maandag 27 december 2010

Bella is niet meer....

Vrolijke berichten: dat had ik beloofd en dat was ik ook echt van plan. Echter kwam ik vanmorgen de woonkamer binnen en trof onze lieve Bella op de bodem van haar aquarium aan.... Lief is naar kantoor en nu moet ik beslissen: vertel ik mijn peutertje van twee dat Bella er niet meer is? Of vervang ik Bella voor een vis die heel erg op Bella lijkt? Lief zou kiezen voor optie twee, maar ik denk dat ik toch iets zou zeggen tegen ukkepuk. Ik kan mij nog herinneren dat onze vissen vroeger door mijn moeder via het toilet terug naar de zee werden gebracht. Vond ik heel onwaarschijnlijk en ook nooit echt een troost. Hoe gaan we dit aanpakken? Iemand een tip?

zaterdag 25 december 2010

Merry Christmas!


Lieve Mensen,

Het is hier soms wat stil, maar vergeten ben ik het niet. Ik wil jullie allemaal hele gezellige kerstdagen toewensen! Geniet van deze dagen en van de mensen om jullie heen! Na de kerst weer gezellige verhalen!

Veel liefs van Alle Dagen Mama

zondag 21 november 2010

Een..... Chinees!

Vanmorgen zijn we met z'n drietjes naar Artis gegaan. Ol in de kinderwagen en met de tram naar Artis. Eenmaal in Artis wil Ol natuurlijk helemaal niet in de kinderwagen maar alleen in zo'n klein trekkarretje van Artis zelf. En dan niet de gele of de blauwe maar een rode, madame weet precies wat ze wil. Ze wil niet alleen een rode, maar papa moet de kar ook trekken. Dat kwam goed uit, want ik wilde graag wat foto's maken om te oefenen voor de cursus. Bij de olifanten zat ukkepuk op de schouders van papa en wees met haar vingertje naar de giraffen. "Kijk mama, kijk...!" riep ze. "Ohh ja, die zijn mooi! Dat zijn gi..." probeerde ik te helpen. "Een .... Chinees!" riep Ol uit. We kwamen niet meer bij en keken om ons heen. Je weet maar nooit, het kan zijn dat ze de giraffen helemaal niet bedoelde... Na de vlinders waren we net op tijd voor het voeren van de zeeleeuwen. Dat vond ze helemaal geweldig. Op weg naar huis hoopten wij op een slapend kindje, maar de dutjes lijken niet erg regelmatig meer. De kleine meid wil lang niet iedere dag meer een middagslaapje doen.....

En dames... opgelet er komt een eerste jubileum aan!

donderdag 11 november 2010

Koeien hebben staarten

Waren we net begonnen met uitleggen wie Sinterklaas is en wie Zwarte Piet, komt Sint-Maarten aan de deur... Heel verwarrend.
Vanmiddag hebben Olivia en ik een lampion gemaakt voor aan de voordeur. De lampion bestaat uit een leeg Vanish potje met een rood fietslampje en is bekleed met stickers, door middel van een blauw lintje hangen we de lampion op. Bij ons in de straat hang je iets aan de deur om te laten weten of je mee wilt doen aan deze avond. De lampion hangt maar net en de bel gaat al. Vol enthousiasme loopt Ol naar de voordeur: "Mama, ik hoor kindjes... dat denk ik wel!" Ik open de voordeur en mijn kleine peutertje gaat vol trots in de deuropening staan. De doorgeregende kindjes beginnen meteen te zingen, de lampionnetjes van de zingende kindjes zijn al niet meer herkenbaar als zijnde lampionnetjes. Een van de kindjes heeft een plasticzak om haar lampion, effectief maar toch een heel treurig gezicht. Ol wijst naar haar lampion aan de voordeur. "Kijk! Heef Olivia gemaakt... lampijon." De kindjes van een jaar of zeven kijken naar de vrolijke roze lampion. "Goh, knap." zegt een meisje dat er bijna niet meer als zeven uitziet. "Hier rozijntjes..." Olivia pakt haar mandje dat met doosjes rozijntjes is gevuld en deelt rozijntjes uit. "Dankjewel" zeggen de kindjes in koor. Maar Ol is nog niet klaar met deze kindjes, ze gaat staan en begint: "Zat een aapje op een stokje, achte moeeeeedes keukedeuhr.... had een gaatje in ze rokje da stak het schelmpje staatje deur.." Ol heeft de smaak te pakken: een liedje voor een liedje en die kindjes zongen ook over staarten, maar dan van koeien. Ze sluit af met: "Daaag.... succes!" en sluit de deur. Ze lacht, hier zou ze wel aan kunnen wennen denk ik: kindjes die aan de deur komen om voor haar een liedje te zingen. Ze vindt de hele avond geweldig... en nu hangt haar lampionnetje boven haar bedje en droomt ze vast van koeien en aapjes met staarten....

woensdag 10 november 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)


Cursus fotografie: opdracht beweging...


zondag 7 november 2010

La, la, la, la...

Olivia heeft een nieuwe held. Hij stond al op haar luiers en we zeggen hem vaak gedag in ons boek, maar dit filmpje is het ultieme Elmo-moment. Voor de lekkere luie zondag hier een vrolijke noot:

donderdag 4 november 2010

De pot op....

"Ohh.... mij w.c..... wa prachtig!" Ol kreeg vandaag een potje van Fisher-Price... zo eentje met een muziekje, maar dat was niet de reden. De reden tot het kopen van deze fancy pot is dat onze Ol niet van de gewone potjes kan opstaan. Ik heb de potjes verhoogd maar dan komt ze er nog niet af. Een ring op het toilet was een volgende logische stap, maar ook dat gaat niet. Ol heeft de kracht niet in haar bovenlijfje om zich veilig te voelen op het hoge toilet. Dus toen ben ik deze pot gaan halen. Door het handvat aan de zijkant kan ze zich opduwen en de hoogte is net haalbaar voor haar om gecontroleerd te gaan zitten. Vol belangstelling keek Ol naar de blauwe troon. Ze trok meteen haar broek naar beneden en vroeg mij haar romper los te maken. Ze ging zitten op haar troon. "Zitten op w.c..... pssssshht" zei de prinses op haar troon. Helaas er kwam geen plasje. Ik gaf haar wat te drinken en we luisterden samen of er iets kwam..... niets. Ol wilde opeens heel snel haar luier weer aan. Ik trok haar haar luier en broek weer aan en ze snelde zich naar haar keukentje. "Zo... handjes wassen" zei ze. Trots keek ik hoe mijn meisje haar handjes onder het kraantje van haar keukentje hield en vervolgens haar handjes droogde aan haar kleine theedoek. Ik wilde net de kamer uitlopen toen ik mijn ukkepuk betrapte op het produceren van een poep en een plas in haar luiertje. "Mama, zit er in... schone juijer!". Na de schone luier had Ol hele andere ideeën met haar nieuwe troon....


