! De "Soepkalender" in combinatie met een "Chop2Pot" en het is compleet! Ik had nog nooit van een "Chop2Pot" gehoord maar dat is een snijplank die je kan vouwen om je gesneden groenten makkelijk in de pan te schuiven.... De bestelde Boxcap kwam ook vandaag binnen, ik heb voor een barok in het zwart gekozen. Alle kadootjes zijn gedaan, misschien nog een extra kadootje voor mijn vriend als ik nog iets kan bedenken.

maandag 21 december 2009

Kerststress?

Weer terug in Amsterdam moet ik altijd even wennen. Wennen aan de stad, aan de geluiden van de buren en aan de drukke schema's. Wennen gaat wel snel. Na een halve dag van wassen, boodschappen doen, praatje maken met de buren, nog even koffie drinken met een vriendin en een wandeling door het Vondelpark ben ik weer helemaal thuis en ben ik de rust vergeten. Het huis is nu klaar voor de kerst. Albert.nl is besteld, de slager is gebeld en de meeste kadootjes zijn binnen. De kroonluchters zijn versierd met kerstballen, linten en grote gouden rozen en vogeltjes. De kerstboom was al klaar en de kadootjes liggen er nu onder. Iedere dag komt er een kadootje of twee bij. De enige die ieder jaar moeilijk is, is mijn vader. Ik weet nooit echt wat ik voor het moet kopen. Zijn vorige verjaardag heb ik een dvd van Ol gemaakt. Dat wilde hij graag hebben, maar nu met kerst? Wat geef je een man die alles lijkt te hebben? Ik zal nog even moeten surfen, kijken en hopen dat ik iets kan vinden. Zo heerlijk om voor Ol leuke dingen te kopen, onder de boom ligt het vol met kadootjes deze kleine koningin. Iedere morgen komt ze de woonkamer binnen en kijkt meteen naar boven en zegt dan:"waaaw" en wijst naar de kroonluchters en daarna naar de boom. Ik had ook zo'n lekkere kitsch kerstboom in de woonkamer staan, een kerstboom met een bewegingsensor. Wanneer je langs het boompje loopt, gaat de boom open en gaan er veel gekleurde lampjes branden en zie je pinguïns en sneeuwmannen op schaatsen op en neer bewegen op de muziek. Ol sloeg helemaal op tilt toen ze dit tafereel aanschouwde, ze gilde het uit en was niet te troosten. De boom moest weg, uit het zicht. Wanneer ze de boom in het vizier kreeg, zette ze weer een keel op. Heb ik mijn dochter haar eerste kersttrauma bezorgd? Het boompje is naar de kelder verhuisd.

vrijdag 18 december 2009

Bergen aan Zee in de Sneeuw!

Toen we vanmorgen de gordijnen openden werden we op dit prachtige uitzicht getrakteerd. Het beloofde een heerlijke dag te worden. We hebben ons gauw aangekleed om meteen naar buiten te gaan. Eenmaal buiten liep Ol een beetje vertwijfeld rond. Ze stapte heel voorzichtig door de sneeuw, raakte de sneeuw een keer aan en zei meteen: "bah,bah". Ze kwam naar mij toe met haar natte handje uitgestrekt. Haar eerste contact met de sneeuw. Ik heb haar lekker in de wagen gezet, onze wandeling kon beginnen.
Voor we echt ergens heen konden gaan, moesten we nog even bij de buurvrouw langs. Ze had Ol sinds de zomer niet gezien, dus hebben we even onze neus laten zien. Daarna zijn we vlot aan de wandel gegaan. Ik wilde graag via het "Engelse Veld" met het prachige Vredeskerkje richting het strand. Al gauw besloot ik het eerste stuk van de wandeling over het fietspad te lopen, het was flink duwen achter de kinderwagen. Gelukkig was het niet druk met fietsers, niet verwonderlijk want ook het fietspad was spiegelglad.


Het dreigende bordje met de tekst: "Begrazingsgebied betreden op eigen risico" beloofd ons wellicht koeien. Voor we een koe zagen kwamen we wel al heel was honden tegen, dit tot grote vreugde van Olivia. "Woef, woef" klonk het vanuit de kinderwagen. Ze zit lekker warm in haar voetenzak, met een muts op, wandjes aan, een das om en een lekkere dikke jas aan. Haar oogjes stralen, ze vindt het prachtig allemaal.
En dan: de koeien... Ol begint meteen met haar "boe boe boe" en zwaait met haar handjes. De koeien grazen rustig door en storen zich totaal niet aan dit drukke wezentje op een paar meter van hen vandaan. Ol zegt: "mama daa" en wijst de koeien aan, voor het geval ik ze nog niet had gezien. Na een aantal minuten staren naar de koeien lopen we door naar het strand. Onderweg vroeg ik haar of ze vogels zag en of ze bomen aan kon wijzen. Braaf wees ze in het rond, daarna zong ik liedjes over schapen en Incey Wincey Spider. Eenmaal bij het strand aangekomen bleek Olivia in slaap te zijn gevallen. Kon ik rustig genieten van dit mooie uitzicht.

Nu Ol lag te slapen, besloot ik niet het strand op te gaan maar gewoon rustig op een bankje te gaan zitten en alles even lekker langs mij heen te laten waaien. Ze sliep rustig en ik had nog een extra fleece dekentje over haar gelegd. Jammer dat mijn vriend dit niet kon zien, hij zal het met de foto's moeten doen. Net als jullie... We gaan terug naar Amsterdam vandaag. Heerlijk om mijn vriend weer te zien en weer lekker met z'n drieën te zijn, wel jammer om Bergen aan Zee weer achter ons te laten. Maar we komen gauw weer terug..... Voor ik "mijn bankje" verliet schreef ik nog even haar naam in de sneeuw....

donderdag 17 december 2009

Bergen aan Zee

Vanmorgen werden wij vroeg wakker, het was nog donker buiten. Olivia en ik zijn samen in Bergen aan Zee. Zodra ze wakker werd zei ze: "mama, daddy..." Helaas, papa was er niet. We hebben even gewacht tot het half acht was en toen hebben we mijn vriend via Skype gebeld. Ol in haar stoeltje voor de laptop en mijn vriend met een slaperig hoofd achter zijn laptop zo hebben ze samen liedjes gezongen en boekjes gelezen. Zo kon ik rustig het ontbijt maken. De radio zei dat het overal had gesneeuwd, maar Bergen aan Zee was vergeten. Wij hadden geen witte deken, wel dikke mist.
We waren nog maar net aangekleed of Opa H reed de oprit op, hij had croissantjes meegenomen voor het ontbijt. Ik had natuurlijk al ontbeten maar heb dat maar niet gezegd. Hij moest door, kwam alleen even wat lekkers brengen. Heel lief van hem, de croissantjes heb ik in de broodtrommel voor de lunch bewaard. Mijn moeder zou naar de kapper gaan in Alkmaar, ze moest er om kwart over tien zijn. Ik heb gauw een dagpakketje voor Ol gemaakt en wij zijn meegegaan. Mijn moeder naar de kapper en wij twee lekker aan de winkel! Ik heb een heel leuk pakje voor Ol gekocht van Kik Kid, een paars velours broekje met een bijpassend vestje met groene streepjes over de mouwen. Heel stoer. Nadat mijn moeder klaar was bij de kapper, zijn we samen koffie gaan drinken en hebben we nog lekker een aantal winkels bezocht. We gingen alle drie weg met een nieuwe outfit, een geslaagde dag dus voor deze drie dames. In de loop van de dag was het ook hier gaan sneeuwen. De tuin ligt onder een witte deken en de takken hangen en hebben een wit laagje te dragen. Ol raakte de sneeuw aan en trok meteen haar handje weg. Ze moest lachen. Ze wilde heel graag lopen, maar het was zo glad dat ik dat maar even heb overgeslagen. Vanavond heeft ze haar Oma en Opa in Engeland nog even via Skype gezien en daarna haar papa. Voor ze in badje ging, draaide ik mij even om om het water nog een keertje te controleren. En wat denk je? Madame trok eens lekker aan de w.c.-rol en gilde het uit van plezier. Een grote hoop papier lag aan haar voeten, dat vond ze prachtig. Al het papier lag op de grond en de rol was op. Een groot feest. Nu ligt ze lekker te slapen en het sneeuwt buiten. Morgen gaan we naar huis, dan is de schilder klaar met het schuren en gronden. Hij zal in het nieuwe jaar de kozijnen en de deur afschilderen. Blij dat ik even hier kon zijn. Morgen gaan we nog even lekker genieten van het buiten zijn voor we weer terug naar de stad gaan.

