dinsdag 29 december 2009

Kerstkater?

Hoe voorkom je een Kerstkater? Gewoon lekker dooreten? Je onderdompelen met familie? Stug bij de langzaam uitdrogende boom blijven zitten? Zo na die heerlijke gezellige dagen is hier alles weer als iedere andere dag: SSDD.... Mijn vriend weer aan het werk, vanmorgen de was gedaan, de keuken weer eens schoongemaakt, het speelgoed voor de zoveeltste keer aan de kant geschoven en de laatste mensen gebeld om te bedanken voor de lieve kaarten of kadootjes. Wij hebben natuurlijk ook kaarten gestuurd maar ieder jaar vergeet je er toch weer een... of twee. Ik kreeg dit jaar een foto opgestuurd van twee schattige kinderen, had geen idee van wie ze waren tot ik de foto omdraaide. Het zijn de kinderen van een dochter van een vriendin van mijn moeder en die dochter van die vriendin van mijn moeder heb ik al zeker 15 jaar niet meer gezien. Volg je me nog? Nu moet ik dus eigenlijk mijn moeder bellen die op haar beurt haar vriendin zou moeten bellen voor het adres van haar dochter, zodat ik ook een foto kan opsturen. Nou dat doen we maar niet. Ik stuur wel een nieuwjaars-sms, haar nummer stond op de achterkant. Ik vroeg mij wel af of het nu zo is dat je mensen weer gaat zien omdat je nu iets gemeen hebt: we zijn beiden een mama. Maar er zal toch wel een reden zijn dat ik die dochter van die vriendin van mijn moeder al 15 jaar niet heb gezien? Haar moeder zie ik meestal een keer per jaar: op mijn moeders verjaardag of die van mijn stiefvader. Ik moet erg diep graven om er achter te komen waarom ik haar niet meer heb gezien. Misschien kom ik daar wel weer achter wanneer ik haar spreek. Als toen pubers hebben we vast een onenigheidje of gewoon een "ik moet je niet moment' gehad. Zo zat ik, de dag na kerst, naar mijn zusje te kijken. Ze had een vriendin bij zich en samen dropen ze van de puberteit. Een net iets te kort t-shirt, een hele strakke broek, een push-up bh-tje en een wazige blik. Ol stond voor ze en probeerde de aandacht te trekken. Ze zwaaide en lachte naar ze, maar er was geen ruimte op de bank voor een peuter. De bank was behangen met twee puberende meiden. Nadat ik mijn zusje zei dat er een lief klein meisje voor haar neus stond, werd Ol op schoot getrokken en gingen de dames gewoon door met hun gesprek. Een heerlijk vooruitzicht: nog 14 jaar en dan zit Ollebol daar. Mijn moeder had de dag na kerst nog een heerlijk menu voor ons op tafel gezet. Alles was even lekker en ik heb het ook nog warm kunnen eten, want mijn moeder ontvermde zich over de kleine ukkepuk tijdens het eten. Dat etentje was nog even uitstel van de Kerstkater en nu? Nu staat de grote doos met koekjes en chocolaatjes op de plank en staart mij aan en fluistert zachtjes: "ik help je van je Kerstkater af....."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor je reaktie! Leuk dat je er was!