... maar net voor het slapen gaan hebben we het nog een keertje geprobeerd. Vol trots zat ze op het potje en papa moest ook komen kijken. Helaas kwam ze niet verder dan een windje maar we hebben staan juichen! Morgen proberen we het weer, overmorgen weer en de dag daarna weer en daarna.... gewoon weer.

maandag 25 oktober 2010

Schoonouders en meer....

Het is weer tijd voor bezoek van de schoonouders. Ja, net als vorige keer komt 'spontaan' de schoonmaakwoede boven. Achter het fornuis, de koelkast en de wasmachine.... je weet maar nooit waar je schoonmoeder moet zijn. Nee, zonder dollen: ik kan er best zenuwachtig van worden. Ik zie mijn schoonouders een paar keer per jaar, maar voordat Ol er was kon ik rustig een jaartje of twee overslaan. Dus elkaar echt goed kennen, dat doen we niet. Het heeft een hoog bezoek gehalte en soms ook een vleugje examen erbij. Ik wil het altijd netjes hebben als ze komen. Het is hier altijd wel netjes, maar als schoonmama komt, dan moet het heel netjes zijn. Hoe komt dat toch? Ik vraag mij af of dat overal zo is en misschien dat dat wel helemaal weg zou vallen als ik haar iedere week zou zien. Goed, morgen komen ze dus voor een hele week. Voor Ol waanzinnig gezellig en voor lief in deze tijd hoop ik ook heel prettig. Het nieuws van Ol is nog niet echt ingedaald. Lief heeft er erg veel moeite mee, hij komt er niet bij dat het niet 'te maken' is. Hij is soms zo verdrietig en gebroken dat de dagelijkse dingen hem al te veel worden. Ik lijk een beetje als een struisvogeltje door het leven te gaan. Samen met Ol doe ik leuke dingen en probeer er niet te veel aan te denken. Soms werkt dat heel goed en soms gaat dat helemaal mis. Laatst nog was ik bij de muziekles en na de les komt een van de moeders naar mij toe en zegt dat ze 'het' van Olivia heeft gehoord. Dat ze vreselijk heeft moeten huilen toen ze het hoorde en dat haar man haar heeft kunnen troosten met de woorden: "ze leeft tenminste nog". Ik wist niet hoe ik daarop moest reageren, ik wilde iets zeggen maar kwam niet verder dan een paar schaapachtige opmerkingen. Mensen bedoelen het heel erg lief maar het lijkt mijn plan te verstoren wanneer zij er met mij over willen praten. Ik kan dan alleen maar denken: ik wil vandaag niet huilen, we hadden het net zo gezellig. Maar mensen gaan er steeds vaker naar vragen, mensen zien ook dat er iets anders is met Ol. Soms zou ik willen dat ik een standaard antwoord klaar heb liggen. Dan voel je je ook niet zo overrompeld wanneer iemand er over begint. Een paar dagen terug kwam de overbuurvrouw naar mij toe op straat, ik had haar nog nooit over Olivia gesproken en zij wist niet wat er aan de hand is. "Och wat leuk dat ik je zie."zei ze. "Ik heb zo'n leuke droom gehad. In mijn droom stond jouw dochter met twee buurkindjes in de krant. Ze hadden de hoogste berg van de wereld beklommen. Het was geweldig! Ze hadden zulke goede beenspieren ontwikkeld in de nieuwe speeltuin verderop. Ik was apetrots dat dat mijn buurmeisje was!" "Oh, wat een leuke droom" antwoordde ik en probeerde mijn tranen te bedwingen. Net op dat moment ziet Ol iets op de stoep liggen dat ze wil oppakken. Ze bukt voorover en haar beentjes houden het niet en ze valt met haar gezicht op de stoep. Haar neusje en haar voorhoofd hebben een grote schaafwond en ze huilt het uit. "Nou, wat gek" zegt de buurvrouw "ze stond er alleen maar, hoe kan dat nou?" Op dat moment brak ik en begon ook te huilen. Ik had mijn huilende meisje in mijn armen en de vragende ogen van de buurvrouw waren op mij gericht. Al snikkend vertelde ik haar wat er met Olivia aan de hand is, begripvol keek ze mij aan en bood aan kop thee aan. Ik bedankte en ging lekker naar binnen. De wereld is vol lieve mensen, maar zelfs die mensen zijn nu af en toe te veel. Ik steek liever af en toe mijn hoofd in het spreekwoordelijke zand en steek de kop wel weer boven wanneer ik er tijd voor heb. Zoals gisteravond toen ik haar kleertjes aan het opruimen was. Ze past ze niet meer en al haar te kleine kleertjes liggen bij elkaar, te wachten op een broertje of zusje. Dat leek altijd heel logisch. Het kan ook wel maar niet meer gewoon zo. Hoe dan wel dat horen we van de geneticus in januari. Ik help mijzelf door te zeggen: Olivia is niet veranderd, zij leeft er al twee jaar mee en wij met haar en ze is geweldig. Dat wat haar anders maakt heeft een naam gekregen en wij moeten leren haar te helpen en het leven zo leuk mogelijk te maken. Maar wanneer ik haar zie genieten van muziek en ze danst vrolijk in het rond, betrap ik mijzelf op de gedachte: 'wat zou het vreselijk voor haar zijn wanneer ze dat niet meer kan....'

woensdag 20 oktober 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)

Mijn fotocursus is begonnen!

Opdracht: maak een foto van een plek in je huis en probeer de sfeer over te laten komen. Gebruik een standaard 35 mm lens en geen flits. Neem 15 foto's mee en laat je proces zien.

Ik doe jullie geen 15 foto's van eenzelfde stoel aan, maar wat probeer ik te laten zien?




zaterdag 2 oktober 2010

De Uitslag

Het is niet zo best. We zijn verdrietig en boos, bang en in de war. Wij hebben gisteren te horen gekregen dat Olivia SMA type 3 heeft. We hoeven geen nare tests te doen, de uitslag kwam heel duidelijk uit haar DNA-test naar voren. Ik wil jullie bedanken voor de lieve steun, het deed en doet mij goed om jullie berichtjes te lezen. Voor nu is het misschien even stil, het moet even een plekje krijgen. Morgen staat haar verjaardagsfeestje op de planning. We hadden niet verwacht de uitslag al te hebben. Het leven gaat gewoon door, maar we zijn even iets stiller.

donderdag 30 september 2010

Twee Jaar!

