Monday, Monday....

Het weekend is weer voorbij en mijn vriend was weer aan het werk. Ik had met een vriendin afgesproken om koffie te gaan drinken om twaalf uur. Olivia in de kinderwagen gezet en ben gaan wandelen richting Westerpark. We waren vroeg dus hebben de we eendjes gevoerd aan de kade. Toen het brood op was, zijn we toch vast naar binnen gegaan. Toen mijn vriendin er was, hebben samen koffie gedronken en veel gepraat over kinderen en bevallingen. Mijn vriendin is over twee weken uitgerekend en het is haar eerste kindje. Terwijl wij het over persen, maandverband, aambeien en nog veel meer nieuwe gespreksonderwerpen voor onze vriendschap hebben, zit Ol braaf in haar kinderwagen, te kijken naar alle mensen om haar heen. Ze lijkt het als een voorstelling te zien, een voorstelling alleen voor haar. Wanneer iemand bukt om iets van de grond te pakken, moet ze vreselijk lachen alsof die persoon kiekeboe met haar speelt. Een vrouw naast ons doet haar laptop dicht en Ol zegt: "Done" en klapt in haar handjes. Olivia zwaait naar de mensen die aan ons tafeltje voorbij gaan en er gaat bijna niemand aan ons voorbij zonder haar over haar bol te aaien. Na een kwartier wil ze echt uit de wagen. Ze ging voor het raam staan en zei: "bbrroem" tegen iedere auto die ze zag. Er kwam een kat binnen en na "Aaaauww" (haar woord voor miauw) te hebben gezegd, gaat ze achter de kat aan. Wanneer we het café verlaten, zit Olivia weer in de kinderwagen. Ze drinkt haar fles met melk en valt lekker in slaap. Nu moet ik blijven lopen.... Ik ben naar het Marnixbad gelopen om ons ouder en kind abonnement te verlengen. Olivia geniet van die zwemlessen en ik ook. Alleen het aan- en uitkleden is echt vreselijk. Daarna ben ik naar het Leidseplein gelopen, om vervolgens het Vondelpark in te gaan. Ik kom veel in het Vondelpark. We voeren de eendjes of gaan naar de schommels van het Groot Melkhuis. Vandaag niet, vandaag slaapt Olivia de hele wandeling. Via het Kattenlaantje heb ik het park verlaten en ben ik weer richting huis gelopen. Olivia werd op de Overtoom wakker. Eenmaal in onze straat is het tijd voor Olivia om even te lopen naast de kinderwagen. Trots loopt ze over de stoep. Ze wijst naar de auto's en naar onze voordeur, maar ze wil nog niet naar binnen. We lopen een paar keer op en neer en dan is het echt tijd om naar binnen te gaan. Thuis herhaalt Olivia steeds hetzelfde woord, het lijkt op schoenen maar ik denk niet dat dat is wat ze wil zeggen. Ik doe mijn best om haar te verstaan, maar het lijkt haar niet uit te maken of ik haar begrijp. Ze loopt door de kamer en wanneer haar papa binnenkomt, is hij haar wereld. Zij ligt nu lekker te slapen en ik denk aan hoe snel het allemaal gaat. In juli begon ze te kruipen, nu loopt ze over de kade en morgen? Morgen mag ik weer haar mama zijn en daar ga ik van genieten.

