Woordeloze Woensdag (niet helemaal woordeloos)

Mijn nieuwe favoriete plekje in Amsterdam....


Onze nieuwe tuin....


Met nieuwe schatten...

A Fish Called Bella

Een vriendinnetje van Ollebol gaat helaas verhuizen naar het buitenland. 'Fish' woonde bij het vriendinnetje en 'Fish' mag en kan niet mee. 'Fish' zou terug gaan naar de winkel of misschien nog erger.... dus hebben we gisteravond 'Fish' opgehaald en haar meteen een naam gegeven: Bella. Ollebol was razend enthousiast toen ze vanmorgen Bella eten mocht geven. "Tukje bjood vis?" vroeg Ol aan Bella. "Nee, Bella krijgt alleen vissenvoer anders krijgt ze buikpijn. Bella krijgt speciaal eten" probeerde ik uit te leggen. "Niet bjood? Pesjaal eten? Ok!" Dat wordt wat.... Vanmiddag maar even langs de dierenwinkel, Bella kwam in een tamelijk saaie bak met maar een klein plantje dus dat gaan we wat gezelliger maken voor Bella the Fish!

Woordeloze Woensdag

Een bruidje, een tuin en een nare tafel.

De bruiloft was prachtig, mijn vriendin zag er betoverend uit. Een strakke satijnen jurk met een sleepje en met een hartvormig decolleté en een sluier. De ceremonie was informeel en gezellig, de receptie onder luid gezang en het eten was heerlijk. Na het eten probeerde ik weg te gaan maar werd opgevangen om te dansen. Dat was best leuk om weer eens lekker te swingen. Eenmaal thuis konden de hoge hakken weer in de kast en de mooie jurk en het tasje weer aan de kant want we zijn nog bezig met de tuin! Lief is na het werk hard aan de slag met het houten balkon. De tegels liggen en de aankleding moet nog gedaan worden. Ol speelt in haar tentje in het midden van van de tuin en ik probeer de was ook even buiten te laten hangen. Toen ik de oude tuintafel iets wilde verzetten, klapte die dicht met mijn vinger er nog tussen. Lief was aan het werk en Ol stond ook in de tuin. Gelukkig is mijn vinger alleen flink gekneusd en een fikse snee aan de bovenkant. Ik probeerde te blijven lachen naar Ol, die de paniek toch wel in mijn ogen zag. Waar haar vallen-en-stoten-creme al niet goed voor is. De zwelling neemt al af, maar heeft wel alle kleuren van de regenboog aangenomen! Maar tussendoor gingen Ol en ik vanmiddag ook even naar Artis. Een kort rondje, want we waren er pas om kwart over drie. We waren met de fiets gegaan en o wat ben ik omgefietst.... maar gezellig was het wel even samen fietsen. In Artis is het hoogtepunt op dit moment toch wel de twee (!) baby zeehondjes (ja, ik weet wel dat het zeeleeuwen zijn maar wij noemen ze zeehondjes). Die twee baby zeehondjes liggen op het droge met hun moeders. Daar kan Ol zeker tien minuten naar staan kijken. Meestal gaan we daarna automatisch naar de vlinders maar die hebben we vandaag moeten overslaan wegens tijdgebrek. Op weg naar huis hebben we bij 't Klompenhuisje nog een paar leuke schoenen voor Ol weten te scoren, stond niet in de planning maar we kwamen er langs. Toch nog veel te laat thuis gekomen, om tien over zes, moest ik nog koken. Ik had het plan weer iets nieuws te proberen. Gewoon lekker simpel: kip, rijst, courgette, uitje.... dat wat er nog in de koelkast lag. Best te doen dacht ik. Ollebol dacht daar heel anders over: iedere hap nam ze weer uit haar mond en legde het uitgekauwde prutje op mijn bord. Niet mijn idee van lekker samen eten. Na het eten heb ik de boel de boel gelaten en lief gevraagd Ol naar bed te brengen. Ik wilde graag even bij mijn lieve vriendin langs. Zij is weer opgenomen in het ziekenhuis en ligt daar nu weer sinds zondag. Eerst lag ze in het Lucas maar vandaag is ze overgeplaatst naar het AMC. Haar dochtertje is vandaag vier weken oud en ze kan haar niet eens vasthouden van de pijn. Haar kraamtijd had er heel anders uit moeten zien. Hoop dat ze gauw weten wat er aan de hand is en dat ze snel beter zal worden en van haar meisje kan genieten. Morgen ga ik naar Aalsmeer, plantjes kopen en nog meer potten. Oma L. gaat mee, dus die kan Ol lekker bezighouden.

Fijne Vaderdag!

Woordeloze Woensdag

En toen ze vroegen of ik even naar boven wilde? Jaaa!