Vanmorgen om half negen zaten we met z'n drietjes in bed. Een mand vol kadootjes stonden op het nachtkastje voor Ollebol om uit te pakken. Ze zat in haar pyjama rechtop in ons bed met de paarse kroon op haar hoofd. Ze zag er zo lief uit dat ik mijn telefoon pakte om een foto van haar te maken. Toen ik de telefoon neer wilde leggen ging het ding af. Een voor mij onbekend nummer stond in het display. Lief keek mij aan en vroeg wie het was. "Vast het ziekenhuis.." antwoordde ik. Ik nam de telefoon op. "Spreek ik met de moeder van Olivia?" klonk een vriendelijke stem aan de andere kant. "Ja, daar spreekt u mee." "De dokter wil u graag morgen spreken, kunt u naar het AMC komen? Het liefst zonder Olivia."..... "Is het niet goed? Zijn de uitslagen niet goed? Dat u nu al belt en we moeten komen?" "Dat weet ik niet mevrouw, ik maak alleen de afspraken voor de dokter" antwoordde de aardige stem. Inmiddels was ik de slaapkamer uitgelopen en stond ik in mijn pyjama in de woonkamer en rolden de tranen over mijn wangen. "Sorry mevrouw, het is allemaal zo spannend en Olivia is vandaag jarig... en we waren net de kadootjes aan het doen... en sorry... we zullen er morgen zijn. Ik regel wel een oppas." "O.. is ze vandaag jarig? O... he.... U kunt wel morgen komen? Nou, fijne dag nog." De aardige stem had opgehangen. Ik raapte mijzelf bij elkaar en liep weer terug de slaapkamer in. Lief keek mij vragend aan. "Ze wist niets, we moeten morgen naar het AMC".
We hebben de kadootjes uitgepakt en Ol mee naar de woonkamer genomen, waar een lief keukentje op haar stond te wachten. Haar grote kado. Ze was heel erg blij met haar keukentje. Ze ging meteen voor ons koken en papa moest naast haar komen zitten. Ik heb mij gauw aangekleed want Ol moest, zoals elke donderdag, naar fysiotherapie. Bij de fysio was het ook feest. Ze had koffie en wij hadden cake mee. De oefeningen waren extra feest, met ballonen. Eenmaal thuis hebben we nog met de keuken kunnen spelen voordat ze naar bed ging voor haar dut. Grappig om haar zo bezig te zien. De aardbeien moesten in de oven en de tomaten in de pan... De buurvrouw kwam nog aan met een lief kado voor de kleine jarige meid. We hebben even koffie gedronken en toen moest Ol naar bed. Na haar dut zat ze heerlijk bij lief op schoot. Ik kwam uit de keuken met een roze taart met twee kaarsjes. We gingen aan de eettafel zitten en zongen weer 'Happy Birthday' voor haar. Toen ik haar vroeg de kaarsjes uit te blazen, zette ze een keel op. "Neehee, dat wil ik niet. Uit de stoel mama!" Goed Ol had dus geen zin in taart. Er moest met de keuken gespeeld worden. Dus lief en ik verplaatste ons naar het kleed in de woonkamer, de taart op de grond en Ol achter haar aanrecht. We bliezen samen de kaarsjes uit en sneden de taart aan. Ook dat mocht niet van Ol. Maar toen ze een hapje in haar mond had van deze hele zoete taart, zagen we een grote glimlach op haar gezichtje. De rest van de middag bestond uit spelen, beetje televisie kijken, popcorn eten en samen zijn. Voor het eten hadden we bedacht naar de Chinees om de hoek te gaan. Ol is dol op bami, kroepoek en nasi en lekker makkelijk voor ons. Na het eten kwam een dame onze tafel afruimen, Ol keek haar aan en zei: "Kijk mama, een Chinees!". Lief en ik konden onze lach bijna niet inhouden.
Vandaag waren we lekker met z'n drietjes, haar 'partijtje' vieren we zondag. Morgen naar het AMC... het voelt wel raar. Twee jaar geleden kwamen we op 01 oktober uit het ziekenhuis met Olivia en nu moeten we morgen naar het ziekenhuis zonder haar, om over haar te praten.

woensdag 29 september 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)


's Ochtends even naar "De Zimmerhoeve" met Oma F.




En 's middags knutselen... want morgen is er iemand jarig!


dinsdag 28 september 2010

Bijna Twee

"Mama, iets anders doen?" klonk het vanmorgen tijdens de muziekles. Andere ouders hadden hun kindjes op hun schoot en Ol had zich uit mijn armen gewurmd en liep achter de kring langs. "Nee lief, we luisteren nu even naar de juf" fluisterde ik Ollebol toe. "Mama..... leuks doen"..... "Liefje dit is leuk, kom bij mama zitten"......"Nee, dat wil ik niet".....Tja, nog twee nachtjes slapen en Ol is officieel twee en nou heb ik mij laten vertellen dat dit er helemaal bijhoort. Dus hier maken wij ons geen zorgen over, al ga je je bijna zorgen maken wanneer die andere ouders je aankijken met een dat-zou-mijn-kind-nooit-doen-blik en de juf haar keel nog eens schraapt.
Zondag waren we in het Vondelpark, even spelen in de speeltuin en de eendjes voeren. Eenmaal op de fiets naar huis stak ze haar rechterhandje uit en zei: "Rechts!" Kleine Ol wordt groot en dat laat ze graag merken. "Kijk mama, twee hondjes. Een....twee, twee hondjes" Tot mijn stomme verbazing liep er inderdaad een man met twee hondjes naast ons. Ik moest vreselijk om haar lachen. Trots zat ze in haar fietsstoeltje en keek om zich heen. Ol geniet van de kleine fietstochtjes en ik ook. Het is zo gezellig met haar in het zitje aan het stuur, maar helaas de kleine dame wordt groot. Het-grote-meisjes-fietsstoeltje staat in de meterkast, maar ik ben er nog niet aan toe.

woensdag 22 september 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)



One step at a time ... de stof is gekozen

zondag 19 september 2010

De IGeneratie

Een klein blond meisje scharrelt door huis met haar poppenbuggy. Een mooie rode buggy waar normaal de baby in mag zitten. Vandaag horen wij geluiden uit de buggy komen. Het is de KidzDJ die in de buggy mag zitten en voortgeduwd wordt door het kleine meisje. Baby heeft plaats moeten maken voor de Iphone van mama, die onbewaakt op het tafeltje lag.