IDFA

Deze zondagmorgen zat ik al om kwart voor negen op de fiets, op naar Tuschinski. Mijn vader had mij gevraagd om met hem mee te gaan naar "The Best Of IDFA" vandaag. Ik was nog nooit naar dit festival geweest en dit leek mij een hele leuke uitnodiging en altijd leuk om met mijn vader op stap te zijn. Om vijf over negen stond ik voor het hek van Tuschinski en met mij nog een aantal echte filmfans. Mijn vader had gezegd op tijd te komen, dit in verband met de plaatsen. Het werd gauw een stuk drukker en toen mijn vader aan kwam lopen stonden er al een heleboel zenuwachtige mensen, maar ik voorop. Het hek ging open en al gauw stond de hele hal van dit prachtige theater vol met mensen. We waren als een van de eerste in de zaal en hadden een prima plek. Mijn vader had een heerlijke kop koffie voor me gehaald, die had ik wel nodig na weer een onrustige nacht. Dit keer werd Ol om kwart voor twee wakker en viel weer om half drie in slaap. Maar ik kon de slaap maar niet vatten en heb tot half zes liggen draaien. Heerlijk om dan de zondagochtend in dit theater te zitten. We hebben nog even kunnen kletsen voor de eerste film begon.
De eerste film "Colony", over bijenhouders prachtige figuren die je laten zien hoe zij hun geld verdienen en hun problemen met "Colony Collapse Disorder" (bijen die niet meer terugkeren) en de economische crisis.
De tweede film "Iron Crows", vreselijk aangrijpend en met een brok zat ik na afloop in mijn keel. Het gaat over de arbeiders van een scheepskerkhof aan de kust van Bangladesh. Je ziet jongens van 11 jaar werken op hun blote voeten, lassers zonder bescherming en de gevolgen van vreselijke honger. Om stil van te worden, gelukkig was er na deze film pauze en kon ik mijn tranen bedwingen door even naar buiten te gaan. Het is maar net waar je wiegje staat, dat bepaalt je lot zo blijkt maar weer.
De derde film "Six Weeks", de periode die ouders hebben in Polen om zeker te beslissen over het afstaan van hun kind. Wanneer de baby wordt geboren nemen ze hem meteen mee, de moeder mag zich nog binnen zes weken bedenken.
De vierde film "The Cove", over de handel in dolfijnen en de moordpartijen op de dolfijnen in Japan. Ook het dolfijnenvlees dat een hoog kwikgehalte heeft, willen deze Japanners hun kinderen voorzetten. Regelrechte vergiftiging. De trainer van 'Flipper' die zijn fouten probeert recht te zetten en de wereld wil laten zien wat er in Japan aan de hand is. Een hele confronterende documentaire die je gezien moet hebben. Meer over deze film kun je lezen op de site www.savejapandolphins.org
Er waren nog twee film maar het was inmiddels al kwart over drie en mijn sma (de vrouw van mijn vader) zou de middag komen kijken. Dus ik ben weer op de fiets gestapt naar huis. Wanneer ik door de voordeur het huis binnenga, hoor ik ukkepuk al: "mama" roepen. Ze staat voor mij in haar pietenpak en met haar armpjes gestrekt. Heerlijk dat haar wieg in ons land staat en wij haar hier mogen opvoeden en haar een leven kunnen geven.
Je kan nog trailers van films bekijken op de site van IDFA