woensdag 16 december 2009

dinsdag 15 december 2009

De Tweede Ronde

Vanmorgen was het zover, de tweede ronde. Ol weer in de auto gezet en naar de Rai gereden voor haar tweede vaccinatie. Toen we aankwamen bleek al gauw dat het heel rustig was. Er stonden twee mannen in glitterpakken te zingen en te dansen om de wachtende mensen te vermaken, helaas (voor deze heren) ontbraken de wachtende mensen. Omdat Olivia vorige week ziek was en vanmorgen haar temperatuur nog 37,5 C was, nog even naar de informatiebalie gegaan. Daar werd meteen een thermometer in haar oor gepropt en Ol zetten het op een gillen. Arme Ol, die zagen we allebij niet aankomen. Ze was nog niet bijgekomen of ze kreeg haar prik al in haar armpje. Nog meer gehuil en ze was heel erg boos. Ik probeerde haar af te leiden door te vragen waar alle kindjes waren en of ze ook ballonnen zag. Boos en huilend liep ze in het rond en wees de kindjes aan en de ballonnen:"daaaa", snikte ze. Ik had een knuffeltje meegenomen, maar ook die was niet goedgenoeg. Een stukje fruit wilde ze wel, maar half. Eenmaal in de auto leek ze weer rustiger, maar nog steeds een beetje verdrietig. Thuis was het al gauw weer goed. Ze heeft lekker in haar tent gespeeld en met haar lego-auto door de kamer gereden. Ook deed ze eindelijk een dut tussen de middag. Die leek ze de laatste dagen niet meer te willen doen. Drie dagen lang heeft ze overdag helemaal niet geslapen. Onbegrijpelijk, ze is toch nog veel te jong om die dut over te slaan? Misschien komt het door haar kies. Ze krijgt al een kiesje en dat zal wel pijn doen. Vanavond wilde ze ook maar niet gaan slapen. Het zal ook de vaccinatie zijn, haar temperatuur ging ook omhoog. Ik heb haar een paracetamol gegeven. Morgen gaan Ollebol en ik naar Bergen aan Zee, lekker een paar dagen uitwaaien. Mijn vriend blijft in Amsterdam, hij moet werken en we krijgen de buitenschilder. De voordeur en de ramen aan de voorzijde moeten geschilderd worden en dus moeten alle ramen en de voordeur twee dagen openstaan. Dat zie ik dus niet zitten met die kleine hummel, dus wij gaan lekker samen weg. Samen naar Bergen aan Zee, lekker uitwaaien aan het strand!

maandag 14 december 2009

It's a boy!

Mijn vriendin is zondagochtend bevallen van een gezonde zoon: Max. Ze ligt nog in het ziekenhuis omdat het toch een keizersnede is geworden. Ik zou morgen bij haar op bezoek gaan, maar wij zijn verkouden en ik wil die kleine man niet meteen met een verkoudheid opzadelen. Hoop ze wel gauw te zien, even samen kletsen en genieten van haar kleine jongen.

Morgen gaan we ook weer naar de Rai voor de tweede vaccinatieronde tegen de Mexicaanse Griep. Hoop dat ze het weer goed zal doorstaan.