donderdag 16 september 2010

Als ik het je zou uitleggen

Liefste Ollebol,

Mama zegt het nooit tegen je en wil het je eigenlijk ook niet vertellen. Maar als ik je zou uitleggen wat er vandaag is gebeurd, dan zou ik je het volgende vertellen. Je bent mijn liefste en mooiste meisje. Je bent mijn wereld, mijn zon en mijn maan. Je bent precies zoals je zou moeten zijn, je bent lief, slim, grappig en vol energie. Mama heeft het je nooit verteld, maar je hebt een beetje moeite met je beentjes. Jouw beentjes zijn heel erg mooi, prachtig zelfs, maar ze zijn niet zo sterk als de beentje van de kindjes in het klimrek. Daarom waren we vandaag weer in het ziekenhuis. Toen de dokter goed naar je gekeken had, ben je even op de gang gaan spelen met Opa. De dokter begon tegen mama en papa te praten. Zij vertelde papa en mama dat het niet alleen je beentjes zijn die het moeilijk hebben. Je rompje heeft het ook heel moeilijk, het is een prachtig mooi rompje met een hele mooie buik. Een buik die mama graag even kriebelt of een kusje geeft, maar ook een buik die jammer genoeg niet zo sterk is. Het spijt mij lief klein meisje, dat mama dat niet eerder heeft gezien. Als ik je nou opnieuw zou maken zou ik niets aan je willen veranderen, maar ik zou mij wel heel goed concentreren op je spiertjes. Het spijt mij zo lief klein mensje. Liefje je bent mijn engeltje, mijn mooiste meisje, mijn allerliefste. Wanneer je valt, vang ik je op en wanneer je huilt droog ik je tranen. Ik zou de onderzoeken van je over willen nemen. De moeilijkheden uit willen gummen. Ik zou je willen vasthouden en met je willen verdwijnen naar een plek waar geen pijn bestaat. Waar je zonder moeite, pijn of leed kan leven. Ik zou een mantel willen dragen die ik met je kan delen om alles beter te maken en je overal tegen te beschermen. Maar lief meisje, we moeten het samen allemaal even laten gebeuren. De dokters laten testen en onszelf vertellen dat het allemaal wel mee zal vallen en dat de testen die ze willen doen, alleen gedaan worden om iets uit te sluiten. Ik beloof je dat mama er altijd naast zal staan. En papa altijd over je waakt. Lief klein mensje, mijn allerliefste meisje, papa's prinses, we houden zo verschrikkelijk veel van je. We kunnen het je niet uitleggen, we bewaren de tranen voor als je slaapt. Lieve mooie ollebol, je bent voor ons helemaal perfect. Je bent precies zoals je zijn moest, maar hoe oneerlijk het ook is. Je hebt een uitdaging gekregen. Je zal iets harder moeten werken, iets meer moeten oefenen en iets vaker naar de dokter moeten. Die nare grote woorden die de dokter gebruikte, die kan ik nog steeds niet geloven. Je ligt nu zo vredig te slapen met alleen een pleister als bewijs van een bewogen dag. Voorloping is het weer even wachten op de uitslagen en dan kijken we weer verder. Morgen een nieuwe dag die we zullen vullen met leuke dingen. We gaan zwemmen en spelen, verven en zingen, dansen en genieten. We verdringen de gedachten aan vandaag door de dag van morgen te vullen met gelach.

Mama

woensdag 15 september 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)


De stoelendans is begonnen..... met dank aan lief!

dinsdag 14 september 2010

Just another rainy day...

Wat een druilerig vies weer buiten. Helemaal geen zin om ook maar even naar buiten te gaan en gelukkig was er ook geen reden voor. We hebben lekker televisie gekeken, een drumstel van pannetjes gemaakt (waren de buren vast heel erg blij mee), tekeningen gemaakt, en een grote bak popcorn gemaakt en samen opgegeten. "Wat a verrassing mammie" zei Ollebol vol geluk al starend naar een enorme bak popcorn die tussen haar beentjes stond. Terwijl Ol haar dutje deed, welke by the way steeds korter worden, ben ik even goed naar mijn nieuwe aanwinst gaan kijken. Deze stoeltjes heb ik gisteren via marktplaats gekocht. Het zijn er vier en ik ga ze proberen opnieuw te bekleden, want dat is heel erg nodig. Ik vond de rugleuning zo leuk en zal de vorderingen laten weten! Ik zal mijn oude stoelen nog maar niet meteen op marktplaats zetten.....
Nu nog even met Ol de stickers op de spiegel plakken. Een oefening die we elke dag doen voor haar beentjes. Ik heb van die autoraamstickers gekocht en een krukje van Ikea. Het is een laag opstapje. Ol zit op de het krukje en kiest een sticker uit een plakt die dan hoog op de spiegel. We doen het met 15 stickers en ze vindt het feest. "Mij krukketje! Stickers plakken!" Ze kan er geen genoeg van krijgen. Ze zou het spelletje keer op keer willen spelen, maar dat redden haar beentjes niet. Gisteren was mijn broertje hier en hadden we een zak witte chocotoffs gekocht.... die is vandaag ook een stuk leger geworden. Ollie wilde ook wel eentje: "Nee, liefje is mama's lekkers..." Heel oneerlijk, ik weet het, maar ik voelde mij al schuldig genoeg dat ik ze zat te eten. Helemaal toen lief vanaf kantoor belde en ik net een grote chocotoff in mijn mond had gestopt, ik beantwoorde de telefoon: "hawo how aw you?" "Uh are you oke?" "Yeah, just eating a chocotoff" "Ohh busted...."

zondag 12 september 2010

Weer helemaal terug....

Daar zijn we weer! We hebben een heerlijke tijd gehad en enorm genoten van zon, zee, zwembad, ukkepuk en elkaar. Uiteraard is er veel gegeten, lekker gedronken en gelachen. We zijn bijna drie weken weggeweest en eigenlijk al een week terug, maar geveld door griep, een lekkage ontdekt na thuiskomst en een bezoek aan het ziekenhuis hebben voor wat vertraging op het blog gezorgd. We begonnen de vakantie met een autorit naar Beaune. Het was onze eerste keer met Ol naar het buitenland en we waren erg benieuwd naar haar geduld in de auto. Gelukkig was onze meid heel geduldig. We hadden boekjes in de auto, muziek en een tekenblokje. Ze deed het fantastisch. Na 8 uur in de auto kwamen we in Beaune aan. Daar zijn we twee nachten gebleven om vervolgens door te rijden naar het zuiden. Naar mijn moeder. In een dorpje bovenop een berg ongeveer een uur rijden bij Narbonne vandaan. We zijn anderhalve week op de berg gebleven (met af en toe afdalen uiteraard). Ollebol genoot van de aanwezigheid van Opa en Oma en haar tiener tantetje. Er werd veel gezwommen, geschommeld en gespeeld. Er was zelfs een zandbakje! De terugreis hebben we in tweeën gedaan. Een overnachting in Orleans en daarna nog een paar dagen in Antwerpen. Lief en ik gingen vroeger vaak even een weekendje naar deze gezellige stad en hebben ook met Ol kunnen genieten van lekker eten, winkelen en wandelen.Toen we thuis kwamen werden we verrast door weer schilders voor de deur, maar het wordt wel mooi. Vlot was de auto uitgeladen en ik wilde aan de wasjes gaan beginnen. Lief had ik al naar de supermarkt gestuurd en alles leek soepel te gaan. Ik had van de stortregen gehoord dus heb het huis even nagelopen. Alles droog! Geen lekkage op de 'zwakke' plekken. Toch rook ik iets.... de meterkast. Helemaal doorweekt, de buggy, de cocosmat, het stucwerk..... alles. De meterkast zit onder het trappenhuis van de buren, wel erg plaatselijk voor een regenbui, het bleek dan ook dat de buurman fanatiek met water was geweest. Wel heel fanatiek, want dit was echt veel water. Onder veel gegrom ben ik alles gaan wassen en vier wasjes later had ik nog geen was van de vakantie gedaan.... welkom thuis. Maar met de prachtige beelden nog op mijn netvlies en een doos heerlijk wijn in de keuken, konden we het wel aan.
Afgelopen woensdag moest Ol weer naar het AMC. Lang verhaal kort: we moeten naar de kinderneuroloog en we kunnen daar aanstaande donderdag al terecht. Toen Ollebol thuis in haar bedje lag te slapen, heb ik wel even een traantje moeten laten. Mijn lieve mooie meisje, zo vol energie, ze heeft geen idee wat er allemaal gebeurt. Ol gaat vooruit, ze kan steeds meer maar ze is te zwak in haar benen. Ze moest voor de arts op een laddertje klimmen en haar beentjes gaven het op, ze viel van de tweede trede. Lief en ik hadden haar opgevangen en Ollebol keek beteuterd. Ze huilde even, meer uit boosheid denk ik en dat snap ik helemaal.