Babyshower

Lieve help, ik werd van de week uitgenodigd voor een babyshower op zaterdag de 28ste november.... nog nooit een gehad, gegeven of aan mee gedaan. "Een echte Amerikaanse surprise babyshower" stond er in de sms. Het is voor een vriendin van mij, zij is 15 december aanstaande uitgerekend. Of ik een kadootje mee kon nemen en iets te eten. Er zat een verlanglijstje bij, heel specifiek: niet te fel qua kleur, geen beertjes, neutrale kleuren, kortom: niet dit, wel dat. Dus op pad voor een ongeboren baby. Ik wilde toch al naar de Ikea met Olivia voor twee nachtkastjes, misschien dat ik iets op de kinderafdeling zou vinden. Dus gisteren in de auto gestapt met Olivia achterin: op naar Ikea Haarlem, want dat is (denk ik altijd) net wat rustiger. Ben je wel eens met een peuter naar Ikea gegaan? Eentje die niet in het wonder-ballen-land (of hoe dat ook heet) gaat? Ze heeft een hele tijd in het karretje gezeten, maar bij de tapijten moest en zou ze er echt uit. Ach, we zijn er toch al bijna dacht ik. Dus Ol uit de kar en die zet het op een lopen. Ze ontdekte zo'n lamsvachtje op een van de displays. Ze wees er naar en keek mij aan en zei: "aaaaai aaaaii" en aaide het vachtje. Ze legde haar hoofd op de vachtje en en zei: "aahhh" en pakte het vachtje toen op en al knuffelend liep ze over de afdeling. Andere bezoekers bleven staan om naar dit kleine blonde meisje te kijken dat liep te knuffelen met een kleedje. "Nou, die moet u dus kopen" zei een mevrouw. "Nee, u kunt dat uw kind toch niet weigeren?" zei een andere mevrouw. Ach, een kleedje moet nog lukken. Eenmaal terug in de kar, want ik kwam echt geen meter vooruit met een wandelende Olivia, leunde ze alleen maar op haar kleedje. Wel heel lief zoals ze ook thuis lekker op het kleedje ging zitten en liggen. Ze haalde haar boekjes om op het kleedje te lezen en toen ze een rijstwafel kreeg, werd ook deze op het kleedje opgegeten. Ik heb bij de Ikea uiteindelijk hydrofielluiers op de kinderafdeling gekocht en twee nachtkastjes voor naast ons bed en natuurlijk het kleedje. Eenmaal thuis meteen de kastje in elkaar gezet, maar met een ander handvat want die erbij zaten vond ik niet leuk en ze staan best gezellig.
Vanmorgen moest ik dus nog een klein extra kadootje kopen (dat is een stoere romper van Claesen's geworden) voor de babyshower en iets maken om mee te nemen. "High-Tea" stond ook in de sms, dus ik aan het bakken geslagen. Nou, de makkelijke manier dan. Ik heb "Fijne cake-mix" van Koopmans gekocht en er alleen de eieren, melk en boter bij gedaan. En nog een beetje vanillesuiker. Over kleine muffin-bakjes verdeeld en afgebakken in 25 minuten. Eenmaal afgekoeld wat glazuur op de bovenkant en wat blauw-witte (want het wordt een jongetje) muisjes erop en klaar! Super blij met mijn schaal met zelfgemaakte cakejes op de fiets naar de babyshower. Eenmaal aangekomen bleek dat ik de enige was die zelf iets had gemaakt. Er stonden keurige taarten en scones uit "De Bakkerswinkel". Ik heb mijn schaal met zelfgemaakte muffins op tafel gezet, tussen de zeer indrukwekkende creaties. Wachten op alle andere mensen, maar er kwamen er niet veel, een hoop hadden afgezegd. We zaten met z'n vieren te wachten op de mama-to-be. Ze kwam binnen met haar moeder en leek erg verbaasd. Ze vond het leuk dat we er waren, we hebben thee gedronken en veel zoetigheid gegeten. Kadootjes uitgepakt en het bedje in elkaar gezet dat gisteren was bezorgd. Na een uurtje kwamen er nog twee vriendinnen binnenvallen met kadootjes, dus werd het toch nog een groter gezelschap. Rond de klok van zes hebben we opgeruimd en was het wel weer mooi geweest. Best leuk zo'n babyshower maar ik denk dat het niet echt iets is voor ons gekke hollanders, maar ieder z'n ding. Thuis zat Ol op mij te wachten met haar papa. Ik kwam het huis in en het was donker, liep de woonkamer in en ze stonden achter de deur: "Whaaa" riep mijn vriend en liet mij schrikken. Ol begon heel hard te lachen. Als ik even weg ben geweest, al is het voor een paar uurtjes, dan kom ik terug en is er niets leuker dan die kleine armpjes om mijn nek en een kus van die kleine ollebol. Lekker thuis met z'n drietjes.....

Tijd voor jezelf

Ol was gisteren nog een beetje hangerig van de prik, maar ze leek wel vrolijk. Ze wilde alleen weer niet slapen en toen ze eindelijk in bed lag gisteravond, wilde ik even helemaal niets. We hebben de laatste aflevering van het tweede seizoen van "Dexter" gekeken en kwamen er toen achter dat het derde seizoen helaas nog niet te koop is. Jammer, moeten we nog even wachten..... Ik had gewoon naar bed moeten gaan maar ik had 's middags een leuk tentje bij Albert Heijn gekocht en wat is er leuker dan je kleine peuter verrassen? Een heel simpel tentje, maar zo rond middernacht stond ik in de woonkamer met de tent over mijn hoofd. Mijn vriend moest erg lachen om deze vertoning, maar ik was wat blij met het resultaat. Ik heb er een lekker kussen ingelegd en het voedingskussen, dat ze nog iedere dag gebruikt om lekker in te hangen. Het zag er zo gezellig uit dat ik er even in ben gaan zitten. Vanmogen heb ik ukkepuk aangekleed en naar de woonkamer laten lopen. De tent staat net achter de schuifdeuren in de eetkamer en toen ze de tent zag: "aaaaahh". Ze ging meteen in het tentje zitten en knuffelde met aap en vroeg om een boekje. Deze kleine meid is dol op haar boekjes. Daar zat ze als een prinses op de erwt, te genieten van haar plekje, haar aap en haar boekjes. Heerlijk om dan even op de grond te gaan zitten en gewoon naar haar te kijken. De rest van de dag was ze druk in de weer met speelgoed in de tent en weer uit de tent. Ze vindt de tent een succes. De tent mag voorlopig blijven.....

