Een lange stilte....ruim 2,5 jaar. Zou er nog iemand lezen?
In de afgelopen tijd is er veel veranderd. Wij leven nu in een dorp, in het huis dat lief heeft verbouwd en gebouwd. Het is er fijn. Zoals deze roos die hier op de keukentafel staat. Allemaal lagen om het hart. Alle blaadjes samen maken het compleet. Met Ol gaat het goed, ze gaat graag naar school en geniet met volle teugen van alle nieuwe dingen die ze kan leren en is dol op alle vrolijke klasgenootjes om haar heen. Haar rode rolstoeltje is vervangen en heeft plaats gemaakt voor een prachtige roze! Ze beseft zich steeds meer wat er met haar gebeurd. Vragen heeft ze en wij proberen haar de antwoorden te geven die ze verdient. Onze kleinste meid is ook weer groot. Stampt graag in de plassen, met of zonder regenlaarsjes. Rent, springt, klimt en danst door het leven. Haar lievelingswoord is "poep" en ze is dol op dieren. Zij gaat nu twee ochtenden in de week naar een hele leuke peutergroep, met dezelfde lieve juf die Ol had. Haar karakter krijgt steeds meer vorm, een sterke meid met een klein hartje.
Het leven hier is anders, prettig. We hebben er geen moment spijt van gehad. De stap van de stad naar een dorp was voor ons de beste: cliché maar waar.
Niet alles was rozengeur en maneschijn, maar om positief te blijven: het gaat goed met ons.
Nu zijn de meisjes meer naar school, lief is van plan weer te starten en ik..... ik zou ook wat bij willen dragen. Hoe combineer je dat? Ik wil graag actief blijven op school, zo min mogelijk van de meiden missen, thuis kunnen zijn als ze ziek zijn.... hoe doen jullie dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reaktie! Leuk dat je er was!