zondag 15 augustus 2010

Door de bomen....

De tuin is dan wel gedaan, maar een boom blijkt rond oktober geplant te kunnen worden en nu gekozen te moeten worden. De tuinman gaf ons de tip om naar De Limieten te gaan om eens rond te kijken. Ik had helemaal geen zin om tussen al die bomen te lopen of om helemal naar Huizen te rijden, maar het was een van die dingen die ik voor de vakantie gedaan wilde hebben. Lief bleef thuis, dus Ol en ik zijn zaterdag in de auto gestapt richting Huizen. Halverwege de Overtoom belde mijn broer. "Oooh had het gezegd, was ik meegegaan. Dat lijkt mij heel erg leuk!" zei mijn broer. "Kom er nu aan" antwoordde ik. Uiteraard was de A1 een drama en leek het eindeloos te duren voor we bij de afslag waren. Eenmaal bij de afslag was ik blij met TomTom, ik had geen idee waar ik was. Ik hoorde mijn broer op de achterbank tegen Ol grappen:"Mama vindt dit veel te ver van de Appie vandaan". Eenmaal bij de kwekerij moest ik toegeven: het viel reuze mee, het was zelfs wel leuk. Een prachtige omgeving, met nog mooiere huizen en een enorme kwekerij. Het zonnetje scheen en wij waanden ons even in het buitenland zo rustig voelde het aan. We liepen wat rond, ik achter een lege buggy en mijn broer achter Ol aan. Volop keuze aan bomen, planten, heggen, beeldjes en meer. We hebben vol verbazing staan kijken naar deze pindakaasboom, de bladeren ruiken echt naar pindakaas. Toen we Ol lieten ruiken trok ze een vies gezicht, ze is geen pindakaas-fan. Na de kwekerij zijn we naar De Tafelberg gegaan voor een broodje en een nodige koffie en appelsap. Ik was er nog nooit geweest, maar wat een uitje! Het is een hele leuke plek aan de hei met een heerlijk terras. Ol was vreselijk lief en geduldig. Ze zat op een eigen stoel en dronk haar sap en at een sultana samen met haar aap. Het voelde een beetje als een voorproefje voor de vakantie. Na de lunch zijn we in de auto gestapt om naar huis te rijden. Uiteraard wilde ik vriend TomTom gebruiken. Broer keek mij verbaasd aan en vroeg:"Waar wil je heen? Naar huis? Komt wel goed hoor.... we hebben dat ding niet nodig." Hij lachte en keek even achterom naar Ol. Die lag al bijna te slapen. We reden binnendoor om het A1 drama niet te herhalen. We kwamen bij een kruising aan en ik herkende het meteen, we waren in Muiderberg. Daar woont onze Oma, ze is 94 jaar en woont daar in een tehuis. We keken elkaar aan en besloten dat er geen andere optie was dan even langs te gaan. Oma was heel erg blij ons te zien. Of ze meteen wist dat wij het waren, dat weet ik niet. Ik heb Ol in de buggy gelegd en ze sliep lekker door. Broer liep achter de rolstoel van Oma en ik achter de buggy van Ol door de tuin van het tehuis. Na driekwartier vond Oma het genoeg en hebben we haar naar de woonkamer gebracht. Ol was inmiddels wakker en ook blij haar Omama te zien, ze had enorme verhalen. Verhalen die haar Omama niet verstond, maar die haar wel boeide. Eenmaal terug in de auto zat broer op de achterbank bij Ol. Ik hoorde een hoop gegiechel en rollenspelletjes waarbij broer aap was en ol gewoon ol. Ik hoop dat broer ooit er aan toe zal zijn samen met zijn partner het avontuur ouderschap aan te gaan. Hij zou het geweldig doen.

vrijdag 13 augustus 2010

Stilte voor de vakantie....

Het is wat stil maar ik probeer nog even en andere (nog leukere) draai aan onze vakantie te geven. We gaan volgende week weg en we zouden in een keer naar mijn moeder rijden in Zuid-Frankrijk en daar een dikke 10 dagen doorbrengen. Het is de eerste keer dat Ol met ons naar het buitenland gaat en we hebben besloten dat de heenreis ook een mini-alleen-met-z'n-drietjes-vakantie moet worden. Dus ik heb net een hotel in Beaune geboekt en ben op zoek naar een hotelletje aan de kust. Het liefst de cote d'azur of in de buurt van Marseille en ook nog eens dichtbij het strand. Ol is dol op de zee en dat lijkt mij heerlijk om twee nachtjes daar door te brengen. Iemand een leuke tip? Heel graag!