Vaccinatie

Het ene moment weet je wat te doen en het volgende moment zit je samen op de bank om alles nog een keer door te nemen. Nog een keertje om samen te praten en zeker te weten dat we er gelijk over denken. Zo zaten wij gisteravond tot half twee 's nachts nog op de bank te praten over de vaccinatieronde waar Olivia voor is uitgenodigd. Na uren praten, nog maar een keer Pendemrix opzoeken via Google en de site van GlaxoSmithKline weer bekijken en nog een keer praten. Ik had de verslagen gelezen over de vaccinaties in Zweden. Alle brochures gelezen en alle mogelijke sites bekeken. Het blijft moeilijk. Een keuze maken voor jezelf lijkt zo gedaan maar een keuze maken "voor" haar.... dat is even anders.
Lagen we eindelijk te slapen, werd onze kleine dame om drie uur al wakker. Op zo'n moment sleep ik mij uit bed, de trap op en probeer geen licht aan te doen in de hoop dat ik dan weer vlot in slaap zal vallen. Helaas, ze wilde maar niet gaan slapen. Ik heb haar ingestopt en toegezongen, naast haar bedje gezeten, haar laten huilen, maar toen ik de tijd door zag tikken en het vier uur was heb ik het opgegeven. Ik heb haar bij ons in bed genomen. Ik weet het, not done! Maar ik was zo moe en het lijkt of de nachten steeds korter worden. En ik stelde mijzelf gerust door te zeggen: ze moet toch goed slapen voor ze een prik krijgt....
Aan het begin van de middag moesten wij ons melden bij de Rai. Samen met een heleboel andere moeders, vaders en kinderen verzamelden wij ons bij ingang K en liepen wij door de grote hal. Langs de mensen die ons vertelden waar wij in de rij aan moesten sluiten. Ik kwam buren tegen die foto's maakten van elkaar, "a kodak moment". Tijdens het wachten werden we toegezongen door een dame en een heer met gitaar. Ol keek aandachtig naar het koppel en hield haar aap goed vast. Aap is een van haar favoriete knuffels en gaat mee wanneer nodig. Olivia heeft aap ooit zelf in V&D gespot en dat leek liefde op het eerste gezicht. De rij in de Rai viel mij mee. Na een klein kwartier stonden we in de tweede rij voor het pikmoment. Eenmaal aan de beurt ging het heel erg snel. Aan het tafeltje zaten drie mensen. Een dame die de vaccins klaarzetten, een dame die het vaccin toedient en een heer die Olivia op zijn schoot nam. De dame stak de naald in haar arm en Ol keek naar de naald. Ze huilde niet, maar toen het vaccin werd toegediend werd ze boos. Voor twee hele minuten heeft ze heel hard gehuild en toen was het over. Ze kreeg een appel en een vlag en we gingen weer naar buiten. Mijn vriend kwam ons halen met de auto. Op de terugweg zijn we nog via de Cornelis Schuytstraat gereden, naar "Organic Food for You". Daar verkopen ze de de fruit- en groentehapjes van Ella's Kitchen die Ol zo lekker vindt. En koekjes van Organix, allemaal hele gezonde en verantwoorde tussendoortjes en biologisch. Voor het geval ze een beetje hangerig wordt en mijn eten niet wil eten, heb ik iets lekkers in huis voor mijn dappere meisje.

