De Uitslag

Het is niet zo best. We zijn verdrietig en boos, bang en in de war. Wij hebben gisteren te horen gekregen dat Olivia SMA type 3 heeft. We hoeven geen nare tests te doen, de uitslag kwam heel duidelijk uit haar DNA-test naar voren. Ik wil jullie bedanken voor de lieve steun, het deed en doet mij goed om jullie berichtjes te lezen. Voor nu is het misschien even stil, het moet even een plekje krijgen. Morgen staat haar verjaardagsfeestje op de planning. We hadden niet verwacht de uitslag al te hebben. Het leven gaat gewoon door, maar we zijn even iets stiller.

Een goed begin van de dag omdat..

* Lief vandaag thuis werkt
* Ol geen koorts meer heeft (is al vanaf zaterdag ziek)
* Lief mijn fiets had klaargezet en mijn banden had opgepompt
* Ol en ik de hele weg naar de fysio gezongen hebben
* Ol vooruit gaat volgens de fysio
* Ol en ik net voor een regenbui thuis waren
* .... Ik (deze) bloemen kreeg bezorgd van mijn schoonouders, als bedankje voor afgelopen week!

Dat alles nog voor het middaguur...en nu komt lief ook nog met een heerlijke kop koffie!

Snotterdesnot

Ja, we zijn weer aan de beurt! Er komt weer een heleboel snot uit dat hele kleine neusje. Ze hoest en ze proest en ligt heel zielig te piepen wanneer ze eindelijk slaapt. Onder haar matrasje hebben we een opklapkratje gelegd, zodat ze een beetje beter kan slapen. Afgelopen nacht was het weer druk in onze slaapkamer. Ollebol kwam al gauw in ons bed. Ze kon niet door haar neusje ademen en wilde niet meer slapen. Onze dag begon na een 'lange' nacht al om kwart over zes, ze wilde echt niet meer slapen. Versuft hebben we ontbeten en zijn aan de dag begonnen. Als een van de eerste klanten liep ik vanmorgen onze Etos binnen. "Hey, wat ben je vroeg", zei de dame achter de kassa. "Tja..." zei ik en vroeg haar meteen om hulp. Ben thuisgekomen met een lading neusspray, Bisolvon voor kindjes en zakdoekjes. We zijn er klaar voor: het snotgevecht.

Ziek

En ja, ook wij zijn ziek geworden. Zaterdag op zondag was een hele drukke nacht voor ons. Mijn vriend was ziek, ik was ziek en Ollebol lag er ook heel zielig bij. Wij krabbelen al aardig op maar Ol is nog niet lekker. Ze doet haar best vrolijk te zijn, maar loopt ook veel met haar zieltje onder haar arm. Wanneer de ik de muziek aanzet en vraag of ze met mij wil dansen, strekt ze haar armpjes en zegt ze: "op". Dan draaien we samen rondjes door de kamer tot we duizelig worden en dan ploffen we op de bank. Wanneer ik een huisje bouw van Duplo wil Ollebol hem afbreken. Vanmorgen maakte ik het bed op en stond ze naast het bed om de wind in haar haren te voelen wanneer ik het dekbed opschud. Dat vindt ze heerlijk. Het lijkt wel of ze daar naar uitkijkt, het is bijna een ritueeltje geworden. Ik zeg dan: "een, twee, hupsakee" en Ol staat vol verwachting aan de rand van het bed met een grote glimlach. Ze probeert ook "hupsakee" te zeggen, dat ik nog wel moeilijk. Tot nu toe bestaan de worden die ze kan uitspreken uit maximaal twee letergepen, drie lettergrepen lijken nog net wat te moeilijk voor haar. Grappig hoe dat in zo'n klein mensen gaat. Zou er een strikte volgorde zijn? Een logopedist zou vast een mooi antwoord hebben op deze vraag.

Een Klein Hoopje Mens

Er ligt een klein hoopje mens naast mij in bed. Ollebol werd afgelopen nacht vreselijk ziek. Mijn vriend hoorde Ol 's nachts een vreemd geluid maken, hij sprong op uit bed en ging naar haar kamer. Ze lag in haar bedje en was aan het overgeven. Het was half een. We hebben haar uit bed gehaald en probeerde haar te kalmeren. Het arme meisje bleef maar spugen. Ze zat helemaal onder en ik ook. Toen ze rustig was, ben ik met haar onder de douche gestapt. Eenmaal schoon en droog zaten we nog even op de bank in de woonkamer. En ja, daar ging ze weer. Over de schone kleertjes. Rond een uur of drie was het echt rustig en hebben we haar bij ons in bed gelegd. Vanmorgen leek ze redelijk goed. Ze werd wakker en vroeg meteen om haar pap. In de loop van de ochtend werd het minder. Ol wilde niet drinken en ook niet eten. Een halve boterham met jam en een paar lepeltjes appelmoes. Ik kon geen stap verzetten of Ol begon te huilen. Ze wilde op schoot en bij mij, de hele dag. Helemaal niets voor haar. Ze viel zelfs vanmiddag in slaap in mijn armen. Na haar dut kreeg het arme schaap ook nog diarree. Er heerst iets, zeggen ze. Nu heb ik maar het zekere voor het onzekere genomen. Olivia slaapt vannacht bij ons. Misschien niet zoals het hoort, maar wel zo fijn voor haar en voor onze gemoedsrust. Hoop dat ze zich gauw beter zal voelen.

Mama's Night Out

Gisteren had ik een lekker mama-avondje gepland, gewoon lekker even weg. Ik was uitgenodigd voor een concert van Lisa Lois. Zal niet veel zijn, dacht ik, maar leuk even weg. Het was in Utrecht in Tivoli. Heel leuk klein theater en een gezellige lokatie in het centrum van Utrecht. Lisa is de winnares van de vorige X-Factor, dus ik verwachte gillende tieners. Dat was geheel niet het publiek dat er was. Het bleek voor de lancering van haar album en als afstudeerproject te zijn. Het was verrassend goed! Echt een hele goede zangeres met een enorm volume, wat een stem! Ik heb genoten van heerlijk muziek en gezellige mensen om mij heen. Mama had genoten van haar avondje uit. Toen ik om half twaalf in de auto zat op weg naar huis, ging mijn telefoon. Het was mijn vriend. Olivia was ziek. Ze had overgegeven en was heel hard aan het huilen op de achtergrond. Ik zat gelukkig al in de auto, dus alleen nog even doorrijden. Eenmaal thuis trof ik een hoopje kind aan dat huilend in de armen van een uitgeputte vader lag. Mijn vriend is onder de douche gesprongen zodra ik thuis was, hij heeft haar lading niet kunnen ontwijken.... arme man. Ze was al om een uur of negen wakker geworden en heeft toen vier keer moeten overgeven. Helaas voor mijn vriend had ze de eerste keer in zijn schoot gespuugd, de tweede keer op ons dekbed, de derde keer op de vloer en de vierde keer op zijn shirt. Dus toen ze rond half twee vannacht rustig was geworden hebben we het bed moeten verschonen, de vloer moeten schoonmaken en zijn kleding in een sopje moeten zetten. Dat was nog maar het begin van een hele lange nacht.....
Vanmorgen zag Ollebol er als een klein wit spookje uit en wij hebben een flinke dosis koffie tot ons genomen voor we konden beginnen aan de dag.