woensdag 11 augustus 2010

maandag 9 augustus 2010

Drie kleine woordjes

Vanmorgen had ik het plan om met Ol naar de Hema te gaan op de Nieuwendijk. Die gaat op maandag al om 10:30 uur open, dus zijn we lekker op de fiets gegaan. Gelukkig was het nog heel erg rustig toen we aankwamen, want ukkepuk was overal en nergens. Ze wilde op de roltrap, ze wilde met de ballen spelen, ze wilde de boekjes lezen en ze wilde de laarsjes passen. Ik moet eerlijk toegeven: ik miste de buggy een beetje. Gauw schouders eronder gezet en er een gezellige draai aangegeven. We hebben een leuke puzzel gescoord en wat mooie rompers gekocht. Ook een ledikantlakentje met vogeltjes voor in het campingbedje, want we gaan binnenkort op vakantie. Nu we toch in de stad waren en bijna naast de H&M stonden wilde ik nog even een legging halen. Ol haar geduld werd aardig op de proef gesteld. De legging had ik al gauw gevonden maar de kassa, waar maar 1 klant voor mij stond, deed er eindeloos over. Achter ons stond een dame met haar dochter in een buggy. Het meisje wrong zich in allerlei bochten om uit de buggy te komen. Ze gilde en had een speentje in haar mond. Ol keek aandachtig en besloot dat ook zij een speentje wilde. Gelukkig waren we aan de beurt en konden we de H&M verlaten. Op de terugweg nog even langs de Kitsch Kitchen. Ol werd helemaal vrolijk van alle kleurtjes om haar heen. Ze liep door de winkel met haar roze helm op. Ik zei haar: "Let op, kijken met je oogjes...." en Ol vulde het aan met: "Handjes op rjug". Daar liep mijn ukje met haar roze helm op haar hoofd en haar kleine handjes op haar rug. Zo schattig. Ik besloot ter plekke dat we langs de speeltuin zouden gaan voordat we naar huis gingen. Ol hoefde het geen tweede keer te horen, ze stond naast de fiets en wilde dolgraag naar "de speeltuin en de glijebaan". We gingen naar de speeltuin bij ons om de hoek. Er is een zandbak, een paard op een veer en een brommer, een klimhuis en een glijbaan. Er was helemaal niemand, dus kon Ol lekker van hot naar her en had de speeltuin voor zichzelf. Ze speelde in de zandbak op haar blote voetjes en besloot dat ze van de glijbaan wilde. Ze ging op het randje van de zandbak zitten en vroeg: "Mama helpe? Schoene aan..." Ik zat gehurkt voor haar en maakte haar voetjes een beetje zandvrij en deed haar schoentjes aan. Ol aaide door mijn haar en zei: "hou van jou..." Onbeschrijfelijk zoals dat voelde. Het was de eerste keer dat Ol dat zo tegen mij zei, een ultiem gevoel van geluk. Zo lief..... mijn moederhartje was gevuld.

zaterdag 7 augustus 2010

Award!

Heb ik zomaar een Award van haar gekregen!


En nu is het de bedoeling dat ik vijf weetjes over mijzelf met jullie ga delen die ik nog niet eerder gedeeld heb. Nou dat is nog niet zo eenvoudig, maar daar gaan we:

1) Ik lach heel veel. Ik lach als ik iets grappig vind en als ik heel hard moet lachen rollen de tranen altijd over mijn wangen. Ik lach ook als ik zenuwachtig ben of als ik iets moet doen dat ik heel erg eng vind. Het gebeurt mij wel eens dat iemand mij een heel naar verhaal vertelt en dat ik dat griezelig vind maar dus ga lachen, heel genant.
2) Lief en ik hebben elkaar tien jaar geleden in een café ontmoet. Op een zondagmiddag ging ik theedrinken met een vriendin en hij zat achter ons aan een tafeltje met een collega. We raakte aan de praat en bleven praten. Het duurde echter drie jaar voordat er een relatie ontstond. In 2006 heeft hij mij ten huwlijk gevraagd, maar we zijn nooit getrouwd.
3) Ik ben heel slecht in het zien van bloed, op tv of in het echt. Programma's over operaties zijn niet aan mij besteed maar als het om een noodsituatie gaat zal ik doen wat ik moet doen (zo is gebleken) en als dat klaar is begin ik te gruwelen. Maar als ik een verslaving heb, dan is dat wel de (bloederige) serie Dexter. Ik kan niet wachten tot de serie weer begint. Lief had mij het derde seizoen gegeven en die heb ik in een paar avonden gekeken.
4) Ik ben dol op de geur van boeken. Heerlijk, een beetje een stoffige papiergeur. De laatste keer dat ik een boek heb gelezen is bedroevend maar waar erg lang geleden. De laatste keer dat ik een boek heb uitgelezen was tijdens mijn zwangerschap.
5) Ik kan erg moeilijk 'nee' zeggen. Ik probeer daar beter in te worden, maar helaas dat gaat niet erg goed. Zo vroeg mijn buurvrouw aan mij om tijdens haar vakantie haar katten eten te geven. Nu ben ik vreselijk allergisch voor katten en heb ik ook helemaal niets met die beesten. Dus wilde ik zeggen dat ik misschien niet de aangewezen persoon zou zijn om haar katten liefdevol te verzorgen tijdens haar afwezigheid. Ik opende mijn mond en zei: "Tuurlijk, geen probleem. Gewoon even aaien en eten geven? Doe ik!"

Dat waren vijf punten die ik kon bedenken, had je iets anders willen weten?

Dan nu vijf dames kiezen om de Award aan door te geven, het mogen er maar vijf zijn en dat is niet veel. Ik heb gekozen voor de volgende dames: Mammalien, De Wereld volgens Joeltje , De Mama van Lisa en Emma, Annelyse en Liezelmoedertje.