Mexicaanse Griep

De was in opgehangen, een nieuwe zit in de trommel, de vaatwasser is uitgeruimd, Nespresso is besteld en Ol ligt lekker te slapen.... dus even tijd voor mijzelf. Nou ja, tijd om andere dingen te doen. Ik heb de brief voor de oproep van de vaccinatie nog maar een keer gelezen. Morgen is Ol uitgenodigd om te komen. Wij willen haar wel laten vaccineren. Als ik zo om mij heen vraag, zijn er maar weinig mensen die het niet laten doen. Toch is het best griezelig. Wanneer is de laatste keer geweest dat er hele bevolkingsgroepen werden opgeroepen om zich te laten vaccineren? De vogelgriep? Dat ging toen niet door. Ik weet het niet hoor, ik vind het maar een nare en zeer vage griep. Wanneer je het web door probeert te komen op zoek naar informatie, lijkt het allemaal erg vaag te zijn. Het RIVM lijkt iedereen rustig te willen houden en geeft wel wat aan informatie maar lang niet alles, zo lijkt het. Morgen moet Ol in de RAI zijn voor haar prik, de eerste prik die ze in haar arm zal krijgen. Ik sprak een kennis die bij de GGD werkt. Zij vertelde dat het bijna een Efteling-ervaring zal zijn, wat de rijen betreft dan. En na het eindeloze wachten is er geen leuke rit of Sprookjesbos. Nee, een dame of heer die je mooie kindje prikt en daar sta je dan met een klein hoopje geschrokken mens. Ik ben nooit goed met naalden, zelf ben ik als de dood voor die dingen maar wat moet dat moet. Ben benieuwd hoe het zal zijn, al die mensen in een grote hal. Als ze het niet hebben, lopen ze het daar vast op! Ik sprak een vriendin van mij die net zwanger is, voor haar ook een grote vraag of zij zich moet laten vaccineren. Mij lijkt het wel belangrijk om dat te doen, maar zij is bang voor de eventuele gevaren voor het ongeboren kindje, eventuele bijwerkingen. Ik geloof niet dat de overheid over zou gaan tot zo'n grootscheepse actie als ze niet de zekerheid hebben dat het vaccin in orde is. Dat zeg ik nu wel, maar ik zou wel wachten met zwanger worden tot deze griepgolf wat voorbij is.
Mijn vriend wil graag een tweede kindje, maar ik ben er nog niet aan toe. Soms weet ik niet of ik er ooit wel echt aan toe zal zijn. Nu kan ik al mijn moederliefde kwijt aan Olivia en focus ik mij helemaal op haar. Niet dat ik niet weet dat ze daar later helemaal geen behoefte aan heeft. Ik weet ook dat het leuker is voor haar om een broertje of zusje te hebben. Zelf heb ik een broertje en een zusje en hett is wel heel erg fijn om deze twee mensen in mijn leven te hebben. Ik gun het Ol ook om iemand om zich heen te hebben bij wie ze altijd terecht kan. Iemand om mee te sparren en ruzie te maken en om mee te spelen en iemand om over haar ouders bij te klagen...... en iemand om gewoon van te houden.
Vanmorgen heel vroeg (half 6!) was kleine ukkepuk al wakker. Ik kon nog niet echt wakker zijn dus heb haar in ons bed gelegd, tussen ons in. Daar lag ze met een grote speen in haar mond te lachen en met haar wijsvinger op mijn neus te drukken en dan mompelt ze: "beeb". Ik kan dan alleen maar lachen en hopen dat ze wel weer zal gaan slapen. Dat heeft ze ook gedaan, tot negen uur! Wauw ik was helemaal uitgeslapen! Niet dat half zes de eerste keer was dat ze mij wakker maakte, om twee uur heb ik haar ook al eens moeten uitleggen dat het nog nacht was. Hoe die kleintjes toch aan al die energie komen? Ik weet het niet, in Albert Heijn heeft ze de hele tijd met haar nieuwe nep telefoon haar papa gebeld. Zo schattig, ze houdt de telefoon bij haar oor en zegt: "Ao, daddy". Thuis verstopt ze zich achter de gordijnen en komt weer voor mij staan met haar armpjes gespreid en zegt: "Haha" en klapt daarna in haar handjes. Spelen kan ze altijd en vol overgave. Ze loopt ook vaak naar mij toe en legt haar hoofdje op mijn schoot of geeft mij een kus, dan smelt ik en maakt het mij niet uit hoe veel of hoe weinig slaap ik heb gehad.

Sinterklaas, wie kent hem niet?