zondag 13 december 2009

Bevallen

Wauw, het is zondagmorgen half negen en het is nog helemaal stil in huis. Ol ligt in ons bed in de armen van mijn vriend nog lekker te slapen. Als ik naar buiten kijk door het raam dan zie ik een mooie roze lucht, dauw op de daken van de woonarken en een lichtblauw randje langs de daken van de panden aan de overkant. Ik woon hier al heel erg lang en kan nog steeds genieten van deze stille en mooie kade in een drukke stad. Een vriendin van mij, die van de babyshower, heeft mij vrijdag een sms gestuurd. Haar vliezen waren vrijdagochtend gebroken en 's avonds rond tienen waren de weeën begonnen. De baby zal er nu wel zijn. Ik ben zo benieuwd hoe het met haar is gegaan. Ik durf nog niet naar haar huis te bellen, misschien dat ik haar ouders vanmiddag even bel om te horen hoe het met haar is. Zij is de eerste van mijn vriendinnen die nu ook een kindje heeft gekregen. Ik was de eerste. Ik moet erg aan mijn bevalling denken. Het was op een maandagmorgen dat ik 's ochtends wakker werd. Het was stil in mijn buik. Ik ben gaan douchen en zag dat ik wat bloed verloor. Ik heb mijn vriend meteen bij mij geroepen en hij probeerde mij gerust te stellen, maar ik wilde toch het ziekenhuis even bellen. Zij zeiden dat ik langs mocht komen. We zijn in een taxi gestapt en waren snel in het ziekenhuis. Toevallig kwamen we onze dokter B. bij de receptie tegen, hij heeft ons naar de afdeling verloskunde gebracht en daar werden we meteen geholpen. Er werd: "minder leven" geroepen en ik schrok enorm. Ik kreeg een band om mijn buik en op die manier konden we het hartje van de baby volgen. Het ging goed met haar, de echo was ook goed. De verloskundige deed een inwendig onderzoek en toen bleek dat ik al twee centimeter ontsluiting had. Dat was een cadeautje, want ik had nog geen wee gevoeld. De verloskundige besloot mij te "strippen", dat betekende dat ze de baarmoeder ging prikkelen, geen prettig gevoel maar het zou de bevalling wellicht helpen op gang te brengen. Eenmaal klaar mocht ik mij weer aankleden en konden we weer naar huis. Wij hebben nog even iets gedronken en een muffin gegeten in de hal van het ziekenhuis en zijn daarna op de tram gestapt. In de tram voelde ik wel gerommel in mijn buik, maar kon niet met zekerheid zeggen wat het was. We gingen nog even langs de visboer voor een viskoekje en een praatje. Ik voelde weer gerommel in mijn buik en moest even wachten met antwoorden toen de visboer mij een vraag stelde. Daarna zijn we nog langs de kunstenaarswinkel Van Ginkel gegaan. We maakten kleine schilderijtjes voor de babykamer. Op weg naar huis, wist ik het zeker: het is begonnen. De kramp in mijn buik was zo sterk dat ik even moest blijven staan, dat was zeker een wee. Dit was rond 14:15 uur. We liepen door naar huis en ik ben even op bed gaan liggen. Heb mijn moeder gebeld en al gauw belde mijn broertje. Mijn broertje kwam langs en we hebben zitten kletsen en hij hielp mij met het ophangen van de gordijntjes. Het werd steeds sterker en de weeën kwamen ook steeds vaker. De weeën kwamen vanaf 17:00 uur al om de vijf minuten. Om 18:45 uur hebben we het ziekenhuis gebeld. We mochten meteen komen. Mijn tasje stond al klaar, we pakten nog een paar extra spullen en stapten in de auto van mijn broertje. Om ongeveer 19:20 uur kwamen we in het ziekenhuis aan. De verloskundige kwam langs en ik had vijf centimeter ontsluiting. Mijn vliezen waren niet gebroken, dus dat heeft zij gedaan en een draadje werd ingebracht om de hartslag van de baby bij te kunnen houden. Ik moest meteen beslissen of ik een ruggenprik wilde, het ging nog wel maar omdat iedereeen zei dat het een grote baby zou zijn wilde ik wel. Om 21:00 uur was er plek en werd ik naar de uitslaapkamer gereden voor de ruggenprik. Intussen waren de weeën erg sterk geworden. Ik moest een bolle rug maken en heel stil zitten. Na vijf keer mis te hebben geprikt, lukte het bij de zesde poging. Binnen vijf minuten had ik weer praatjes en mochten we weer terug naar de kamer. Mijn vriend en ik hebben samen zitten praten en hielden de weeën bij. Ik voelde ze nog wel, maar het was veel beter te doen. Om 23:00 uur kwam de verloskundige kijken, ik had volledige ontsluiting en de ruggenprik werd uitgezet. Voor middernacht zou ons kindje geboren zijn, zei ze. Helaas bleven de persweeën uit. Intussen daalde mijn bloeddruk en ben ik twee keer flauwgevallen. Na de wisseling van de dienst om middernacht kwam er een andere verpleegkundige kijken, zij zou de nacht bij ons zijn. De dokter zou later komen. Op een gegeven moment liep mijn vriend naar de gang, hij haalde een zuster. Ik begreep niet wat er aan de hand was. Hij wilde mij rustig houden, maar had op de monitor de hartslag van de baby in de gaten gehouden en zag dat die niet klopte. Het hartje ging van 90 slagen per minuut naar 170. De zuster kwam en gauw daarna een dame in haar blauwe ziekenhuispak, het was de dokter. De dokter besloot dat er bloed van de baby afgenomen moest worden. Ze bracht bij mij een koker in en maakte een sneetje op het hoofd van de baby om daar bloed af te nemen. Vreselijk vond ik dat, ze was nog niet geboren en ze had al een sneetje op haar hoofd. We moesten 10 minuten op de uitslag wachten, die tien minuten voelde als vreselijk lang. Het bleek goed te gaan met de baby. We moesten wel gauw beginnen. Mijn persweeën bleven nog steeds erg flauw en onregelmatig. We gingen toch beginnen. Helaas zaten er grote pauzes tussen de persweeën en de dokter besloot nogmaals bloed bij de baby af te nemen om zeker te weten dat het goed met haar ging, anders moesten ze overgaan tot een keizersnede. De uitslag kwam na 15 minuten en de dokter zei dat we meteen gingen beginnen. Ik kreeg wee-opwekkers en de persweeën kwamen op, maar nog niet erg sterk. We moesten wel door, drie keer persen in iedere wee. Mijn vriend hield mijn been vast en depte mijn voorhoofd met een washandje en gebruikte een Evian spray die hij speciaal had gekocht om mij af te en toe op te frissen. Tijdens het persen dacht ik echt dat ik het niet kon, ik zei tegen mijn vriend: “Ik kan dit niet, alle vrouwen kunnen dit maar ik niet“. Hij antwoordde dat ik het wel kon en dat ik door moest zetten. De dokter zei zonder geluid te persen, want ik zou kracht verliezen bij geluid. Vreselijk moeilijk vond ik dat, dat ging gewoon bijna niet. De dokter zei dat ze in de volgende wee een knip zou zetten, ik wilde het niet weten. Na wel 35 minuten persen pakte mijn vriend mijn lippen vast en riep: “no noise just push, push, push!” En daar was ze dan! Eindelijk ze was er, na 40 minuten persen was ze er en ze was zo mooi! De tranen liepen over mijn wangen en mijn vriend was zo trots en ontroerd. Ze werd op mijn buik gelegd en ik kon het bijna niet geloven: onze dochter was geboren. Het was 03:00 uur 's nachts en Olivia was geboren, ze woog 4325 gram en was ongeveer 55 centimeter lang. Ik moest nog wel een half uur gehecht worden, maar dat kon niet schelen ik had Olivia in mijn armen. De dokter vertelde mij dat het wat moeilijker was omdat Olivia is geboren met haar gezichtje omhoog en dat noemen ze "een sterrenkijker". Het had wel iets romantisch, die term. We moesten nog even een extra nachtje in het ziekenhuis blijven, op de kraamafdeling, omdat ze een iets zwaardere baby was. Olivia werd op suikerziekte gecontroleerd. Iedere drie uur werd ze in haar hieltje geprikt en dan werd ze heel erg boos en schreeuwde het uit. De zusters haalde de baby’s voor de nacht van de kamer, de moeders moesten slapen en rusten. Ik vond dat erg vreemd en was het er zo niet mee eens dat ik mijn kamerjas heb aangetrokken en naar de babykamer ben gegaan. Ik heb met haar op schoot gezeten, heb haar gevoed en heb die nacht rond half vier lekker mee naar mijn bed genomen. De zuster zei dat ik niet kon slapen met een baby in bed. Ik trok mij er niets van aan en heb lekker met Olivia in bed gelegen en heb eindeloos naar haar gekeken. De volgende morgen kwam mijn vriend ons halen, we gingen naar huis. Ons leven als gezin kon beginnen...

vrijdag 11 december 2009

Kerstboom

Het is laat, maar de boom is klaar. Ik zal er morgen wel spijt van hebben dat ik absoluut de boom vanavond wilde versieren. Ol ligt al even te slapen en ook ik had wat slaap in kunnen halen, maar soms wil je iets gewoon doen. Leuk om morgen Ol haar gezichtje te zien als ze een boom op de tafel ziet staan. Ik heb de boom maar op de eettafel gezet in verband met kleine kinderhandjes, kijken hoe dat gaat. De boom zit vol met lichtjes, kerstballen, vogeltjes en vlinders. Geen piek, ik heb nooit een piek. Vandaag een mijlpaal: de box is ook weer ingepakt!

Mama's Night Out

Gisteren had ik een lekker mama-avondje gepland, gewoon lekker even weg. Ik was uitgenodigd voor een concert van Lisa Lois. Zal niet veel zijn, dacht ik, maar leuk even weg. Het was in Utrecht in Tivoli. Heel leuk klein theater en een gezellige lokatie in het centrum van Utrecht. Lisa is de winnares van de vorige X-Factor, dus ik verwachte gillende tieners. Dat was geheel niet het publiek dat er was. Het bleek voor de lancering van haar album en als afstudeerproject te zijn. Het was verrassend goed! Echt een hele goede zangeres met een enorm volume, wat een stem! Ik heb genoten van heerlijk muziek en gezellige mensen om mij heen. Mama had genoten van haar avondje uit. Toen ik om half twaalf in de auto zat op weg naar huis, ging mijn telefoon. Het was mijn vriend. Olivia was ziek. Ze had overgegeven en was heel hard aan het huilen op de achtergrond. Ik zat gelukkig al in de auto, dus alleen nog even doorrijden. Eenmaal thuis trof ik een hoopje kind aan dat huilend in de armen van een uitgeputte vader lag. Mijn vriend is onder de douche gesprongen zodra ik thuis was, hij heeft haar lading niet kunnen ontwijken.... arme man. Ze was al om een uur of negen wakker geworden en heeft toen vier keer moeten overgeven. Helaas voor mijn vriend had ze de eerste keer in zijn schoot gespuugd, de tweede keer op ons dekbed, de derde keer op de vloer en de vierde keer op zijn shirt. Dus toen ze rond half twee vannacht rustig was geworden hebben we het bed moeten verschonen, de vloer moeten schoonmaken en zijn kleding in een sopje moeten zetten. Dat was nog maar het begin van een hele lange nacht.....
Vanmorgen zag Ollebol er als een klein wit spookje uit en wij hebben een flinke dosis koffie tot ons genomen voor we konden beginnen aan de dag.