Een bolderkar en een peuterplasje

Gisteren kwamen Ol en ik laat thuis van een heerlijke dag in Bergen aan Zee. We hebben een dagje bij Opa J. en Oma L. doorgebracht. Rond half elf kwamen we bij hun huis aan. Na een kop koffie besloten we naar het strand te gaan. Het was prachtig weer en het strand is bij hun vandaan maar een kleine tien minuten lopen. Ol kon in de bolderkar die lief en ik vorig jaar voor haar hebben beschilderd. Als een prinses zat ze in haar kar volgeladen met handdoeken en speelgoed. Opa trok de kar en ik liep er achteraan. "Opa...." zei Ol vanuit de kar. "Ja liefje" antwoordde Opa. "Naa de zee, hoge golve". "Ja, we gaan naar het strand met de hoge golven" zei opa. Na een minuut klonk het weer uit de kar: "Opa...?" waarop mijn vader zei: "Ja liefje" en zo ging het bijna de hele wandeling naar het strand. Eenmaal op het strand stond Ol aandachtig te kijken hoe Opa een strandtentje op wilde zetten. Het duurde even, het was ook de eerste keer, maar het lukte. Toen Opa klaar was met het tentje gingen Ol en Opa spelen in de golven en ik keek toe met mijn fototoestel in de aanslag. Heerlijk vond ze het om door Opa opgetild te worden wanneer de golf net iets te hoog voor haar was. "Da komt ie, da komt ie" gilde ze keer op keer. Oma L. kwam al gauw ook naar het strand. Met Oma heeft Ol heel wat zand geschept en emmertjes water gehaald. Toen het tijd was voor een broodje kroop Ol bij Opa in de tent. Ze ging eens lekker op de handdoek naast Opa zitten om daar op die handdoek naast Opa eens een lekker plasje te doen om er vervolgens flink mee te spetteren. Het gezicht van mijn vader! Ik kwam niet meer bij. Ja, ik had eerder in moeten grijpen maar dit was te grappig. Opa strooide wat zand op de handdoek en Ol keek een beetje beteuterd. Na het broodje hebben we de boel weer ingepakt en zijn we terug naar hun huis gegaan. Ol is lekker gaan slapen en na haar slaapje hebben we een zwembadje in de tuin gezet. Mijn vader kreeg de opdracht het badje op te blazen. Dat was een heel erg grappig gezicht. Hij lag in de hangmat met het zwembadje bovenop hem en liep bijna paars aan van het blazen. Ol en ik stonden naast de hangmat en riepen samen: "Go Opa, go Opa, Go!" Ol sprong op en neer en kon haast niet wachten. Toen het badje in het gras stond, begon opa met het vullen van het badje met de tuinslang. Oma liep heen en weer voor emmertjes warm water. Ik zocht in de schuur naar een gietertje en de hond van Opa en Oma lag onverstoorbaar in het gras. Toen ik weer de schuur uitkwam met wat speeltjes stond mijn dochter met haar kleren aan al in het badje. Opa had een verbaasde blik op zijn gezicht. Bijna net zo verbaasd als toen Ol op het strand bij Opa in het strandtentje kroop. Ol heeft heerlijk in het badje gespeeld. We zijn blijven eten en na het eten zijn we naar huis gereden. Het was een heerlijke dag. In de auto dacht ik aan alle kleine gesprekjes die Ol had met haar Opa en Oma. Ze wordt al zo groot. Die gekke en lieve zinnen die ze nu maakt. "Opa? Wa ga je toe?" en "Hajo Oma, kom eens hiej!" of "Goed gedaan mama" was ook een van mijn favorieten van de dag.
Vanmorgen bleek ik van haar een Award te hebben gekregen! Wat een eer! Ik ga eens even broeden op die vijf punten.... jullie lezen het later!

donderdag 5 augustus 2010

Paspoort

Ol heeft gisteren haar eigen paspoort opgehaald. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. Toen we vorige week de aanvraag gingen doen, werd haar pasfoto bijna weer afgekeurd! Ik heb de dame proberen uit te leggen dat het al de tweede poging was en dat ik mijn dochter echt niet donkerder kon maken.... Om een lang verhaal kort te houden: Ol heeft haar eigen paspoort. We gingen hem gisteren ophalen in de Stopera. We waren redelijk vlot aan de beurt. Ol zat op de balie van het loket terwijl de man achter de balie de papieren bij elkaar zocht. "Paspoort Oljie" zei Ollebol tegen de man. "Ja, dat kan jij goed zeggen." kreeg ze als antwoord terug. Hij liep naar achteren en kwam terug met haar paspoort. "Kijk eens, wie is dit op de foto?" vroeg de man en hij opende het paspoort. Ol draaide haar hoofd weg en begroef haar gezichtje in mijn jas. Ze keek schuin de man aan en zei: "Da wa Oljie". "Heel goed, dat ben jij. En wie is dit?" vroeg de man aan Ol terwijl hij een kopie van het paspoort van lief erbij pakte. Was dit nou een test? Gelukkig zei Ol al gauw: "Da wa papa!". Een zucht van opluchting: we hebben een paspoort en we hebben de papa-test doorstaan!

zaterdag 31 juli 2010

Vamia Melk

Ol heeft de kleine winkelwagentjes bij AH ontdekt. Vorige week was het hoogtepunt van onze dagelijkse boodschappen het feit dat ze in het zitje in het winkelwagentje mocht zitten. Naarstig hield ik de 50 cent muntjes in mijn zak om maar zeker te zijn van een karretje bij AH. Afgelopen week liepen we de AH in en Ollebol greep direct naar een kinderkarretje. "Die mee"... "kom maa mee!" riep ze. In een halve seconde bedacht ik mij dat ze er wel aan toe was. "Nou, kom maar mee dan. Ga jij mama vandaag helpen." "Jaaah. jeuk, jeuk jeuk!" riep Ol uit en liep trots achter haar karretje. Ons eerste ritje samen door de supermarkt ging heel goed. Ol liep rustig door de winkel en accepteerde het bijsturen via de stang met de vlag. Bij de kassa hielp Ol met het uitladen van het karretje. "Hallo kassa, Oljie self" wist ze trots te vertellen. Het afscheid van het karretje viel haar zwaar.
Vandaag had ik de boodschappen snel gedaan zonder Ol, maar toen Ol en ik vanmiddag even naar een blokje om liepen kon ze de verleiding niet weerstaan. "Naa binnuh" zei het kleine meisje en ze wees naar AH. Vastberaden liep ze op de kinderkarretjes af. "Die mee!" keek het meisje vrolijk. Die blik kon ik niet weerstaan, dus voor de tweede keer door Albert Heijn. Ol liep voorop en kwam bij de groente aan: "Zoo, tomate mee, djuive mee" zei het kleine meisje terwijl ze probeerde een pruim in het karretje te leggen. "Nee lief. We hebben geen tomaten nodig en dat is een pruim, geen tomaat." Ol greep haar kar weer en ik stuurde haar bij. "Je mag wel wat kroepoek pakken" zei ik haar. "Jaah, kjoepoep..... ohhh swaaahr" zei Ol die net deed of de kroepoek loodzwaar was. "Kom, we nemen nog een toetje voor papa mee". Ol liep mee "Jeuk, jeuk, jeuk, jeuk!" antwoordde het lieve meidje. Bij de zuivel stond ik even te kijken wat we voor lekker mee konden nemen. "Vamia Melk! Jaah lekkeh!" zei Ol die haar nieuw ontdekte lievelings vla probeerde te pakken van de plank. "Oh, lief die heeft mama al gekocht is niet nodig. Kom, we nemen deze voor papa mee. Leg maar in de kar". Ol deed wat er van haar gevraagd werd. "Kassa!" riep Ol.
Toch knap van zo'n klein meisje dat ze van alle pakken vla, yoghurt en melk, dat ene pak weet te spotten. Sinds vorige week eet Ol vla, we hadden het haar al vaker aangeboden maar ze moest het niet. Tot we een buurmeisje hier hadden, die de vla wist te waarderen. Ol heeft dat goed bekeken en besloot toen dat ook zij vla lekker vond. Ze noemt het alleen geen vanille vla maar vraagt om vamia melk..... best logisch.

woensdag 28 juli 2010

Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)

Er was eens een tinnen soldaatje die dol was op spelen en verliefd was op de ballerina

Op een dag ging het soldaatje op avontuur met een bootje

en spelen met een vis, ze speelden heel wild. Zo wild dat...

de vis het soldaatje per ongeluk opgegeten had, maar de mama van het kindje kon het soldaatje redden

het jongetje zette het soldaatje weer in de woonkamer bij de ballerina op de mantel van de open haard

het werd er warm en de voetjes van de ballerina en het soldaatje vormden een hartje en ze leefden nog lang en gelukkig. Voor altijd samen...