Olivia dus nog niet. Terwijl ik in mijn hoofd het liedje van "Het Goede Doel" zing (Sinterklaas, wie kent hem niet? Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet, Sinterklaaaaas....) bedenk ik mij dat ook wij aan het grote kinderfeest moeten beginnen. Hoe begin je daaraan? Ik heb een prentenboek over Sinterklaas en Zwarte Piet. We kijken er samen naar. Ol heeft meer aandacht voor het paard van Sinterklaas en de knuffels op de prenten. Ze doet een paard na en kijkt mij met haar grote ogen aan. Heerlijk, je probeert haar in een grote kindervriend te laten geloven en zij geniet meer van het paard en de knuffels. Als kind kijk je uit naar deze periode, maar als ouder? Dit jaar hebben we het nog rustig, volgend jaar zal het meer leven. Je ziet al die ouders bij Intertoys of Bart Smit, ze proberen een schoenkado te kopen. Lange rijen met ouders die nog even snel tussendoor een kado kopen voor in de schoen. Je kan je kinderen niet meenemen, want ze moeten nog even blijven geloven. Stress op vele gezichten. Ik vraag mij af of het niet handiger is om het via het web te doen? Ik denk dat dat anno 2009 ook veel wordt gedaan. Geen lange rijen en je kan je boodschappen gewoon doen als je kinderen naar bed zijn. Lijkt mij een prima oplossing. Je legt de kleintjes in bed en zet je computer aan, check je mail en Google er maar lekker op los. Bol.com, intertoys.nl, bartsmit.com, they are all there to serve.... Zo doen wij dat ook met kerst.... mijn vriend komt uit Engeland en ieder jaar weer vraag ik hem of hij naar zijn familie wil met de kerst. De afgelopen zeven jaar hebben wij de kerst bij mijn familie gevierd. Mij hoor je niet klagen, wel zo gezellig. Maar zijn familie zit wel altijd te wachten op ons pakketje. Meestal kies ik iets uit bij Amazon. Super makkelijk, ze pakken het zelfs voor je in. Zij blij, ik blij (hoef niet in de lange rij bij het postkantoor te staan) en mijn vriend blij want hij hoeft er niet meer aan te denken. Ze leveren ook aan Nederland, dus soms even kijken voor jezelf....

Het Begin....

Het begin is gemaakt! www.alledagenmama.nl kan van start gaan.... spannend een eigen website met een blog. Zoals alle fulltime mama's moet ook ik deze site en blog opzetten tussen de bedrijven door. Op dit moment staat het eten in de oven en kan de kookwekker op ieder moment afgaan. Mijn dochter speelt in de woonkamer met haar duplo en kijkt met een schuin oog naar Bumba. Mijn manier van "valsspelen"..... even afleiden! Ze is dol op Bumba, een vreemde clown met een gek hoedje op zijn hoofd. Een programma waar ik voordat zij er was nog nooit van had gehoord, maar wat een groot succes!

Vandaag heb ik een lekkere rustige zondag. Na de middagdut van Olivia zijn we met de auto even naar Oma L. gegaan, Oma L. hoort bij Opa J. en dat zijn mijn vader en zijn vrouw. Op bezoek bij een van de vele Oma's. Ja, want deze moeder is een kind van gescheiden ouders en dus extra veel opa's en oma's voor ukkepuk. Altijd gezellig, er is altijd wel een Oma die tijd heeft. Olivia vindt het leuk om met de auto te gaan. "Brrroem" zegt ze als ze de auto ziet. Ze zit heerlijk in haar nieuwe autostoel, ze kan lekker vooruit kijken en ze zit ook hoog dus ze kan uit het raam kijken! Dit stoeltje (Maxi-cosi Tobi, mocht je er nog een zoeken) is echt een aanrader. Olivia is nu 13 maanden en heeft het lopen echt ontdekt. Ik heb voor haar schoentjes gekocht van Bardossa met een flex-zooltje. Ideaal voor dit kleine meisje om haar wereld als lopend mensje te ontdekken. Bij Oma L. hebben we voor de deur goed kunnen oefenen en natuurlijk wil ze geen hulp van mama.... ik vraag om een handje en Olivia zegt: "ne, ne, ne" en loopt kranig in haar eentje over de stoep. Stoere meid. Wat zal ze lekker slapen vannacht.