woensdag 9 december 2009

dinsdag 8 december 2009

Muziekles

Gisteren hadden we een rustige maandag. De week begon lekker kan ik wel zeggen. We waren vroeg aangekleed en stonden om kwart over negen al bij Albert Heijn. Met volle tassen nog even naar de drogist en, nadat ik de spullen thuis had gebracht, zijn we ook nog even naar de Natuurwinkel gegaan. Olivia eet meestal met ons mee, maar soms vind ik het fijn om voor haar apart te koken en dan het liefst lekker bio-gezond. Eenmaal thuis belde mijn moeder (Oma F), ze was in Amsterdam met mijn zusje. Ze kwamen even aan voor koffie. Olivia vloog meteen in de armen van haar tantetje en ze heeft haar niet meer losgelaten. Af en toe keek ze naar mijn moeder en wees dan naar haar en zei: "Nma" haar vertaling van "oma". Gauw was het tijd voor haar dut en dus moest Ollebol helaas naar bed. Mijn bezoek ging ook weer naar huis en zo kon ik even lekker rommelen. 's Middags hebben we een rustige middag gehad met veel gespeel en gelach.
Vanmorgen hadden we weer de eerste muziekles. We kwamen het gebouw in en de juf stond ons al op te wachten. Olivia klapte meteen in haar handjes en zodra ze uit de kar was, zette ze het op een rennen. De les was leuk. Alle kindjes zaten braaf op schoot bij hun moeder, behalve Olivia natuurlijk. Zij stond in het midden van de kring of heel dichtbij de gitaar van de juf. Van de juf mocht ze even plingen en dat sloeg ze niet af. Toen er "alle eendjes zwemmen in het water" gezongen werd, stond mijn meisje heel hard "kwak kwak" te roepen tot het liedje afgelopen was. Een trotse glimlach verscheen op haar gezicht. Ze geniet van deze lesjes en ik vind het leuk dat ze in contact komt met andere kinderen. Ik vind het heerlijk om altijd bij haar te zijn, maar ben soms een beetje bang dat ze te veel volwassenen om zich heen heeft. Na muziekles zijn we naar Oma L gegaan voor een kop koffie en even bijkletsen. Mijn vriendin en haar dochtertje kwamen ook. Ol begon weer te gillen zodra ze haar vriendinnetje zag en zij op haar beurt probeerde Olivia te negeren. Maar al gauw speelde de dametjes kiekeboe, ze liepen rondjes om de bank en moesten vreselijk lachen wanneer ze elkaar zagen. Wij zijn rond twaalven bij Oma L vertrokken en zijn met de kinderen in de wagens gaan wandelen. Al gauw vielen de dames lekker in slaap, konden wij ergens gaan lunchen. We zijn naar Cafe Toussaint gelopen en hebben daar buiten op een bankje een kop thee en een heerlijk broodje gegeten. Na de lunch zijn we ieder onze eigen weg gegaan. Ik moest nog wat boodschappen doen en voel een verkoudheid opkomen, dus weer naar de drogist. Alle mogelijke vitaminen in huis gehaald, zou het werken?

zondag 6 december 2009

(Sinterklaas)Feest!

Gisteren zijn wij naar mijn moeder gegaan. Mijn moeder woont sinds een paar jaar met haar man en hun dochter van vijftien in Bergen. Wij hebben geprobeerd een beetje op tijd te vertrekken maar het werd toch weer kwart voor twaalf voor we in de auto zaten. Zaterdag en zondag zijn gewoon van die lekkere dagen waarop geen van ons echt haast maakt. Eenmaal in Bergen was Olivia zo blij haar Oma F, Opa H en haar tantetje te zien, dat ze niet van plan was te gaan slapen. Grappig zoals ze op mijn zusje reageert, misschien omdat zij qua uiterlijk wel op elkaar lijken. Zij hebben beiden blond, bijna wit haar en blauw/grijze ogen. Dat lichte hebben ze van mijn moeder. Grappig zoals dat weer terugkomt. Toen ik zwanger was heb ik wel nagedacht over hoe ze er uit zou zien, maar ik had nooit kunnen bedenken dat ik zo'n blonde dochter op de wereld zou zetten. Mijn vriend heeft bruin haar en groene ogen en ik heb donker haar en donkere ogen, dus die blonde haartje had ik nooit bedacht. Wel leuk voor mijn moeder, die soms plagend zegt: "Ik heb gewonnen!". Uiteindelijk zijn we even naar het dorp gelopen, Ol in de wagen, mijn moeder, mijn zusje en ik. Mijn zusje wilde graag de kinderwagen duwen, al gauw viel Ollebol in slaap. We hebben even lekker door het dorp gelopen, naar Sissy-boy en Esprit. Helaas niet iets gevonden deze keer. Op de terugweg begon het te regenen en toen ik de regenhoes over de kar deed werd Ol wakker en ging protesteren. Ze wilde de koeien zien, dus daar zat ze dan in de regen maar heel hard: "Boee" te roepen. Weer bij mijn moeder thuis, kwam mijn broer al gauw. Ik ben de oudste, maar hij groeide al gauw boven mij uit en toen heb ik het tje al gauw gelaten. We hebben lekker gegeten en gepraat en gelachen. Leuk om zo met z'n allen aan tafel te zitten. Zo zijn we een groot gezelschap, mijn vriend, Ollebol en ik, mijn moeder, haar man, mijn zusje, mijn broer en zijn vriend allemaal aan de ovale tafel. Misschien dat mijn zusje volgend jaar wel een vriendje meeneemt. Het hele Sinterklaasfeest is een beetje op de achtergrond gebleven, het was gewoon gezellig. Volgend jaar zal het meer leven bij Ol en dan zal het wel meer spelen. Natuurlijk kreeg ze wel een kadootje van Sinterklaas: een Duplo brandweerwagen en een liedjesboek met een CD. Vooral de auto was een succes. "Broemmmm" ging ze door de kamer, tot grote verbazing van de hond van mijn moeder. Zij keek een beetje verstoord op en vertrok gauw naar haar mand. De tijd vloog voorbij en toen was het al negen uur. Ver voorbij ukkepuks bedtijd, maar ze rende nog rondjes door de kamer en in de keuken. In de auto zou ze wel gaan slapen, dacht we. Niet dus. Eenmaal thuis heb ik haar gauw in bed gelegd en viel ze als een blok in slaap. Ze was zo moe dat ze vannacht heeft doorgeslapen, voor het eerst in weken hebben we een nacht kunnen slapen en hadden we het bed voor ons alleen. Geweldig zo'n Sinterklaasfeest. Als we dat nu iedere dag zouden vieren, zou ze dan gewoon slapen? Lijkt mij geweldig!

vrijdag 4 december 2009

Er zijn wel eens dagen....

