Door de bomen....

De tuin is dan wel gedaan, maar een boom blijkt rond oktober geplant te kunnen worden en nu gekozen te moeten worden. De tuinman gaf ons de tip om naar De Limieten te gaan om eens rond te kijken. Ik had helemaal geen zin om tussen al die bomen te lopen of om helemal naar Huizen te rijden, maar het was een van die dingen die ik voor de vakantie gedaan wilde hebben. Lief bleef thuis, dus Ol en ik zijn zaterdag in de auto gestapt richting Huizen. Halverwege de Overtoom belde mijn broer. "Oooh had het gezegd, was ik meegegaan. Dat lijkt mij heel erg leuk!" zei mijn broer. "Kom er nu aan" antwoordde ik. Uiteraard was de A1 een drama en leek het eindeloos te duren voor we bij de afslag waren. Eenmaal bij de afslag was ik blij met TomTom, ik had geen idee waar ik was. Ik hoorde mijn broer op de achterbank tegen Ol grappen:"Mama vindt dit veel te ver van de Appie vandaan". Eenmaal bij de kwekerij moest ik toegeven: het viel reuze mee, het was zelfs wel leuk. Een prachtige omgeving, met nog mooiere huizen en een enorme kwekerij. Het zonnetje scheen en wij waanden ons even in het buitenland zo rustig voelde het aan. We liepen wat rond, ik achter een lege buggy en mijn broer achter Ol aan. Volop keuze aan bomen, planten, heggen, beeldjes en meer. We hebben vol verbazing staan kijken naar deze pindakaasboom, de bladeren ruiken echt naar pindakaas. Toen we Ol lieten ruiken trok ze een vies gezicht, ze is geen pindakaas-fan. Na de kwekerij zijn we naar De Tafelberg gegaan voor een broodje en een nodige koffie en appelsap. Ik was er nog nooit geweest, maar wat een uitje! Het is een hele leuke plek aan de hei met een heerlijk terras. Ol was vreselijk lief en geduldig. Ze zat op een eigen stoel en dronk haar sap en at een sultana samen met haar aap. Het voelde een beetje als een voorproefje voor de vakantie. Na de lunch zijn we in de auto gestapt om naar huis te rijden. Uiteraard wilde ik vriend TomTom gebruiken. Broer keek mij verbaasd aan en vroeg:"Waar wil je heen? Naar huis? Komt wel goed hoor.... we hebben dat ding niet nodig." Hij lachte en keek even achterom naar Ol. Die lag al bijna te slapen. We reden binnendoor om het A1 drama niet te herhalen. We kwamen bij een kruising aan en ik herkende het meteen, we waren in Muiderberg. Daar woont onze Oma, ze is 94 jaar en woont daar in een tehuis. We keken elkaar aan en besloten dat er geen andere optie was dan even langs te gaan. Oma was heel erg blij ons te zien. Of ze meteen wist dat wij het waren, dat weet ik niet. Ik heb Ol in de buggy gelegd en ze sliep lekker door. Broer liep achter de rolstoel van Oma en ik achter de buggy van Ol door de tuin van het tehuis. Na driekwartier vond Oma het genoeg en hebben we haar naar de woonkamer gebracht. Ol was inmiddels wakker en ook blij haar Omama te zien, ze had enorme verhalen. Verhalen die haar Omama niet verstond, maar die haar wel boeide. Eenmaal terug in de auto zat broer op de achterbank bij Ol. Ik hoorde een hoop gegiechel en rollenspelletjes waarbij broer aap was en ol gewoon ol. Ik hoop dat broer ooit er aan toe zal zijn samen met zijn partner het avontuur ouderschap aan te gaan. Hij zou het geweldig doen.

Stilte voor de vakantie....

Het is wat stil maar ik probeer nog even en andere (nog leukere) draai aan onze vakantie te geven. We gaan volgende week weg en we zouden in een keer naar mijn moeder rijden in Zuid-Frankrijk en daar een dikke 10 dagen doorbrengen. Het is de eerste keer dat Ol met ons naar het buitenland gaat en we hebben besloten dat de heenreis ook een mini-alleen-met-z'n-drietjes-vakantie moet worden. Dus ik heb net een hotel in Beaune geboekt en ben op zoek naar een hotelletje aan de kust. Het liefst de cote d'azur of in de buurt van Marseille en ook nog eens dichtbij het strand. Ol is dol op de zee en dat lijkt mij heerlijk om twee nachtjes daar door te brengen. Iemand een leuke tip? Heel graag!

