Waren we net begonnen met uitleggen wie Sinterklaas is en wie Zwarte Piet, komt Sint-Maarten aan de deur... Heel verwarrend. Vanmiddag hebben Olivia en ik een lampion gemaakt voor aan de voordeur. De lampion bestaat uit een leeg Vanish potje met een rood fietslampje en is bekleed met stickers, door middel van een blauw lintje hangen we de lampion op. Bij ons in de straat hang je iets aan de deur om te laten weten of je mee wilt doen aan deze avond. De lampion hangt maar net en de bel gaat al. Vol enthousiasme loopt Ol naar de voordeur: "Mama, ik hoor kindjes... dat denk ik wel!" Ik open de voordeur en mijn kleine peutertje gaat vol trots in de deuropening staan. De doorgeregende kindjes beginnen meteen te zingen, de lampionnetjes van de zingende kindjes zijn al niet meer herkenbaar als zijnde lampionnetjes. Een van de kindjes heeft een plasticzak om haar lampion, effectief maar toch een heel treurig gezicht. Ol wijst naar haar lampion aan de voordeur. "Kijk! Heef Olivia gemaakt... lampijon." De kindjes van een jaar of zeven kijken naar de vrolijke roze lampion. "Goh, knap." zegt een meisje dat er bijna niet meer als zeven uitziet. "Hier rozijntjes..." Olivia pakt haar mandje dat met doosjes rozijntjes is gevuld en deelt rozijntjes uit. "Dankjewel" zeggen de kindjes in koor. Maar Ol is nog niet klaar met deze kindjes, ze gaat staan en begint: "Zat een aapje op een stokje, achte moeeeeedes keukedeuhr.... had een gaatje in ze rokje da stak het schelmpje staatje deur.." Ol heeft de smaak te pakken: een liedje voor een liedje en die kindjes zongen ook over staarten, maar dan van koeien. Ze sluit af met: "Daaag.... succes!" en sluit de deur. Ze lacht, hier zou ze wel aan kunnen wennen denk ik: kindjes die aan de deur komen om voor haar een liedje te zingen. Ze vindt de hele avond geweldig... en nu hangt haar lampionnetje boven haar bedje en droomt ze vast van koeien en aapjes met staarten....
