zondag 21 november 2010

Een..... Chinees!

Vanmorgen zijn we met z'n drietjes naar Artis gegaan. Ol in de kinderwagen en met de tram naar Artis. Eenmaal in Artis wil Ol natuurlijk helemaal niet in de kinderwagen maar alleen in zo'n klein trekkarretje van Artis zelf. En dan niet de gele of de blauwe maar een rode, madame weet precies wat ze wil. Ze wil niet alleen een rode, maar papa moet de kar ook trekken. Dat kwam goed uit, want ik wilde graag wat foto's maken om te oefenen voor de cursus. Bij de olifanten zat ukkepuk op de schouders van papa en wees met haar vingertje naar de giraffen. "Kijk mama, kijk...!" riep ze. "Ohh ja, die zijn mooi! Dat zijn gi..." probeerde ik te helpen. "Een .... Chinees!" riep Ol uit. We kwamen niet meer bij en keken om ons heen. Je weet maar nooit, het kan zijn dat ze de giraffen helemaal niet bedoelde... Na de vlinders waren we net op tijd voor het voeren van de zeeleeuwen. Dat vond ze helemaal geweldig. Op weg naar huis hoopten wij op een slapend kindje, maar de dutjes lijken niet erg regelmatig meer. De kleine meid wil lang niet iedere dag meer een middagslaapje doen.....

En dames... opgelet er komt een eerste jubileum aan!

donderdag 11 november 2010

Koeien hebben staarten

Waren we net begonnen met uitleggen wie Sinterklaas is en wie Zwarte Piet, komt Sint-Maarten aan de deur... Heel verwarrend.
Vanmiddag hebben Olivia en ik een lampion gemaakt voor aan de voordeur. De lampion bestaat uit een leeg Vanish potje met een rood fietslampje en is bekleed met stickers, door middel van een blauw lintje hangen we de lampion op. Bij ons in de straat hang je iets aan de deur om te laten weten of je mee wilt doen aan deze avond. De lampion hangt maar net en de bel gaat al. Vol enthousiasme loopt Ol naar de voordeur: "Mama, ik hoor kindjes... dat denk ik wel!" Ik open de voordeur en mijn kleine peutertje gaat vol trots in de deuropening staan. De doorgeregende kindjes beginnen meteen te zingen, de lampionnetjes van de zingende kindjes zijn al niet meer herkenbaar als zijnde lampionnetjes. Een van de kindjes heeft een plasticzak om haar lampion, effectief maar toch een heel treurig gezicht. Ol wijst naar haar lampion aan de voordeur. "Kijk! Heef Olivia gemaakt... lampijon." De kindjes van een jaar of zeven kijken naar de vrolijke roze lampion. "Goh, knap." zegt een meisje dat er bijna niet meer als zeven uitziet. "Hier rozijntjes..." Olivia pakt haar mandje dat met doosjes rozijntjes is gevuld en deelt rozijntjes uit. "Dankjewel" zeggen de kindjes in koor. Maar Ol is nog niet klaar met deze kindjes, ze gaat staan en begint: "Zat een aapje op een stokje, achte moeeeeedes keukedeuhr.... had een gaatje in ze rokje da stak het schelmpje staatje deur.." Ol heeft de smaak te pakken: een liedje voor een liedje en die kindjes zongen ook over staarten, maar dan van koeien. Ze sluit af met: "Daaag.... succes!" en sluit de deur. Ze lacht, hier zou ze wel aan kunnen wennen denk ik: kindjes die aan de deur komen om voor haar een liedje te zingen. Ze vindt de hele avond geweldig... en nu hangt haar lampionnetje boven haar bedje en droomt ze vast van koeien en aapjes met staarten....

woensdag 10 november 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)


Cursus fotografie: opdracht beweging...


zondag 7 november 2010

La, la, la, la...

Olivia heeft een nieuwe held. Hij stond al op haar luiers en we zeggen hem vaak gedag in ons boek, maar dit filmpje is het ultieme Elmo-moment. Voor de lekkere luie zondag hier een vrolijke noot:

donderdag 4 november 2010

De pot op....

"Ohh.... mij w.c..... wa prachtig!" Ol kreeg vandaag een potje van Fisher-Price... zo eentje met een muziekje, maar dat was niet de reden. De reden tot het kopen van deze fancy pot is dat onze Ol niet van de gewone potjes kan opstaan. Ik heb de potjes verhoogd maar dan komt ze er nog niet af. Een ring op het toilet was een volgende logische stap, maar ook dat gaat niet. Ol heeft de kracht niet in haar bovenlijfje om zich veilig te voelen op het hoge toilet. Dus toen ben ik deze pot gaan halen. Door het handvat aan de zijkant kan ze zich opduwen en de hoogte is net haalbaar voor haar om gecontroleerd te gaan zitten. Vol belangstelling keek Ol naar de blauwe troon. Ze trok meteen haar broek naar beneden en vroeg mij haar romper los te maken. Ze ging zitten op haar troon. "Zitten op w.c..... pssssshht" zei de prinses op haar troon. Helaas er kwam geen plasje. Ik gaf haar wat te drinken en we luisterden samen of er iets kwam..... niets. Ol wilde opeens heel snel haar luier weer aan. Ik trok haar haar luier en broek weer aan en ze snelde zich naar haar keukentje. "Zo... handjes wassen" zei ze. Trots keek ik hoe mijn meisje haar handjes onder het kraantje van haar keukentje hield en vervolgens haar handjes droogde aan haar kleine theedoek. Ik wilde net de kamer uitlopen toen ik mijn ukkepuk betrapte op het produceren van een poep en een plas in haar luiertje. "Mama, zit er in... schone juijer!". Na de schone luier had Ol hele andere ideeën met haar nieuwe troon....


... maar net voor het slapen gaan hebben we het nog een keertje geprobeerd. Vol trots zat ze op het potje en papa moest ook komen kijken. Helaas kwam ze niet verder dan een windje maar we hebben staan juichen! Morgen proberen we het weer, overmorgen weer en de dag daarna weer en daarna.... gewoon weer.