donderdag 16 september 2010

Als ik het je zou uitleggen

Liefste Ollebol,

Mama zegt het nooit tegen je en wil het je eigenlijk ook niet vertellen. Maar als ik je zou uitleggen wat er vandaag is gebeurd, dan zou ik je het volgende vertellen. Je bent mijn liefste en mooiste meisje. Je bent mijn wereld, mijn zon en mijn maan. Je bent precies zoals je zou moeten zijn, je bent lief, slim, grappig en vol energie. Mama heeft het je nooit verteld, maar je hebt een beetje moeite met je beentjes. Jouw beentjes zijn heel erg mooi, prachtig zelfs, maar ze zijn niet zo sterk als de beentje van de kindjes in het klimrek. Daarom waren we vandaag weer in het ziekenhuis. Toen de dokter goed naar je gekeken had, ben je even op de gang gaan spelen met Opa. De dokter begon tegen mama en papa te praten. Zij vertelde papa en mama dat het niet alleen je beentjes zijn die het moeilijk hebben. Je rompje heeft het ook heel moeilijk, het is een prachtig mooi rompje met een hele mooie buik. Een buik die mama graag even kriebelt of een kusje geeft, maar ook een buik die jammer genoeg niet zo sterk is. Het spijt mij lief klein meisje, dat mama dat niet eerder heeft gezien. Als ik je nou opnieuw zou maken zou ik niets aan je willen veranderen, maar ik zou mij wel heel goed concentreren op je spiertjes. Het spijt mij zo lief klein mensje. Liefje je bent mijn engeltje, mijn mooiste meisje, mijn allerliefste. Wanneer je valt, vang ik je op en wanneer je huilt droog ik je tranen. Ik zou de onderzoeken van je over willen nemen. De moeilijkheden uit willen gummen. Ik zou je willen vasthouden en met je willen verdwijnen naar een plek waar geen pijn bestaat. Waar je zonder moeite, pijn of leed kan leven. Ik zou een mantel willen dragen die ik met je kan delen om alles beter te maken en je overal tegen te beschermen. Maar lief meisje, we moeten het samen allemaal even laten gebeuren. De dokters laten testen en onszelf vertellen dat het allemaal wel mee zal vallen en dat de testen die ze willen doen, alleen gedaan worden om iets uit te sluiten. Ik beloof je dat mama er altijd naast zal staan. En papa altijd over je waakt. Lief klein mensje, mijn allerliefste meisje, papa's prinses, we houden zo verschrikkelijk veel van je. We kunnen het je niet uitleggen, we bewaren de tranen voor als je slaapt. Lieve mooie ollebol, je bent voor ons helemaal perfect. Je bent precies zoals je zijn moest, maar hoe oneerlijk het ook is. Je hebt een uitdaging gekregen. Je zal iets harder moeten werken, iets meer moeten oefenen en iets vaker naar de dokter moeten. Die nare grote woorden die de dokter gebruikte, die kan ik nog steeds niet geloven. Je ligt nu zo vredig te slapen met alleen een pleister als bewijs van een bewogen dag. Voorloping is het weer even wachten op de uitslagen en dan kijken we weer verder. Morgen een nieuwe dag die we zullen vullen met leuke dingen. We gaan zwemmen en spelen, verven en zingen, dansen en genieten. We verdringen de gedachten aan vandaag door de dag van morgen te vullen met gelach.

Mama

11 opmerkingen:

  1. Meisje toch, een hele dikke virtuele knuffel komt nu jou kant op.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik ben stil...
    en wens je veel kracht toe,
    lieve groet, cobi
    Je hebt het wel erg mooi beschreven..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat heb je de onvoorwaardelijke liefde voor Ollebol prachtig beschreven.... Vandaag een kaarsje in jullie richting. Heel veel sterkte meid... En natuurlijk een dikke knuffel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Och meis, wat verdrietig. Zo mooi opgeschreven, maar het leed dat spat er uit. Bah bah bah. Kinderen mogen geen ziektes hebben. Hooguit een keer een snotneus. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De liefde voor je meisje klinkt door het hele stuk, zo mooi en zo ontroerend. En ook zo oneerlijk dat ze dat allemaal moet ondergaan. Mammalien heeft gelijk, kindjes moeten gewoon niet ziek zijn. Maar met jullie hulp en liefde komt je kleine meid er wel. Sterkte voor jullie en een dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat hou je veel van je lieve kind! Dat is toch prachtig, zo'n mooi wondertje. Je hebt het goed opgeschreven en ik wens jullie heel veel sterkte.

    Vergeet niet dat je kind meer doorheeft dan je denkt en ook graag je uitleg wil van waarom ze iets anders is dan de meeste kinderen. Maar misschien doe je dat al.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. "We bewaren de tranen voor als je slaapt": dat is denk ik de essentie met een ziek kind. Kan me voorstellen dat het jullie compleet overviel, zoiets wil je niet, niet bij je eigenste prinsesje.
    Wij hadden een heel rocky start met couveusekind en zaten het jaar erna regelmatig in angst. Dat zijn de tijden dat je elkaar het hardste nodig hebt.
    Houd vol, met z'n drietjes, dan komen jullie er sterker uit. Echt! -x-

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Met tranen in mijn ogen lees ik je berichtje. Wat ontzettend mooi en lief heb je het geschreven maar wat zal dit moeilijk voor jullie zijn. Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik kom toevallig op het blog en stuit op dit bericht..met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen. Wat een liefde en warmte straalt er uit, maar ook een hoop zorgen en onzekerheid. Ik wens jullie alle goeds toe en heel veel kracht! Ik zal jullie blijven volgen..

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reaktie! Leuk dat je er was!