Wauw, je hebt wel eens van die dagen die maar beter gauw voorbij kunnen gaan. Gisteren was zo'n dag. De dag begon verrassend vervelend. Maar ik heb er nog een leuke draai aan kunnen geven. Ik ben naar het Vondelpark gegaan met Olivia. We hebben de eendjes gevoerd en zijn daarna naar De Hollandsche Manege gegaan. Dat vond uppepuk helemaal geweldig. Ze zag de paarden en bleef haar paardengeluidjes maken. Een ruiter kwam met zijn paard op Ol af en het hoofd van het paard kwam erg dichtbij. Olivia gaf geen krimp, ze bleef het paard aankijken. Stoer meisje. Toen het paard weer iets van haar af was gaan staan, begon ze weer met haar geluidjes en wanneer ik een paard aaide moest ze te lachen. Zal ze een paardenmeisje worden? We hebben daarna nog appeltaart met warme chocolademelk gedronken met een vriendin van mij en haar dochtertje. Haar dochter is drie maanden ouder dan Olivia en wanneer Ol haar vriendinnetje ziet klapt ze in haar handjes en geeft ze een gil van blijdschap. Haar vriendinnetje is altijd erg cool en kijkt haar alleen aan, maar enige reactie blijft meestal uit. Er is een groot verschil tussen deze twee meiden. Olivia is altijd aanwezig, enthousiast en lacht heel veel. Haar vriendinnetje kijkt de kat uit de boom, leunt rustig achterover en observeert en is zuinig op haar glimlach. Mooi is het om te zien hoe kleine mensjes zo jong al zulke verschillende persoonlijkheden hebben. Na deze tussenstop, heb ik boodschappen gedaan en naar huis gegaan. Mijn vriend was op tijd thuis, donderdag ga ik altijd naar de sportschool en zorgt hij dat hij er is om voor Ol te zorgen. Ik heb heerlijk even mijn gedachten op nul kunnen zetten en een uurtje alleen maar met mijzelf bezig kunnen zijn. Begrijp mij goed, ik ben geen sportschool-type maar af en toe is het wel fijn om alleen in de sportschool te zijn. Lekker alleen met je eigen gedachten op de crosstrainer. Toen ik thuis kwam was het huis la netjes gemaakt en het eten was al klaar, heerlijk!
Vandaag moest er natuurlijk gelopen worden over de stoep, zonder handje van mama. Ol liep over de stoep en stopte om naar de mensen die aan haar voorbij kwamen te zwaaien. Alle vogels die ze zag, ging ze achterna. Alle auto's werden aangewezen. Het was een groot avontuur. Ook nog even de stad in, lekker shoppen. Voor mij wat nieuwe leggings, een tuniek en een jurkje en voor Ol een leuke jas en een jurk bij H&M. Zo, het begin van de dag van gisteren alweer vergeten....

woensdag 2 december 2009

Kantoor Sinterklaas

Er zijn van die feestjes waar je als partner echt bij moet zijn: kantoorfeestjes. Meestal zijn dit feestjes waar je je zeker vijf keer voor omkleedt en dan nog niet zeker weet of dat wel gekleed genoeg is. Dit kantoorfeestje was toch zeker de moeite waard en de dress-code was makkelijk. Het was het Sinterklaasfeest. Het regende vanmiddag dus zijn Olivia en ik met de auto naar het kantoor gereden. Mijn vriend werkt op een kantoor met ongeveer 40 medewerkers. Er wordt ieder jaar een Sinterklaasfeest georganiseerd voor alle kinderen, dus ook dit jaar. We hadden van te voren een lijst gekregen met alle kinderen en ouders die bij het feest aanwezig zouden zijn. Volgens de lijst zouden er 40 kinderen zijn en 50 ouders en/of opa's en oma's, een hele drukke boel dus. Alle kinderen moesten voor 16:00 uur op kantoor zijn. Het kantoor heeft een terras aan de gracht en dus kan Sinterklaas met de boot komen. Om 16:15 uur kwam Sinterklaas met zijn twee Pieten aan met de watertaxi. De kinderen zongen en de Pieten renden het terras op. Olivia had een roze Pieten-hoed op met een grote rode veer. Ik had haar op mijn arm en ze wees naar de Pieten en riep: "Daaaarr". Alle kinderen liepen achter de Sint aan naar binnen. Een voor een werden de kinderen op schoot genomen. Die arme Sint: al die 40 kinderen en allemaal een liedje of een praatje. Olivia werd ook naar voren geroepen. Mijn vriend nam haar mee en ze ging bij de Sint op schoot maar vond de Pieten veel leuker. Gelukkig pakte Piet haar nog even op een zwaaide haar in het rond. Stoer meisje was niet eens bang voor deze mensen. Ik had een speeldoosje van de Hema voor Olivia gekocht en ze was wat verbaasd een kadootje te krijgen van Zwarte Piet. Al gauw veranderde het altijd nette kantoor in een chaos, rennende kinderen, papiertjes op de grond, snoepjes in het tapijt, limonade op de stoelen en handafdrukken op de glazen deuren. Olivia keek haar ogen uit en vond het heerlijk om de andere kinderen te zien. Soms vraag ik mij af of de muziekklasjes en zwemlessen genoeg voor haar zijn. Ze lijkt zo te genieten van andere kinderen, misschien zou zij wel een kind zijn dat het heerlijk vindt op de crèche. Ik zal dat nooit weten, want ik zou haar niet naar de crèche brengen. De peuterspeelzaal, dat is volgend jaar een optie. Ik denk dat dat zeker iets voor mijn meisje zou zijn. Gewoon twee keer in de week een halve dag? Tegen een uur of zes werd het tijd om het Sinterklaasfeest te verlaten. Ik heb onze spullen bij elkaar geraapt en we zijn naar huis gegaan. Mijn vriend kwam achter ons aan met de fiets en heeft Chinees gehaald. Lekker, hoefde ik niet te koken. Olivia heeft ook een makkelijk menu gekregen: pasta en een buidel Ella's Kitchen als saus. Vindt zij helemaal lekker en voor mij lekker makkelijk. Wel heeft ze voor het eerst een stukje kroepoek gegeten: vond ze heerlijk. Zal mijn Indische vader trots zijn: zijn blonde kleindochter toch een beetje Indo.

maandag 30 november 2009

Monday, Monday....

Het weekend is weer voorbij en mijn vriend was weer aan het werk. Ik had met een vriendin afgesproken om koffie te gaan drinken om twaalf uur. Olivia in de kinderwagen gezet en ben gaan wandelen richting Westerpark. We waren vroeg dus hebben de we eendjes gevoerd aan de kade. Toen het brood op was, zijn we toch vast naar binnen gegaan. Toen mijn vriendin er was, hebben samen koffie gedronken en veel gepraat over kinderen en bevallingen. Mijn vriendin is over twee weken uitgerekend en het is haar eerste kindje. Terwijl wij het over persen, maandverband, aambeien en nog veel meer nieuwe gespreksonderwerpen voor onze vriendschap hebben, zit Ol braaf in haar kinderwagen, te kijken naar alle mensen om haar heen. Ze lijkt het als een voorstelling te zien, een voorstelling alleen voor haar. Wanneer iemand bukt om iets van de grond te pakken, moet ze vreselijk lachen alsof die persoon kiekeboe met haar speelt. Een vrouw naast ons doet haar laptop dicht en Ol zegt: "Done" en klapt in haar handjes. Olivia zwaait naar de mensen die aan ons tafeltje voorbij gaan en er gaat bijna niemand aan ons voorbij zonder haar over haar bol te aaien. Na een kwartier wil ze echt uit de wagen. Ze ging voor het raam staan en zei: "bbrroem" tegen iedere auto die ze zag. Er kwam een kat binnen en na "Aaaauww" (haar woord voor miauw) te hebben gezegd, gaat ze achter de kat aan. Wanneer we het café verlaten, zit Olivia weer in de kinderwagen. Ze drinkt haar fles met melk en valt lekker in slaap. Nu moet ik blijven lopen.... Ik ben naar het Marnixbad gelopen om ons ouder en kind abonnement te verlengen. Olivia geniet van die zwemlessen en ik ook. Alleen het aan- en uitkleden is echt vreselijk. Daarna ben ik naar het Leidseplein gelopen, om vervolgens het Vondelpark in te gaan. Ik kom veel in het Vondelpark. We voeren de eendjes of gaan naar de schommels van het Groot Melkhuis. Vandaag niet, vandaag slaapt Olivia de hele wandeling. Via het Kattenlaantje heb ik het park verlaten en ben ik weer richting huis gelopen. Olivia werd op de Overtoom wakker. Eenmaal in onze straat is het tijd voor Olivia om even te lopen naast de kinderwagen. Trots loopt ze over de stoep. Ze wijst naar de auto's en naar onze voordeur, maar ze wil nog niet naar binnen. We lopen een paar keer op en neer en dan is het echt tijd om naar binnen te gaan. Thuis herhaalt Olivia steeds hetzelfde woord, het lijkt op schoenen maar ik denk niet dat dat is wat ze wil zeggen. Ik doe mijn best om haar te verstaan, maar het lijkt haar niet uit te maken of ik haar begrijp. Ze loopt door de kamer en wanneer haar papa binnenkomt, is hij haar wereld. Zij ligt nu lekker te slapen en ik denk aan hoe snel het allemaal gaat. In juli begon ze te kruipen, nu loopt ze over de kade en morgen? Morgen mag ik weer haar mama zijn en daar ga ik van genieten.

