Milou!

Milou is geboren!

Olivia is nu een grote zus! Wat heeft ze er naar uitgekeken en nu het zover is, vervult zij haar rol vol liefde. De hele dag zou ze kusjes willen geven, Milou willen knuffelen en mij willen helpen om voor haar kleine zusje te zorgen. Als het al mogelijk is: ik ben nog meer van mijn kleine blonde meid gaan houden nu ik haar ook als grote zus mee mag maken.

We waren naar Amsterdam vertrokken op 20 december. Ik zou in Amsterdam bevallen en werd een beetje zenuwachtig over de afstand naar het ziekenhuis en eventuele files. Ik zag mijzelf al puffend in de auto in de file met een peuter op de achterbank die er helemaal niets van begreep. Zonder file is het een ritje van een uur.... ook zonder file leek het mij een ramp met volle weeen zo lang in de auto te moeten zitten. Dus we besloten bij mij vader te logeren en pas terug te gaan als we met zijn vieren zouden zijn. Ik moest naar het ziekenhuis voor een controle op de 20ste. Ik was 40 weken min 1 dag.... bij de controle bleek ik 2cm ontsluiting te hebben. Heel normaal bij een tweede kindje, hoefde niets te betekenen. We maakten meteen twee afspraken:
- Vrijdag 23 december: strippen
- Dinsdag 27 december: dan zou ik opgenomen worden en de boel opgewekt worden.

De dagen gingen aan ons voorbij, geen baby. Donderdag ging ik weer naar het ziekenhuis en de verloskundige deed wat er gedaan zou worden en ik ben weer naar huis gegaan. Voelde niets. 's Nachts wel wat gerommel maar dat zette niet door. De volgende dag was ik druk met boodschappen en ging van winkel naar winkel. Lief vond het niets dat ik zo uit en weg was, hij dook steeds op om mij met een tas te helpen of even te controleren. Ik vond het heerlijk zo heen en weer. Mijn vader woont in Amsterdam, in een buurtje dat zo vertrouwd is en heerlijk alles om de hoek. Heel wat anders dan hier in Bergen aan Zee, waar we alles plannen en met de auto doen. Een heerlijk dagje kerstinkopen dus. Kerstavond brak aan en mijn tantes kwamen op bezoek. Olivia mocht wat langer opblijven om ook de tantes te zien. Om half negen voelde ik mijn eerste wee. Ik wilde niemand alarmeren, het kon ook weer wegtrekken. Ik pakte wel mijn telefoon om de tijden in de gaten te houden. Tot mijn verbazing kwamen ze al om de 3 minuten. Ik besloot Olivia naar bed te brengen. Ik las haar nog wat Jip & Janneke verhaaltjes voor. Ol lag in bed en ik zat op het bed heen en weer te wiegen. De weeen werden sterker. Na haar drie slaapliedjes, die af en toe onderbroken werden door een pufje of twee, ben ik weer naar beneden gegaan. Ik wilde de kerstkadootjes inpakken. Ik pakte alle spullen en vertrok weer naar de tweede verdieping. Lief keek mij aan en kwam een paar minuten later ook boven. Ik stond in de kamer net een wee weg te puffen. "Je bent begonnen!" zei lief. Ik vroeg hem nog niets te zeggen beneden, het kon ook vals alarm zijn. Lief vroeg hoe vaak ze kwamen. Ik zei hem dat ze om de drie minuten kwamen. Bij lief gingen alle alarmbellen af: "Dit gaat niet meer weg, je bent begonnen!" Hij ging weer naar beneden. Toen ik om half tien beneden kwam kon ik het ook niet meer verbergen: het was begonnen. De tantes gingen naar huis en lief wilde dat ik beneden bleef, maar ik wilde nog een en ander klaar maken boven. Dus ik vertrok weer naar twee hoog, tot grote verbazing van lief. Om kwart over tien wilde lief naar het ziekenhuis. Ik belde de verloskamers.
"Hallo, ik geloof dat ik begonnen ben met... sorry wee.... de bevalling. Mijn vriend wil nu al komen maar ik denk dat dat nog .... sorry wee... te vroeg is. Wat doen we?"
"Tweede kindje?" vroeg de dame
"Ja, tweede..." pufte ik verder
"Kom maar hier naartoe" antwoordde de dame.
Mijn vader reed, ik zat naast hem en lief op de achterbank. Ik pufte, deed het raam op een kiertje en snoof de koude avondlucht op. Er werd niet gesproken in de auto. Toen we bij het OLVG aankwamen rende lief uit de auto om een rolstoel te halen. Mijn vader gaf mij een kus en vertrok weer. Het was kwart voor elf, het OLVG leek verlaten. Er zat een dame achter de receptie. Lief riep: "de verloskamers?" de dame antwoordde: "Einde van de gang met de lift naar de tweede verdieping. Volg de bordjes. Succes!" Ik knikte naar haar en lief zwaaide. We kwamen op de verloskamers aan en de dames sprongen meteen op. Kamer 4 was klaar voor ons. We kwamen binnen en herkende de kamer meteen: Olivia is hier ook geboren. De verpleegster hielp mij de weeen weg te puffen die nu bijna geen pauze meer kenden. De verloskundige kwam en constateerde 7 cm ontsluiting. "Het gaat snel" zei de verloskundige "jullie kindje zal er snel zijn". Ik pufte en kreeg opeens een enorme drang om mij om te draaien. Ik ging op handen en knieën zitten, de verloskundige vond het prima. "Wat jij wilt, ik kan je zo ook helpen" zei ze. "Ik moet persen!" riep ik "dat is toch veel te snel?" ging ik verder. "Het gaat heel goed" zei de verloskundige. "Als je wilt persen, pers maar". Ik perste en herkende het gevoel van het hoofdje. Ik perste nogmaals... en daar was ze al! Om 23:03 is Milou geboren. "Kijk maar onder je" zei de verloskundige "je kindje ligt er al". Ik zat nog steeds op handen en knieën en keek omlaag. Daar lag mijn kindje op het bed. Een roze kindje met veel donker haar. Ik pakte haar op een kuste haar. Lief en ik waren een beetje beduusd. Wat een wervelstorm, de totale bevalling vanaf de eerste wee heeft maar 2,5 uur geduurd. Ik was maar een kwartier op de afdeling geweest of ons kindje was al geboren. "Een geweldige bevalling!" zei de verloskundige "de kers op onze kersttaart!" ging ze verder. Lief belde mijn vader, die net thuis was gekomen. Hij hield de telefoon bij Milou die heel hard huilde. Mijn vader kon het niet geloven, hij kwam meteen weer terug. Zijn vrouw bleef thuis bij Olivia, die lekker lag te slapen. Mijn moeder, haar man en mijn zusje kwamen ook. Mijn broer zat bij zijn schoonouders in het oosten van het land, hij is meteen in de auto gestapt en is ook gekomen. Zo gebeurde het dat we allemaal samen waren op kerstavond en samen keken naar dit net geboren wondertje.