Woordeloze Woensdag

Drie kleine woordjes

Vanmorgen had ik het plan om met Ol naar de Hema te gaan op de Nieuwendijk. Die gaat op maandag al om 10:30 uur open, dus zijn we lekker op de fiets gegaan. Gelukkig was het nog heel erg rustig toen we aankwamen, want ukkepuk was overal en nergens. Ze wilde op de roltrap, ze wilde met de ballen spelen, ze wilde de boekjes lezen en ze wilde de laarsjes passen. Ik moet eerlijk toegeven: ik miste de buggy een beetje. Gauw schouders eronder gezet en er een gezellige draai aangegeven. We hebben een leuke puzzel gescoord en wat mooie rompers gekocht. Ook een ledikantlakentje met vogeltjes voor in het campingbedje, want we gaan binnenkort op vakantie. Nu we toch in de stad waren en bijna naast de H&M stonden wilde ik nog even een legging halen. Ol haar geduld werd aardig op de proef gesteld. De legging had ik al gauw gevonden maar de kassa, waar maar 1 klant voor mij stond, deed er eindeloos over. Achter ons stond een dame met haar dochter in een buggy. Het meisje wrong zich in allerlei bochten om uit de buggy te komen. Ze gilde en had een speentje in haar mond. Ol keek aandachtig en besloot dat ook zij een speentje wilde. Gelukkig waren we aan de beurt en konden we de H&M verlaten. Op de terugweg nog even langs de Kitsch Kitchen. Ol werd helemaal vrolijk van alle kleurtjes om haar heen. Ze liep door de winkel met haar roze helm op. Ik zei haar: "Let op, kijken met je oogjes...." en Ol vulde het aan met: "Handjes op rjug". Daar liep mijn ukje met haar roze helm op haar hoofd en haar kleine handjes op haar rug. Zo schattig. Ik besloot ter plekke dat we langs de speeltuin zouden gaan voordat we naar huis gingen. Ol hoefde het geen tweede keer te horen, ze stond naast de fiets en wilde dolgraag naar "de speeltuin en de glijebaan". We gingen naar de speeltuin bij ons om de hoek. Er is een zandbak, een paard op een veer en een brommer, een klimhuis en een glijbaan. Er was helemaal niemand, dus kon Ol lekker van hot naar her en had de speeltuin voor zichzelf. Ze speelde in de zandbak op haar blote voetjes en besloot dat ze van de glijbaan wilde. Ze ging op het randje van de zandbak zitten en vroeg: "Mama helpe? Schoene aan..." Ik zat gehurkt voor haar en maakte haar voetjes een beetje zandvrij en deed haar schoentjes aan. Ol aaide door mijn haar en zei: "hou van jou..." Onbeschrijfelijk zoals dat voelde. Het was de eerste keer dat Ol dat zo tegen mij zei, een ultiem gevoel van geluk. Zo lief..... mijn moederhartje was gevuld.

Award!

Heb ik zomaar een Award van haar gekregen!


En nu is het de bedoeling dat ik vijf weetjes over mijzelf met jullie ga delen die ik nog niet eerder gedeeld heb. Nou dat is nog niet zo eenvoudig, maar daar gaan we:

1) Ik lach heel veel. Ik lach als ik iets grappig vind en als ik heel hard moet lachen rollen de tranen altijd over mijn wangen. Ik lach ook als ik zenuwachtig ben of als ik iets moet doen dat ik heel erg eng vind. Het gebeurt mij wel eens dat iemand mij een heel naar verhaal vertelt en dat ik dat griezelig vind maar dus ga lachen, heel genant.
2) Lief en ik hebben elkaar tien jaar geleden in een café ontmoet. Op een zondagmiddag ging ik theedrinken met een vriendin en hij zat achter ons aan een tafeltje met een collega. We raakte aan de praat en bleven praten. Het duurde echter drie jaar voordat er een relatie ontstond. In 2006 heeft hij mij ten huwlijk gevraagd, maar we zijn nooit getrouwd.
3) Ik ben heel slecht in het zien van bloed, op tv of in het echt. Programma's over operaties zijn niet aan mij besteed maar als het om een noodsituatie gaat zal ik doen wat ik moet doen (zo is gebleken) en als dat klaar is begin ik te gruwelen. Maar als ik een verslaving heb, dan is dat wel de (bloederige) serie Dexter. Ik kan niet wachten tot de serie weer begint. Lief had mij het derde seizoen gegeven en die heb ik in een paar avonden gekeken.
4) Ik ben dol op de geur van boeken. Heerlijk, een beetje een stoffige papiergeur. De laatste keer dat ik een boek heb gelezen is bedroevend maar waar erg lang geleden. De laatste keer dat ik een boek heb uitgelezen was tijdens mijn zwangerschap.
5) Ik kan erg moeilijk 'nee' zeggen. Ik probeer daar beter in te worden, maar helaas dat gaat niet erg goed. Zo vroeg mijn buurvrouw aan mij om tijdens haar vakantie haar katten eten te geven. Nu ben ik vreselijk allergisch voor katten en heb ik ook helemaal niets met die beesten. Dus wilde ik zeggen dat ik misschien niet de aangewezen persoon zou zijn om haar katten liefdevol te verzorgen tijdens haar afwezigheid. Ik opende mijn mond en zei: "Tuurlijk, geen probleem. Gewoon even aaien en eten geven? Doe ik!"

Dat waren vijf punten die ik kon bedenken, had je iets anders willen weten?

Dan nu vijf dames kiezen om de Award aan door te geven, het mogen er maar vijf zijn en dat is niet veel. Ik heb gekozen voor de volgende dames: Mammalien, De Wereld volgens Joeltje , De Mama van Lisa en Emma, Annelyse en Liezelmoedertje.