zondag 29 november 2009

IDFA

Deze zondagmorgen zat ik al om kwart voor negen op de fiets, op naar Tuschinski. Mijn vader had mij gevraagd om met hem mee te gaan naar "The Best Of IDFA" vandaag. Ik was nog nooit naar dit festival geweest en dit leek mij een hele leuke uitnodiging en altijd leuk om met mijn vader op stap te zijn. Om vijf over negen stond ik voor het hek van Tuschinski en met mij nog een aantal echte filmfans. Mijn vader had gezegd op tijd te komen, dit in verband met de plaatsen. Het werd gauw een stuk drukker en toen mijn vader aan kwam lopen stonden er al een heleboel zenuwachtige mensen, maar ik voorop. Het hek ging open en al gauw stond de hele hal van dit prachtige theater vol met mensen. We waren als een van de eerste in de zaal en hadden een prima plek. Mijn vader had een heerlijke kop koffie voor me gehaald, die had ik wel nodig na weer een onrustige nacht. Dit keer werd Ol om kwart voor twee wakker en viel weer om half drie in slaap. Maar ik kon de slaap maar niet vatten en heb tot half zes liggen draaien. Heerlijk om dan de zondagochtend in dit theater te zitten. We hebben nog even kunnen kletsen voor de eerste film begon.
De eerste film "Colony", over bijenhouders prachtige figuren die je laten zien hoe zij hun geld verdienen en hun problemen met "Colony Collapse Disorder" (bijen die niet meer terugkeren) en de economische crisis.
De tweede film "Iron Crows", vreselijk aangrijpend en met een brok zat ik na afloop in mijn keel. Het gaat over de arbeiders van een scheepskerkhof aan de kust van Bangladesh. Je ziet jongens van 11 jaar werken op hun blote voeten, lassers zonder bescherming en de gevolgen van vreselijke honger. Om stil van te worden, gelukkig was er na deze film pauze en kon ik mijn tranen bedwingen door even naar buiten te gaan. Het is maar net waar je wiegje staat, dat bepaalt je lot zo blijkt maar weer.
De derde film "Six Weeks", de periode die ouders hebben in Polen om zeker te beslissen over het afstaan van hun kind. Wanneer de baby wordt geboren nemen ze hem meteen mee, de moeder mag zich nog binnen zes weken bedenken.
De vierde film "The Cove", over de handel in dolfijnen en de moordpartijen op de dolfijnen in Japan. Ook het dolfijnenvlees dat een hoog kwikgehalte heeft, willen deze Japanners hun kinderen voorzetten. Regelrechte vergiftiging. De trainer van 'Flipper' die zijn fouten probeert recht te zetten en de wereld wil laten zien wat er in Japan aan de hand is. Een hele confronterende documentaire die je gezien moet hebben. Meer over deze film kun je lezen op de site www.savejapandolphins.org
Er waren nog twee film maar het was inmiddels al kwart over drie en mijn sma (de vrouw van mijn vader) zou de middag komen kijken. Dus ik ben weer op de fiets gestapt naar huis. Wanneer ik door de voordeur het huis binnenga, hoor ik ukkepuk al: "mama" roepen. Ze staat voor mij in haar pietenpak en met haar armpjes gestrekt. Heerlijk dat haar wieg in ons land staat en wij haar hier mogen opvoeden en haar een leven kunnen geven.
Je kan nog trailers van films bekijken op de site van IDFA

zaterdag 28 november 2009

Babyshower

Lieve help, ik werd van de week uitgenodigd voor een babyshower op zaterdag de 28ste november.... nog nooit een gehad, gegeven of aan mee gedaan. "Een echte Amerikaanse surprise babyshower" stond er in de sms. Het is voor een vriendin van mij, zij is 15 december aanstaande uitgerekend. Of ik een kadootje mee kon nemen en iets te eten. Er zat een verlanglijstje bij, heel specifiek: niet te fel qua kleur, geen beertjes, neutrale kleuren, kortom: niet dit, wel dat. Dus op pad voor een ongeboren baby. Ik wilde toch al naar de Ikea met Olivia voor twee nachtkastjes, misschien dat ik iets op de kinderafdeling zou vinden. Dus gisteren in de auto gestapt met Olivia achterin: op naar Ikea Haarlem, want dat is (denk ik altijd) net wat rustiger. Ben je wel eens met een peuter naar Ikea gegaan? Eentje die niet in het wonder-ballen-land (of hoe dat ook heet) gaat? Ze heeft een hele tijd in het karretje gezeten, maar bij de tapijten moest en zou ze er echt uit. Ach, we zijn er toch al bijna dacht ik. Dus Ol uit de kar en die zet het op een lopen. Ze ontdekte zo'n lamsvachtje op een van de displays. Ze wees er naar en keek mij aan en zei: "aaaaai aaaaii" en aaide het vachtje. Ze legde haar hoofd op de vachtje en en zei: "aahhh" en pakte het vachtje toen op en al knuffelend liep ze over de afdeling. Andere bezoekers bleven staan om naar dit kleine blonde meisje te kijken dat liep te knuffelen met een kleedje. "Nou, die moet u dus kopen" zei een mevrouw. "Nee, u kunt dat uw kind toch niet weigeren?" zei een andere mevrouw. Ach, een kleedje moet nog lukken. Eenmaal terug in de kar, want ik kwam echt geen meter vooruit met een wandelende Olivia, leunde ze alleen maar op haar kleedje. Wel heel lief zoals ze ook thuis lekker op het kleedje ging zitten en liggen. Ze haalde haar boekjes om op het kleedje te lezen en toen ze een rijstwafel kreeg, werd ook deze op het kleedje opgegeten. Ik heb bij de Ikea uiteindelijk hydrofielluiers op de kinderafdeling gekocht en twee nachtkastjes voor naast ons bed en natuurlijk het kleedje. Eenmaal thuis meteen de kastje in elkaar gezet, maar met een ander handvat want die erbij zaten vond ik niet leuk en ze staan best gezellig.
Vanmorgen moest ik dus nog een klein extra kadootje kopen (dat is een stoere romper van Claesen's geworden) voor de babyshower en iets maken om mee te nemen. "High-Tea" stond ook in de sms, dus ik aan het bakken geslagen. Nou, de makkelijke manier dan. Ik heb "Fijne cake-mix" van Koopmans gekocht en er alleen de eieren, melk en boter bij gedaan. En nog een beetje vanillesuiker. Over kleine muffin-bakjes verdeeld en afgebakken in 25 minuten. Eenmaal afgekoeld wat glazuur op de bovenkant en wat blauw-witte (want het wordt een jongetje) muisjes erop en klaar! Super blij met mijn schaal met zelfgemaakte cakejes op de fiets naar de babyshower. Eenmaal aangekomen bleek dat ik de enige was die zelf iets had gemaakt. Er stonden keurige taarten en scones uit "De Bakkerswinkel". Ik heb mijn schaal met zelfgemaakte muffins op tafel gezet, tussen de zeer indrukwekkende creaties. Wachten op alle andere mensen, maar er kwamen er niet veel, een hoop hadden afgezegd. We zaten met z'n vieren te wachten op de mama-to-be. Ze kwam binnen met haar moeder en leek erg verbaasd. Ze vond het leuk dat we er waren, we hebben thee gedronken en veel zoetigheid gegeten. Kadootjes uitgepakt en het bedje in elkaar gezet dat gisteren was bezorgd. Na een uurtje kwamen er nog twee vriendinnen binnenvallen met kadootjes, dus werd het toch nog een groter gezelschap. Rond de klok van zes hebben we opgeruimd en was het wel weer mooi geweest. Best leuk zo'n babyshower maar ik denk dat het niet echt iets is voor ons gekke hollanders, maar ieder z'n ding. Thuis zat Ol op mij te wachten met haar papa. Ik kwam het huis in en het was donker, liep de woonkamer in en ze stonden achter de deur: "Whaaa" riep mijn vriend en liet mij schrikken. Ol begon heel hard te lachen. Als ik even weg ben geweest, al is het voor een paar uurtjes, dan kom ik terug en is er niets leuker dan die kleine armpjes om mijn nek en een kus van die kleine ollebol. Lekker thuis met z'n drietjes.....