Van Ring Tot Pumps

Vanmorgen gingen Ol en ik naar Opa en Oma, mijn vriendin en haar dochtertje kwamen ook. Haar dochter is een paar maanden ouder dan Ol. Ol is altijd razend enthousiast om haar vriendinnetje te zien. Zodra haar maatje door de voordeur kwam, rende ze op haar af. Haar speelmaatje is alleen niet altijd even makkelijk en zette het ook vandaag weer op een brullen en dat heeft ze de eerste 15 minuten volgehouden.... Mijn vader vroeg of ik even twee minuten voor hem had. Oma zou wel even op Ol letten. We gingen naar zijn werkkamer en daar haalde hij een klein doosje tevoorschijn. In dat doosje zat de ring van zijn moeder. Hij heeft hem helemaal laten restaureren en op maat voor mij laten maken. Hij is prachtig. Mijn vader vroeg mij of ik hem af en toe zou willen dragen en dat de ring nu van mij was. Ik hield het natuurlijk niet droog. Graag wil ik de ring dragen! Ik had niets van mijn oma, alleen wat foto's maar niets tastbaars. Deze ring droeg zij bijna iedere dag, volgens mijn vader, en hij zou ook van haar moeder zijn geweest. Mijn oma is overleden toen mijn vader net ging studeren. Ik heb haar dus nooit gekend. Helaas, want in mijn gedachten zouden we heel close zijn geweest. Haar oude vriendinnen ken ik en zij zeggen mij vaak dat ik zo vreselijk veel op haar lijk, dan gaat het om een lach of een blik. Ze was na de oorlog naar Nederland gekomen. Amper 18 jaar oud is ze op de boot gestapt in Indonesie om een nieuw leven in Nederland te starten. Mijn opa kwam later met de boot en ze trouwden hier in Amsterdam in de Jacob Obrechtkerk. Samen kregen ze twee kinderen, waarvan mijn vader de oudste was. Helaas heeft hun huwlijk niet stand gehouden, iets wat voor die tijd voor katholieken een grote schande was. Mijn opa trouwde zijn nieuwe liefde en kreeg nog twee kinderen en mijn oma is nooit meer met een man gezien. Helaas stierf ze op een veel te jonge leeftijd, anders zou ze vast nog wel een leuke vent zijn tegengekomen. Ze was een kleine dame met zwart golvend haar, amandelvormige donkere ogen en een mooi gevormde mond. Toen ik weer beneden kwam waren de dametjes lekker aan het spelen. Ol rende rondjes en liet zich gewillig in haar buik prikken door haar vriendin. Na de lunch is mijn vriendin naar huis gegaan en gingen Ol en ik de stad in. Zaterdag trouwt een vriendin van mij en ik wilde nog even kijken naar schoenen. Gelukkig viel Ol in slaap en slaagde ik meteen in de eerste winkel. Een paar hele hoge pumps, van die voordat-ik-kinderen-of-zwanger-raakte-pumps. Moet nog wel even oefenen, want dat is lang geleden dat ik op dit soort hoge hakken heb gelopen. Die hele bruiloft baart mij een beetje zorgen. Wat moet je aan? Is mijn jurk wel oké, is het niet een beetje te? Welke tas neem ik mee, lees: welke tas zit niet onder de appelsap of geplette rozijntjes? Daarbij komt dat ik alleen ga, lief houdt niet van dit soort dingen, dus hoe ga ik een bruiloft, een receptie, een diner en een feest aan elkaar breien zonder op lief terug te vallen en dat alles op hele hoge hakken.... Het zal allemaal wel vanzelf gaan, ken haar familie, haar oude buurmeisjes, haar huidige vriendinnen ook een beetje en mijn jurk is vast oké en anders gooi ik die pumps aan de kant en zet het gewoon op een dansen! En dat is ook heel lang geleden dat mama op iets anders stond te swingen dan de Sesamstraat-cd...... Wat een feest!

Daar zijn ze weer!

De prachtige pioenrozen! Deze staat prachtig te zijn op onze vensterbank. Het was even stil maar ben druk met de voorbereidingen voor de tuin. Woensdag is d-day, dus de woordeloze woensdag kan wel eens spectaculair worden! Dan komt de hijskraan en komen de materialen. We hebben de vergunning voor de kraan, die alle materialen over het pand in onze tuin moet plaatsen. Ze komen al vroeg, al om half zeven! Hopen dat ukkepuk dan nog even blijft slapen. Tot overmaat van ramp hebben een stelletje grapjassen de borden die door de gemeente waren geplaatst voor de vergunning afgelopen nacht uit de stoep getrokken en eentje bij een woonboot en eentje in het water gedumpt. Goed, we hebben dus nog een paal met de tijden waarop we de plekken mogen gebruiken. De gemeente gaat niet nog een bord plaatsen, kost ze te veel........ ?? Stom van verbazing probeerde ik die dame uit te leggen dat dit een dure grap gaat worden, maar de mevrouw legde mij nog een keer uit dat zij er niets aan kon doen en dat we wel keurig de vergunning hadden betaald (ca. €350,- voor alleen de vergunning) maar dat ze de plekken die aan de vergunning hangen nu niet gegarandeerd vrij zullen zijn. Maar als die niet vrij zijn, gaat mijn kraan weg. Of wacht de kranenman heel vriendelijk a €180,- per uur tot er een plekje vrij is? Kortom, was er even druk mee. Heb wel lieve buren die nu allemaal hun auto neer willen zetten op de plekken die we nodig hebben en de sleutels bij ons achterlaten om ze 's ochtends te verzetten.
Ook was ik druk met mijn lieve vriendin. Zij zou donderdag op bezoek komen met haar pasgeboren dochtertje, maar ze kwam maar niet. Vreselijk ongerust was ik. Het bleek dat ze met vreselijke pijn in het ziekenhuis was opgenomen en ze niet meer aanspreekbaar was door de pijn. Haar lief had mij gelukkig tussen de tests weten te sms-en dat hij bij haar was. Ze is gisteren uit het zoekenhuis ontslagen en is vandaag weer lekker thuis. Alles is weer goed met haar en de kleine meid heeft er weinig van gemerkt.