Een bolderkar en een peuterplasje

Gisteren kwamen Ol en ik laat thuis van een heerlijke dag in Bergen aan Zee. We hebben een dagje bij Opa J. en Oma L. doorgebracht. Rond half elf kwamen we bij hun huis aan. Na een kop koffie besloten we naar het strand te gaan. Het was prachtig weer en het strand is bij hun vandaan maar een kleine tien minuten lopen. Ol kon in de bolderkar die lief en ik vorig jaar voor haar hebben beschilderd. Als een prinses zat ze in haar kar volgeladen met handdoeken en speelgoed. Opa trok de kar en ik liep er achteraan. "Opa...." zei Ol vanuit de kar. "Ja liefje" antwoordde Opa. "Naa de zee, hoge golve". "Ja, we gaan naar het strand met de hoge golven" zei opa. Na een minuut klonk het weer uit de kar: "Opa...?" waarop mijn vader zei: "Ja liefje" en zo ging het bijna de hele wandeling naar het strand. Eenmaal op het strand stond Ol aandachtig te kijken hoe Opa een strandtentje op wilde zetten. Het duurde even, het was ook de eerste keer, maar het lukte. Toen Opa klaar was met het tentje gingen Ol en Opa spelen in de golven en ik keek toe met mijn fototoestel in de aanslag. Heerlijk vond ze het om door Opa opgetild te worden wanneer de golf net iets te hoog voor haar was. "Da komt ie, da komt ie" gilde ze keer op keer. Oma L. kwam al gauw ook naar het strand. Met Oma heeft Ol heel wat zand geschept en emmertjes water gehaald. Toen het tijd was voor een broodje kroop Ol bij Opa in de tent. Ze ging eens lekker op de handdoek naast Opa zitten om daar op die handdoek naast Opa eens een lekker plasje te doen om er vervolgens flink mee te spetteren. Het gezicht van mijn vader! Ik kwam niet meer bij. Ja, ik had eerder in moeten grijpen maar dit was te grappig. Opa strooide wat zand op de handdoek en Ol keek een beetje beteuterd. Na het broodje hebben we de boel weer ingepakt en zijn we terug naar hun huis gegaan. Ol is lekker gaan slapen en na haar slaapje hebben we een zwembadje in de tuin gezet. Mijn vader kreeg de opdracht het badje op te blazen. Dat was een heel erg grappig gezicht. Hij lag in de hangmat met het zwembadje bovenop hem en liep bijna paars aan van het blazen. Ol en ik stonden naast de hangmat en riepen samen: "Go Opa, go Opa, Go!" Ol sprong op en neer en kon haast niet wachten. Toen het badje in het gras stond, begon opa met het vullen van het badje met de tuinslang. Oma liep heen en weer voor emmertjes warm water. Ik zocht in de schuur naar een gietertje en de hond van Opa en Oma lag onverstoorbaar in het gras. Toen ik weer de schuur uitkwam met wat speeltjes stond mijn dochter met haar kleren aan al in het badje. Opa had een verbaasde blik op zijn gezicht. Bijna net zo verbaasd als toen Ol op het strand bij Opa in het strandtentje kroop. Ol heeft heerlijk in het badje gespeeld. We zijn blijven eten en na het eten zijn we naar huis gereden. Het was een heerlijke dag. In de auto dacht ik aan alle kleine gesprekjes die Ol had met haar Opa en Oma. Ze wordt al zo groot. Die gekke en lieve zinnen die ze nu maakt. "Opa? Wa ga je toe?" en "Hajo Oma, kom eens hiej!" of "Goed gedaan mama" was ook een van mijn favorieten van de dag.
Vanmorgen bleek ik van haar een Award te hebben gekregen! Wat een eer! Ik ga eens even broeden op die vijf punten.... jullie lezen het later!

Paspoort

Ol heeft gisteren haar eigen paspoort opgehaald. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. Toen we vorige week de aanvraag gingen doen, werd haar pasfoto bijna weer afgekeurd! Ik heb de dame proberen uit te leggen dat het al de tweede poging was en dat ik mijn dochter echt niet donkerder kon maken.... Om een lang verhaal kort te houden: Ol heeft haar eigen paspoort. We gingen hem gisteren ophalen in de Stopera. We waren redelijk vlot aan de beurt. Ol zat op de balie van het loket terwijl de man achter de balie de papieren bij elkaar zocht. "Paspoort Oljie" zei Ollebol tegen de man. "Ja, dat kan jij goed zeggen." kreeg ze als antwoord terug. Hij liep naar achteren en kwam terug met haar paspoort. "Kijk eens, wie is dit op de foto?" vroeg de man en hij opende het paspoort. Ol draaide haar hoofd weg en begroef haar gezichtje in mijn jas. Ze keek schuin de man aan en zei: "Da wa Oljie". "Heel goed, dat ben jij. En wie is dit?" vroeg de man aan Ol terwijl hij een kopie van het paspoort van lief erbij pakte. Was dit nou een test? Gelukkig zei Ol al gauw: "Da wa papa!". Een zucht van opluchting: we hebben een paspoort en we hebben de papa-test doorstaan!