Het origineel is nog even te eng.....

dinsdag 27 juli 2010

Gezellige Puber

Het is weer rustig in huis, dat wil zeggen we zijn weer met z'n drietjes. Het was leuk met die lieve puber. Ze is een met haar laptop, met luide muziek en haar mobieltje maar wanneer ze niet smst, chat of naar gejengel luistert is ze vreselijk gezellig. Tantetje is gisteren naar huis gegaan, ze was wat langer gebleven gewoon voor de leuk. Ol heeft genoten en haar 16-jarige tante stiekem ook. Ze hebben samen aan de grote tafel gezeten en ieder een mooi schilderij met vingerverf gemaakt. "Uhh, hoe doe je dat? Dat heb ik nog nooit gedaan hoor....." begon ons tantetje vlak voor de vingerverfsessie maar al gauw zaten zij en Ollebol tot hun ellebogen in de verf. Zaterdag is lief thuis bij Ol gebleven zodat ik samen met mijn zusje de stad in zou kunnen. Na haar eindeloze douche konden we gaan. Samen op de fiets. We fietsen door de negen straatjes naar het Spui. Samen de H&M, de Hema, Sissy-boy en Esprit. Ook wilde ik graag naar 'Eenvoud' dat is een klein zilversmidje op de Prinsengracht. Ik had van mijn moeder en enveloppe gekregen voor mijn verjaardag met de opdracht iets voor mijzelf te kopen. Ik wilde mooie oorbellen, dat leek mij echt een kadootje voor mijzelf. En deze zijn met geworden! 's Avonds ben ik de kralenbakken weer ingedoken om een bedank voor mijn moeder te maken. Zus heeft de bovenste kralen uitgekozen en tijdens een film heb ik de ketting op de bank kunnen maken met hulp van zus die de kralen op volgorde kon aangeven. Ik had de smaak weer te pakken na het maken van de Give Away, weer lekker fröbelen. Maandag kwam mijn moeder mijn zusje halen en zijn we nog even samen naar Artis gegaan. Even naar de kleine Giraffe gekeken en de baby's van de zeeleeuwen. En Ol? Die wilde natuurlijk naar de vlinders, de leeuwen, de krokodillen, de olifanten en de aapjes.

zaterdag 24 juli 2010

Tantetje

Poeh poeh wat ben ik moe. Ben gisteravond pas om 01:00 uur gaan slapen, werd om half drie wakker en om vijf uur en toen om kwart voor acht om de dag te beginnen. Mijn zusje logeert hier. Super lieve meid en puber. Ze is gisteren gekomen en Ol was door het dolle heen. Ze is helemaal gek op haar tantetje. We zijn gaan zwemmen in het Marnixbad en hebben daar op krokodillen gedreven en golven overwonnen. Groot feest onder de douche bij het zwembad, want Ol wist bijna alle douches aan te zetten en van de ene naar de andere te rennen. Tijdens de dut van Ol zijn we naar de Kinkerstraat gelopen en heeft zusje een nieuwe schoolagenda gekocht. Moesten we even naar de Free Record Shop voor de DVD's wat eindeloos duurde, maar bleek later met goede reden: "Die jongen die daar werkt heeft zulke mooie ogen..!"
's Avonds hebben we naar 'Sex in the City te movie' gekeken en nog een tijdje zitten kletsen met een pot thee. Toen het tijd was om te gaan slapen, had zusje moeite met haar slaapplaats. Wij hebben de logeerkamer/werkkamer achterin de tuin. Het is een lekker plekje met verwarming, dubbel glas en een heerlijk bedje maar het was te ver bij ons vandaan. Mijn stoere puber zusje veranderde in een klein meisje en lief bood haar zijn plek in ons bed aan. Maar daar kwam de stoere meid weer boven en ze besloot het te proberen, maar met de babyfoon op haar kamer en de andere naast mijn bed. Soms lijken ze zo groot en zijn dan toch zo klein.
Vanmorgen ging Ol meteen op zoek naar haar tante, die nog lekker lag te slapen. Dus moest ze het nog even met mij doen. Torens bouwen en een boekje lezen. Om kwart over tien mocht Ol mijn zusje wakker gaan maken. Ik liep met twee koppen koffie achter Ol aan om het tantetje te helpen bij het wakkerworden. Gelukkig zusje had lekker geslapen en was niet bang geweest. Vandaag stond op de planning: de stad in. Dus gaan we zo even naar het centrum, maar eerst wachten tot ze onder de douche vandaan kan komen.... het is inmiddels al half twaalf en al hebben wij er al een halve dag opzitten, voor de puber is de dag nog maar net begonnen: dus rustig aan.....

donderdag 22 juli 2010

Gobsmacked

Is het slim? Is het raar? Is het stout? Is het grappig? Is het vreemd? Wat moet je er nou van vinden wanneer je kind nog geen 22 maanden oud vanuit de tuin je roept bij je voornaam en verdergaat op dringende toon: "Dinner Please..." Wat moet ik daar nou van vinden? En vervolgens zegt ze: "Pasta please, dinner please".

Ik kon even niet heel snel reageren, had ook eerst niet zo een twee drie een idee wat ik daar van moest vinden. Beetje mond vol tanden, gobsmacked zou je kunnen zeggen. Tot ik besloot: ze zegt tenminste 'please' dus ben ik aan het koken geslagen.... pasta dan maar.

En toen het tijd was voor bed zei ik tegen Ollebol: "Liefje, tijd voor bed. We gaan je lekker klaarmaken om naar bedje te gaan". Ol reageerde met: "Eerst op de eland, dan slapen!"..... zucht....het grote onderhandelen is begonnen....

woensdag 21 juli 2010

maandag 19 juli 2010

De Uitslag van de Give Away!

Lieve Dames,

Het is vandaag de 19de en zoals beloofd vandaag de uitslag van de Give Away ter ere van mijn 100ste post. Er hebben zes dames meegedaan en jullie zijn alle zes lieve en trouwe volgsters, dus heb ik braaf twaalf kaartjes in de schaal gedaan.


Drums Please..... and the winner is.......



Gefeliciteerd!

Ik hoop dat je van de ketting zal genieten. Hij is met liefde gemaakt op mijn favoriete plek. Mail je je adres even door? Dan komt de ketting zo snel mogelijk naar je toe!

Dames bedankt voor het meedoen!