We zitten samen aan tafel en ik heb erg mijn best gedaan op een nieuw recept: Roti... Olivia zit in haar stoel en draait haar hoofd weg. Lief probeert het:
"Hey Monkey, Mummy made us nice food... you should try it."
"..... No...."
"Please have a bite, it is very nice!"
"No..."
Ol draait haar hoofd weer weg, ik probeer het:
"Altijd proeven Ol, kom neem een hap."
"Nee, ik ga niet eten!"
"Mama heeft heel erg haar best gedaan om voor Olivia iets lekkers te maken..."
"Echt waar?"
"Ja, mama heeft voor jou lekker roti gemaakt"
"Dit is niet lekkers, chocolade is lekkers!"
"En toch eten we roti, HAP!"
Ol neemt een hap en wanneer ze haar hap heeft doorgeslikt zegt ze:
"Nee, niet lekker."
Ze schuift haar bord van zich af en lief en ik kijken elkaar aan.
"Dan eten wij jouw eten op, laten staan is zonde."
"Nee, niet mijn eten opeten! Dat is mijn eten!"
"O? Wil je het wel eten dan?"
"Ja, dat is mijn eten!"
Ol begint van de roti te eten en nadat we haar halve maaltijd op heeft zegt ze:
"Eten doet au aan mijn tong..... drinken?"
Met veel schuldgevoel loop ik snel naar de keuken en breng ik haar wat limonade om haar dorst te lessen.... en zonder haar bordje leeg te eten krijgt ze een kommetje vanille yoghurt.
Dat werkt hier ook altijd het beste, zodra wij of een broer "dreigen" haar bordje leeg te eten weet ze niet hoe snel ze het zelf op moet eten :-)
BeantwoordenVerwijderenWas-ie een ietsie pikant uitgevallen??? ;)
BeantwoordenVerwijderenOei!! ;-)
BeantwoordenVerwijderenAh gossie dat heb ik ook wel eens gehad. Zo sneu! Volgende keer suiker op haar tong doen (mocht het nog een keer gebeuren.....)
BeantwoordenVerwijderenHaha komt me bekend voor! Vooral dat schuldgevoel ;) Leuk blog trouwens!
BeantwoordenVerwijderenomgekeerde psychologie werkt soms uitstekend!
BeantwoordenVerwijderen