Kak u wel....!

Gisteren gingen Ol en ik een blokje wandelen. Even naar de Etos. We liepen door de winkel en Ol keek haar ogen uit. Alles op ooghoogte was interessant en wilde ze maar wat graag vasthouden. "Ollebol, kijken met je ogen..." zei ik toen ze de snoetendoekjes uit het schap wilde pakken. "Handjes op rjug" vulde Ollebol aan en deed braaf haar handjes op haar rug. Ik pakte een pak Nutrilon en Ol wilde het wel naar de kassa brengen. "Oeh zwaahr" zei Ol maar wilde het niet meer afgeven. "Self doen... kashja bjengen". De dame achter de kassa pakte het pak uit Ol haar handjes. "Zo zo grote meid. Jij helpt mama goed" zie de dame. "Rjohse shjoenen aan" antwoordde Ol. "Wat zeg je?" vroeg de dame achter de kassa geduldig. "Rjohse shjoenen aan" en Ol wees op haar schoentjes. "Ze heeft roze schoenen aan" vertaalde ik voor de dame. "Oh, ja mooi hoor" zei de dame. We betaalden en ik wilde net weglopen toen Ol bleef staan bij de kassa. "Kadootje...." zei Ol met een strak gezicht. "Nee lief, de armbandjes zijn over. Kom we gaan." probeerde ik Ol over te halen die de WK armbandjes in haar geheugen heeft gegrift. "Kadootje..." herhaalde Ol weer. "Ik heb wel iets voor je" antwoordde de dame. Ol kreeg een mooie opblaasbal van Zwitsal van de dame. "Dat is aardig van de mevrouw, wat zeg je dan?" vroeg ik de zeer tevreden Olivia. "Ooh kadootje" zei Ol die helemaal niets anders meer wilde dan naar huis en met de bal spelen. "Ol, wat zeg je dan?" ik kreeg geen antwoord dus probeerde haar te helpen wat compleet overbodig is, want deze kleine dame weet best wat ze hoort te zeggen: "Dank u wel mevrouw, zeggen we dan. Zeg maar: Dank u wel mevrouw". Ol draaide zich om, liep richting de deur en mompelde "Kak u wel vrjouw" en zwaaide met haar handje over haar schouder. "Pardon?" zei de eerder zo geduldige dame achter de kassa. "Ahum, ze probeerde dank u wel mevrouw te zeggen..uh tja... Dank u wel en tot ziens!" Ik versnelde mijn pas en liep gauw achter Ol aan, de winkel uit. Tja ze wil niet altijd meewerken.