donderdag 26 november 2009

Tijd voor jezelf


Ol was gisteren nog een beetje hangerig van de prik, maar ze leek wel vrolijk. Ze wilde alleen weer niet slapen en toen ze eindelijk in bed lag gisteravond, wilde ik even helemaal niets. We hebben de laatste aflevering van het tweede seizoen van "Dexter" gekeken en kwamen er toen achter dat het derde seizoen helaas nog niet te koop is. Jammer, moeten we nog even wachten..... Ik had gewoon naar bed moeten gaan maar ik had 's middags een leuk tentje bij Albert Heijn gekocht en wat is er leuker dan je kleine peuter verrassen? Een heel simpel tentje, maar zo rond middernacht stond ik in de woonkamer met de tent over mijn hoofd. Mijn vriend moest erg lachen om deze vertoning, maar ik was wat blij met het resultaat. Ik heb er een lekker kussen ingelegd en het voedingskussen, dat ze nog iedere dag gebruikt om lekker in te hangen. Het zag er zo gezellig uit dat ik er even in ben gaan zitten. Vanmogen heb ik ukkepuk aangekleed en naar de woonkamer laten lopen. De tent staat net achter de schuifdeuren in de eetkamer en toen ze de tent zag: "aaaaahh". Ze ging meteen in het tentje zitten en knuffelde met aap en vroeg om een boekje. Deze kleine meid is dol op haar boekjes. Daar zat ze als een prinses op de erwt, te genieten van haar plekje, haar aap en haar boekjes. Heerlijk om dan even op de grond te gaan zitten en gewoon naar haar te kijken. De rest van de dag was ze druk in de weer met speelgoed in de tent en weer uit de tent. Ze vindt de tent een succes. De tent mag voorlopig blijven.....

dinsdag 24 november 2009

Vaccinatie

Het ene moment weet je wat te doen en het volgende moment zit je samen op de bank om alles nog een keer door te nemen. Nog een keertje om samen te praten en zeker te weten dat we er gelijk over denken. Zo zaten wij gisteravond tot half twee 's nachts nog op de bank te praten over de vaccinatieronde waar Olivia voor is uitgenodigd. Na uren praten, nog maar een keer Pendemrix opzoeken via Google en de site van GlaxoSmithKline weer bekijken en nog een keer praten. Ik had de verslagen gelezen over de vaccinaties in Zweden. Alle brochures gelezen en alle mogelijke sites bekeken. Het blijft moeilijk. Een keuze maken voor jezelf lijkt zo gedaan maar een keuze maken "voor" haar.... dat is even anders.
Lagen we eindelijk te slapen, werd onze kleine dame om drie uur al wakker. Op zo'n moment sleep ik mij uit bed, de trap op en probeer geen licht aan te doen in de hoop dat ik dan weer vlot in slaap zal vallen. Helaas, ze wilde maar niet gaan slapen. Ik heb haar ingestopt en toegezongen, naast haar bedje gezeten, haar laten huilen, maar toen ik de tijd door zag tikken en het vier uur was heb ik het opgegeven. Ik heb haar bij ons in bed genomen. Ik weet het, not done! Maar ik was zo moe en het lijkt of de nachten steeds korter worden. En ik stelde mijzelf gerust door te zeggen: ze moet toch goed slapen voor ze een prik krijgt....
Aan het begin van de middag moesten wij ons melden bij de Rai. Samen met een heleboel andere moeders, vaders en kinderen verzamelden wij ons bij ingang K en liepen wij door de grote hal. Langs de mensen die ons vertelden waar wij in de rij aan moesten sluiten. Ik kwam buren tegen die foto's maakten van elkaar, "a kodak moment". Tijdens het wachten werden we toegezongen door een dame en een heer met gitaar. Ol keek aandachtig naar het koppel en hield haar aap goed vast. Aap is een van haar favoriete knuffels en gaat mee wanneer nodig. Olivia heeft aap ooit zelf in V&D gespot en dat leek liefde op het eerste gezicht. De rij in de Rai viel mij mee. Na een klein kwartier stonden we in de tweede rij voor het pikmoment. Eenmaal aan de beurt ging het heel erg snel. Aan het tafeltje zaten drie mensen. Een dame die de vaccins klaarzetten, een dame die het vaccin toedient en een heer die Olivia op zijn schoot nam. De dame stak de naald in haar arm en Ol keek naar de naald. Ze huilde niet, maar toen het vaccin werd toegediend werd ze boos. Voor twee hele minuten heeft ze heel hard gehuild en toen was het over. Ze kreeg een appel en een vlag en we gingen weer naar buiten. Mijn vriend kwam ons halen met de auto. Op de terugweg zijn we nog via de Cornelis Schuytstraat gereden, naar "Organic Food for You". Daar verkopen ze de de fruit- en groentehapjes van Ella's Kitchen die Ol zo lekker vindt. En koekjes van Organix, allemaal hele gezonde en verantwoorde tussendoortjes en biologisch. Voor het geval ze een beetje hangerig wordt en mijn eten niet wil eten, heb ik iets lekkers in huis voor mijn dappere meisje.

