Mexicaanse Griep

De was in opgehangen, een nieuwe zit in de trommel, de vaatwasser is uitgeruimd, Nespresso is besteld en Ol ligt lekker te slapen.... dus even tijd voor mijzelf. Nou ja, tijd om andere dingen te doen. Ik heb de brief voor de oproep van de vaccinatie nog maar een keer gelezen. Morgen is Ol uitgenodigd om te komen. Wij willen haar wel laten vaccineren. Als ik zo om mij heen vraag, zijn er maar weinig mensen die het niet laten doen. Toch is het best griezelig. Wanneer is de laatste keer geweest dat er hele bevolkingsgroepen werden opgeroepen om zich te laten vaccineren? De vogelgriep? Dat ging toen niet door. Ik weet het niet hoor, ik vind het maar een nare en zeer vage griep. Wanneer je het web door probeert te komen op zoek naar informatie, lijkt het allemaal erg vaag te zijn. Het RIVM lijkt iedereen rustig te willen houden en geeft wel wat aan informatie maar lang niet alles, zo lijkt het. Morgen moet Ol in de RAI zijn voor haar prik, de eerste prik die ze in haar arm zal krijgen. Ik sprak een kennis die bij de GGD werkt. Zij vertelde dat het bijna een Efteling-ervaring zal zijn, wat de rijen betreft dan. En na het eindeloze wachten is er geen leuke rit of Sprookjesbos. Nee, een dame of heer die je mooie kindje prikt en daar sta je dan met een klein hoopje geschrokken mens. Ik ben nooit goed met naalden, zelf ben ik als de dood voor die dingen maar wat moet dat moet. Ben benieuwd hoe het zal zijn, al die mensen in een grote hal. Als ze het niet hebben, lopen ze het daar vast op! Ik sprak een vriendin van mij die net zwanger is, voor haar ook een grote vraag of zij zich moet laten vaccineren. Mij lijkt het wel belangrijk om dat te doen, maar zij is bang voor de eventuele gevaren voor het ongeboren kindje, eventuele bijwerkingen. Ik geloof niet dat de overheid over zou gaan tot zo'n grootscheepse actie als ze niet de zekerheid hebben dat het vaccin in orde is. Dat zeg ik nu wel, maar ik zou wel wachten met zwanger worden tot deze griepgolf wat voorbij is.
Mijn vriend wil graag een tweede kindje, maar ik ben er nog niet aan toe. Soms weet ik niet of ik er ooit wel echt aan toe zal zijn. Nu kan ik al mijn moederliefde kwijt aan Olivia en focus ik mij helemaal op haar. Niet dat ik niet weet dat ze daar later helemaal geen behoefte aan heeft. Ik weet ook dat het leuker is voor haar om een broertje of zusje te hebben. Zelf heb ik een broertje en een zusje en hett is wel heel erg fijn om deze twee mensen in mijn leven te hebben. Ik gun het Ol ook om iemand om zich heen te hebben bij wie ze altijd terecht kan. Iemand om mee te sparren en ruzie te maken en om mee te spelen en iemand om over haar ouders bij te klagen...... en iemand om gewoon van te houden.
Vanmorgen heel vroeg (half 6!) was kleine ukkepuk al wakker. Ik kon nog niet echt wakker zijn dus heb haar in ons bed gelegd, tussen ons in. Daar lag ze met een grote speen in haar mond te lachen en met haar wijsvinger op mijn neus te drukken en dan mompelt ze: "beeb". Ik kan dan alleen maar lachen en hopen dat ze wel weer zal gaan slapen. Dat heeft ze ook gedaan, tot negen uur! Wauw ik was helemaal uitgeslapen! Niet dat half zes de eerste keer was dat ze mij wakker maakte, om twee uur heb ik haar ook al eens moeten uitleggen dat het nog nacht was. Hoe die kleintjes toch aan al die energie komen? Ik weet het niet, in Albert Heijn heeft ze de hele tijd met haar nieuwe nep telefoon haar papa gebeld. Zo schattig, ze houdt de telefoon bij haar oor en zegt: "Ao, daddy". Thuis verstopt ze zich achter de gordijnen en komt weer voor mij staan met haar armpjes gespreid en zegt: "Haha" en klapt daarna in haar handjes. Spelen kan ze altijd en vol overgave. Ze loopt ook vaak naar mij toe en legt haar hoofdje op mijn schoot of geeft mij een kus, dan smelt ik en maakt het mij niet uit hoe veel of hoe weinig slaap ik heb gehad.