Woordeloze Woensdag

Het boekenkastje voor Ol is af!


Yes, staartjes!

Het kleinste kamertje

Ik was een van die mensen die moeite had met plassen op een openbaar toilet. Het idee dat iemand je misschien kon horen plassen, maakte het soms onmogelijk voor mij om daadwerkelijk te plassen. Het is zelfs wel eens gebeurd dat ik heel nodig moest en naar het toilet ging, maar dat er dames stonden de kletsen voor de deur van het toilethokje en ik onverrichter zaken weer naar buiten kwam. Het ging gewoon niet. Zelfs wanneer mijn lief aan de andere kant van de deur stond, vroeg ik hem weg te lopen.
En nu? Nu loopt er een klein blond peutertje achter mij aan, ze volgt mij ook naar het toilet. Het kleinste kamertje is bij ons echt klein, maar ze moet en zal mee. Ze propt zich in het hoekje en kijkt mij guitig en vol verwachting aan. Ze legt haar wijsvingertje op haar lippen en zegt: "shhhhhh".... en wanneer ze mij hoort plassen steekt ze haar wijsvinger in de lucht en zegt: "Jaaaah, goed gedaan!" Ze grijpt naar het toiletpapier en trekt aan de vellen papier die veel te vlot van de rol afglijden. "Afvegeh... Jah? Ollie doen? Jah" En dan is mijn grens bereikt: "Nee lief, mama doet het zelf. Stap maar even naar achteren, dankjewel". "Plas weg, spoeluh, jah?" vraagt ze met haar liefste blik. Ik til haar op en ze druk op de knop. "Daaag plas! Handjes wassuh jah?" We wassen onze handen, het avontuur zit er weer op. Missie volbracht. Nu zij nog op het potje....

Stoute Mama!

Stoute mama! Waar was je nou? Je zag mij niet hè? Je was de was aan het opvouwen zonder mij! En je had de tussendeur open laten staan... en je had niet al mijn krijtjes opgeruimd..... maar kusje erop...over! Vriendjes? Oké! Ik heb een mooie tekening voor je gemaakt.... op de muur....

Woordeloze Woensdag

"Ohhh mooi jeuk!" zei ukkepuk en liep keer op keer naar de spiegel...

Tuin & Zo

Deze tegels worden het! Gisteren en vandaag zijn Ol en ik naarstig op pad gegaan, op zoek naar tegels..... vreselijk saai maar o zo leuk als de tuin af is. Misschien weet je nog dat lief de schutting had opgezet.... en toen gebeurde er niets meer, lief had het te druk. Nu is er een tuinman ingeschakeld en die gaat, als alles goed gaat, over twee weken aan de slag met onze tuin. Helaas komt er geen gras, dat gaat niet in onze tuin zo zegt de tuinman, dus een schommel op het terras! Het wordt nog een heel gedoe. Foto's zullen absoluut volgen!
Afgelopen weekend was mijn (half)zusje jarig, ze werd 16. Ze wilde haar verjaardag alleen met ons, haar ouders en mijn broer en zijn partner vieren. Voor een meisje van 16 heel bijzonder leek mij. Ik dacht dat ze het liever met vrienden zou willen vieren, maar nee. We hebben heerlijk gegeten en gedronken, mijn moeder had een hele tafel vol lekkernijen. Lief en ik konden blijven slapen, dus konden we uk lekker laten slapen. Mijn ouders wonen in Bergen (NH), niet ver maar net vervelend als je ukkepuk wakker moet maken. We hebben vreselijk gelachen met 'Party & Co'. Wat een aanrader! Ik kwam niet meer bij toen mijn stiefvader 'skischansspringen' moest uitbeelden. Of toen lief het woord 'naaktloper' moest uitbeelden.... de tranen liepen over mijn wangen van het lachen!