maandag 23 november 2009

Mexicaanse Griep

De was in opgehangen, een nieuwe zit in de trommel, de vaatwasser is uitgeruimd, Nespresso is besteld en Ol ligt lekker te slapen.... dus even tijd voor mijzelf. Nou ja, tijd om andere dingen te doen. Ik heb de brief voor de oproep van de vaccinatie nog maar een keer gelezen. Morgen is Ol uitgenodigd om te komen. Wij willen haar wel laten vaccineren. Als ik zo om mij heen vraag, zijn er maar weinig mensen die het niet laten doen. Toch is het best griezelig. Wanneer is de laatste keer geweest dat er hele bevolkingsgroepen werden opgeroepen om zich te laten vaccineren? De vogelgriep? Dat ging toen niet door. Ik weet het niet hoor, ik vind het maar een nare en zeer vage griep. Wanneer je het web door probeert te komen op zoek naar informatie, lijkt het allemaal erg vaag te zijn. Het RIVM lijkt iedereen rustig te willen houden en geeft wel wat aan informatie maar lang niet alles, zo lijkt het. Morgen moet Ol in de RAI zijn voor haar prik, de eerste prik die ze in haar arm zal krijgen. Ik sprak een kennis die bij de GGD werkt. Zij vertelde dat het bijna een Efteling-ervaring zal zijn, wat de rijen betreft dan. En na het eindeloze wachten is er geen leuke rit of Sprookjesbos. Nee, een dame of heer die je mooie kindje prikt en daar sta je dan met een klein hoopje geschrokken mens. Ik ben nooit goed met naalden, zelf ben ik als de dood voor die dingen maar wat moet dat moet. Ben benieuwd hoe het zal zijn, al die mensen in een grote hal. Als ze het niet hebben, lopen ze het daar vast op! Ik sprak een vriendin van mij die net zwanger is, voor haar ook een grote vraag of zij zich moet laten vaccineren. Mij lijkt het wel belangrijk om dat te doen, maar zij is bang voor de eventuele gevaren voor het ongeboren kindje, eventuele bijwerkingen. Ik geloof niet dat de overheid over zou gaan tot zo'n grootscheepse actie als ze niet de zekerheid hebben dat het vaccin in orde is. Dat zeg ik nu wel, maar ik zou wel wachten met zwanger worden tot deze griepgolf wat voorbij is.
Mijn vriend wil graag een tweede kindje, maar ik ben er nog niet aan toe. Soms weet ik niet of ik er ooit wel echt aan toe zal zijn. Nu kan ik al mijn moederliefde kwijt aan Olivia en focus ik mij helemaal op haar. Niet dat ik niet weet dat ze daar later helemaal geen behoefte aan heeft. Ik weet ook dat het leuker is voor haar om een broertje of zusje te hebben. Zelf heb ik een broertje en een zusje en hett is wel heel erg fijn om deze twee mensen in mijn leven te hebben. Ik gun het Ol ook om iemand om zich heen te hebben bij wie ze altijd terecht kan. Iemand om mee te sparren en ruzie te maken en om mee te spelen en iemand om over haar ouders bij te klagen...... en iemand om gewoon van te houden.
Vanmorgen heel vroeg (half 6!) was kleine ukkepuk al wakker. Ik kon nog niet echt wakker zijn dus heb haar in ons bed gelegd, tussen ons in. Daar lag ze met een grote speen in haar mond te lachen en met haar wijsvinger op mijn neus te drukken en dan mompelt ze: "beeb". Ik kan dan alleen maar lachen en hopen dat ze wel weer zal gaan slapen. Dat heeft ze ook gedaan, tot negen uur! Wauw ik was helemaal uitgeslapen! Niet dat half zes de eerste keer was dat ze mij wakker maakte, om twee uur heb ik haar ook al eens moeten uitleggen dat het nog nacht was. Hoe die kleintjes toch aan al die energie komen? Ik weet het niet, in Albert Heijn heeft ze de hele tijd met haar nieuwe nep telefoon haar papa gebeld. Zo schattig, ze houdt de telefoon bij haar oor en zegt: "Ao, daddy". Thuis verstopt ze zich achter de gordijnen en komt weer voor mij staan met haar armpjes gespreid en zegt: "Haha" en klapt daarna in haar handjes. Spelen kan ze altijd en vol overgave. Ze loopt ook vaak naar mij toe en legt haar hoofdje op mijn schoot of geeft mij een kus, dan smelt ik en maakt het mij niet uit hoe veel of hoe weinig slaap ik heb gehad.

zondag 22 november 2009

Sinterklaas, wie kent hem niet?

Olivia dus nog niet. Terwijl ik in mijn hoofd het liedje van "Het Goede Doel" zing (Sinterklaas, wie kent hem niet? Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet, Sinterklaaaaas....) bedenk ik mij dat ook wij aan het grote kinderfeest moeten beginnen. Hoe begin je daaraan? Ik heb een prentenboek over Sinterklaas en Zwarte Piet. We kijken er samen naar. Ol heeft meer aandacht voor het paard van Sinterklaas en de knuffels op de prenten. Ze doet een paard na en kijkt mij met haar grote ogen aan. Heerlijk, je probeert haar in een grote kindervriend te laten geloven en zij geniet meer van het paard en de knuffels. Als kind kijk je uit naar deze periode, maar als ouder? Dit jaar hebben we het nog rustig, volgend jaar zal het meer leven. Je ziet al die ouders bij Intertoys of Bart Smit, ze proberen een schoenkado te kopen. Lange rijen met ouders die nog even snel tussendoor een kado kopen voor in de schoen. Je kan je kinderen niet meenemen, want ze moeten nog even blijven geloven. Stress op vele gezichten. Ik vraag mij af of het niet handiger is om het via het web te doen? Ik denk dat dat anno 2009 ook veel wordt gedaan. Geen lange rijen en je kan je boodschappen gewoon doen als je kinderen naar bed zijn. Lijkt mij een prima oplossing. Je legt de kleintjes in bed en zet je computer aan, check je mail en Google er maar lekker op los. Bol.com, intertoys.nl, bartsmit.com, they are all there to serve.... Zo doen wij dat ook met kerst.... mijn vriend komt uit Engeland en ieder jaar weer vraag ik hem of hij naar zijn familie wil met de kerst. De afgelopen zeven jaar hebben wij de kerst bij mijn familie gevierd. Mij hoor je niet klagen, wel zo gezellig. Maar zijn familie zit wel altijd te wachten op ons pakketje. Meestal kies ik iets uit bij Amazon. Super makkelijk, ze pakken het zelfs voor je in. Zij blij, ik blij (hoef niet in de lange rij bij het postkantoor te staan) en mijn vriend blij want hij hoeft er niet meer aan te denken. Ze leveren ook aan Nederland, dus soms even kijken voor jezelf....

Het Begin....

Het begin is gemaakt! www.alledagenmama.nl kan van start gaan.... spannend een eigen website met een blog. Zoals alle fulltime mama's moet ook ik deze site en blog opzetten tussen de bedrijven door. Op dit moment staat het eten in de oven en kan de kookwekker op ieder moment afgaan. Mijn dochter speelt in de woonkamer met haar duplo en kijkt met een schuin oog naar Bumba. Mijn manier van "valsspelen"..... even afleiden! Ze is dol op Bumba, een vreemde clown met een gek hoedje op zijn hoofd. Een programma waar ik voordat zij er was nog nooit van had gehoord, maar wat een groot succes!

Vandaag heb ik een lekkere rustige zondag. Na de middagdut van Olivia zijn we met de auto even naar Oma L. gegaan, Oma L. hoort bij Opa J. en dat zijn mijn vader en zijn vrouw. Op bezoek bij een van de vele Oma's. Ja, want deze moeder is een kind van gescheiden ouders en dus extra veel opa's en oma's voor ukkepuk. Altijd gezellig, er is altijd wel een Oma die tijd heeft. Olivia vindt het leuk om met de auto te gaan. "Brrroem" zegt ze als ze de auto ziet. Ze zit heerlijk in haar nieuwe autostoel, ze kan lekker vooruit kijken en ze zit ook hoog dus ze kan uit het raam kijken! Dit stoeltje (Maxi-cosi Tobi, mocht je er nog een zoeken) is echt een aanrader. Olivia is nu 13 maanden en heeft het lopen echt ontdekt. Ik heb voor haar schoentjes gekocht van Bardossa met een flex-zooltje. Ideaal voor dit kleine meisje om haar wereld als lopend mensje te ontdekken. Bij Oma L. hebben we voor de deur goed kunnen oefenen en natuurlijk wil ze geen hulp van mama.... ik vraag om een handje en Olivia zegt: "ne, ne, ne" en loopt kranig in haar eentje over de stoep. Stoere meid. Wat zal ze lekker slapen vannacht.