Paspoort

Ol heeft gisteren haar eigen paspoort opgehaald. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. Toen we vorige week de aanvraag gingen doen, werd haar pasfoto bijna weer afgekeurd! Ik heb de dame proberen uit te leggen dat het al de tweede poging was en dat ik mijn dochter echt niet donkerder kon maken.... Om een lang verhaal kort te houden: Ol heeft haar eigen paspoort. We gingen hem gisteren ophalen in de Stopera. We waren redelijk vlot aan de beurt. Ol zat op de balie van het loket terwijl de man achter de balie de papieren bij elkaar zocht. "Paspoort Oljie" zei Ollebol tegen de man. "Ja, dat kan jij goed zeggen." kreeg ze als antwoord terug. Hij liep naar achteren en kwam terug met haar paspoort. "Kijk eens, wie is dit op de foto?" vroeg de man en hij opende het paspoort. Ol draaide haar hoofd weg en begroef haar gezichtje in mijn jas. Ze keek schuin de man aan en zei: "Da wa Oljie". "Heel goed, dat ben jij. En wie is dit?" vroeg de man aan Ol terwijl hij een kopie van het paspoort van lief erbij pakte. Was dit nou een test? Gelukkig zei Ol al gauw: "Da wa papa!". Een zucht van opluchting: we hebben een paspoort en we hebben de papa-test doorstaan!

Weer bijna 'normaal'

Wang is weer geslonken en ziet er weer bijna normaal uit, behalve als ik lach dan zie je het nog een beetje. Maar mag niet klagen, gaat al een stuk beter. Het was even stil, moest het allemaal even laten bezinken. We wachten op het moment op een afspraak bij het AMC voor Ollebol. Zal allemaal wel loslopen, maar heeft ons toch even uit evenwicht gebracht.

Vorige week tot overmaat van ramp geprobeerd voor Ol een eigen paspoort aan te vragen. Vrijdagochtend naar de fotoboer. Van Ol een pasfoto laten maken. Duurde even, maar uiteindelijk zat ze stil en hadden we een goede foto. Ik moest ook nog op de foto, mijn rijbewijs ligt in tweeën.... vraag niet hoe dat gebeurd is, het was gewoon zo. Ik moest toch naar het stadsdeelkantoor dus kon net zo goed even die van mij laten vervangen. Dus nu heb ik straks een nieuw rijbewijs met een bolle wang... Na het maken van de foto's zijn we naar het stadsdeelkantoor gelopen. Bij de balie zijn de foto's goedgekeurd en heeft de dame ons een nummertje gegeven. Ik zat een dik half uur te wachten met een iet wat onrustig kind in de buggy toen mijn telefoon ging. De huisarts, over Ol. Kon wel dacht ik, maar toen we nog maar net in gesprek waren was ik aan de beurt. Onhandig hing ik de telefoon op, met een heleboel ge-sorry. Eenmaal bij de balie bleek Ol haar foto toch niet goed te zijn. Wat denk je? Mijn kind is te wit voor een witte achtergrond! Ze zou een vlek worden.... dus ik weer terug naar de fotoboer en weer een nieuwe foto laten maken, met een grijze achtergrond. Arme Ol was zo gaar van het opzitten voor de foto, wachten in het stadsdeelkantoor en weer opzitten dat ik besloot niet meer terug te gaan. Dat paspoort kan nog wel even wachten. We zijn lekker gaan zwemmen!